Ik heb zo het idee dat er zeker tot en met 13 oktober niet veel meer zal gebeuren in de politiek. Reden daarvoor is dat teveel politiekers en partijen die bij de vorming van de Vlaamse regering niet of nauwelijks aan bod zijn gekomen nu zullen afwachten wat er bij de lokale verkiezingen voor hen nog zal te rapen vallen. Vraag is maar of het daarna wel zal lukken, wanneer er zal moeten onderhandeld worden over een mogelijke Arizona-coalitie. Vooral tussen de Waalse liberalen van Bouchez en de Vlaamse socialisten van ons mateke zou er nog wel eens vuurwerk kunnen komen nu beide partijen hun ‘familie’ aan de overkant van de taalgrens zullen moeten missen. Om nog te zwijgen over het Brussels moeras.
De Wever – die graag verwijst naar het oude Rome - zal straks met resultaten moeten komen, wil hij niet eindigen zoals Hannibal die met zijn olifanten de alpen over trok, een reeks overwinningen behaalde, maar tenslotte tenslotte toch verslagen werd.
De nieuwe Vlaamse regering is er en de regeringsverklaring is vrij duidelijk: Vlaanderen wil tegen 2027 een sluitende begroting hebben en minister-president Diependaele moet daar als een soort notaris op letten. Of hij daarin zal slagen, hangt niet alleen af van Vlaanderen zelf, maar ook van de federale overheid. Vlaanderen is nl niet volledig verantwoordelijk voor de eigen centen, maar moet ook rekening houden met het federale Belgische belastingsysteem. In Wallonië, na dertig jaar verlost van de socialisten, heeft men dat al begrepen en weet men dat dit niet binnen één legislatuur zal kunnen worden opgelost. En dan hebben we het nog niet gehad over Brussel, dat tot over zijn oren in de schulden zit en m.i. daar niet zal uit geraken als het niet eerst grondig wordt hervormd van stad én gewest naar één stadsgewest, met één politiezone en daarenboven zijn onderwijs en cultuur onderbrengt in dat stadsgewest i.pl.v. in de nu bestaande ongrondwettelijke ‘Fédération Bruxelles Wallonie’. Cieltje Van Achter, de nieuwe Vlaamse minister voor Brussel en de Media zal er haar werk mee hebben. Die overigens leuke kersverse minister met de al even leuke achternaam, waarop gegarandeerd nog toespelingen zullen komen, blijkt de schoondochter te zijn van Geert Bourgeois, in een vroeger leven ooit redder van zijn partij en Vlaams minister-president. Zijn goede raad zou haar wel eens van pas kunnen komen.
Na de peilingen van de laatste twee jaar dacht ik – zoals vele anderen - dat de twee Vlaams-nationale partijen, N-VA en Vlaams Belang, samen de meerderheid in het eigen parlement zouden krijgen bij een volgende verkiezing. Meer nog, het leek er in die peilingen steeds meer op dat het VB de grootste partij zou worden en dus eerst aan bod zou komen voor de vorming van een nieuwe Vlaamse regering. Uit diezelfde peilingen was immers ook gebleken dat een overgrote meerderheid van de N-VA-kiezers een samenwerking met het VB niet zouden uitsluiten mochten beide partijen de meerderheid in het Vlaams parlement behalen en spoorde ik die N-VA-kiezers aan ten minste gewestelijk voor het VB te stemmen. Dat laatste is niet gebeurd zodat niet het VB maar de N-VA in extremis nog de grootste partij werd, die dan het excuus had een nieuwe gewestregering te moeten vormen met de traditionele partijen, omdat deze laatsten weigerden met het VB in zee te gaan. In een democratie is daar in de eerste plaats de kiezer voor verantwoordelijk, dus ook die N-VA kiezers die in de peilingen zich bereid verklaarden samen te willen werken. Ze mogen het nu weer proberen met Transconnah en Cindy Envy (dixit Kraaiman).
De nieuwe Vlaamse deelregering zal vandaag beëdigd worden, nadat de drie partijen die er deel van uitmaken ze eergisteren en gisteren bevestigd hebben. De enige valse noot kwam nog maar eens van ons mateke, die vond dat zijn partij ervoor gezorgd dat er heel wat ‘lelijke’ voorstellen van de N-VA hadden kunnen worden tegenhouden. Dat alles nog vóór deze gewestregering was gevormd. Dat zal er zeker niet beter op worden, mochten deze partijen er straks in slagen ook de beoogde Arizona-coalitie te vormen samen met Les Engagées en met vooral de MR van een zekere Georges-Louis Bouchez, die ook niet op zijn mondje is gevallen, iets wat ik reeds voorspelde in mijn blog van 24 september..
Wat de nieuwe ministers betreft, is het ook duidelijk dat miepie De Praetere niet meer zal zijn dan ‘his master’s voice. En dat Caroline Genez nog altijd profiteert van het feit dat ze als gewezen protégée van Steve Stunt omhoog is kunnen blijven vallen. Ik blijf erbij dat deze linkse partij van kaviaarsocialisten niet thuis hoort in een centrumrechtse regering en ook straks zal blijven zorgen voor het nodige gekibbel.
Er is dus een akkoord tussen N-VA, Vooruit en cd&v voor de vorming van een nieuwe Vlaamse deelregering. Hoe die er juist zal uitzien is nog koffiedik kijken, want daar moeten de leden van de drie partijen nog over beslissen. Het enige positieve dat men tot nu kan zeggen is dat deze nieuwe gewestregering wil trachten tegen 2027 de Vlaamse begroting in evenwicht te hebben. Het zal straks de vraag zijn of de Waalse en Brusselse regeringen daarin ook zullen slagen. Als dat niet het geval zal zijn, blijft het risico dat Vlaanderen de rekening weer alleen zal mogen betalen en we elk jaar weer tien tot twaalf miljard euro van onze welvaart zullen afgeven. Geld dat niet verder geïnvesteerd wordt, maar gewoon zal worden uitgedeeld aan de ‘travailleurs’, zoals demagoog Hedebouw zijn kiezers noemt…
Het wordt dus wachten op de vorming van de nieuwe federale Arizona-coalitie en hoe in die coalitie de heren Bouchez en Rousseau het al dan niet met elkaar eens zullen worden. De kans is groot dat daarbij Vlaanderen het gelag zal betalen en dat ‘het Vlaamse volk het enige ter wereld zal blijven dat altijd een grote toekomst in het verleden zal hebben’. Die laatste zin is niet van mij, maar van Anton van Duinkerken, schuilnaam van dichter Johannes Asselberghs, uit Roosendaal, Noord-Brabant, waar ook mijn betovergrootvader Laurens van Alphen vandaan kwam…
Over het bezoek van paus Franciscus aan België is de laatste dagen al veel zin en onzin verkocht. Ik zal er nog een aan toevoegen.
Deze paus, 87 ondertussen, heeft de gebruikelijke ouderdomskwaaltjes die we allemaal kennen, waarbij o.m. de pijn in een of meerdere benen (en/of voeten), veroorzaakt door e.o.a. hernia. Wel, zo heb ik er ook een, veroorzaakt door een dubbele hernia onderaan op mijn ruggengraad. Op mijn ouderdom (84) wordt je daar niet meer aan geopereerd.
Dat probleem ontdekte ik een drietal jaren geleden toen ik ’s nachts wakker werd met een stekende pijn in mijn rechterbeen. Die pijn ging pas over toen ik op de rand van het bed ging zitten en mijn rechtervoet met de zool plat op de grond zette. Toen zich dat later herhaalde, besloot ik niet langer in een bed, maar op de divan van de living te gaan slapen, Die had als voordeel dat, als ik weer die pijn kreeg, ik al slapend kon blijven zitten, want op die divan had ik een steun in mijn rug, wat ik bij mijn bed niet had. Sindsdien slaap ik al drie jaar niet meer in mijn bed (én slaap ik goed).
Als de paus mij uitgenodigd had, had ik het hem verteld (grapje!).
Hoogspanningsnetwerkbeheerder (Oef!) Elia waarschuwt dat we tegen 2050 onze stroomvoorziening zullen moeten verdubbelen, willen we de plannen errond – allemaal elektrisch rijden en alle huizen verwarmen met elektrisch aangedreven warmtepompen - kunnen verwezenlijken. Het tekort zal anders het dubbele zijn van het huidig verbruik. Dat grapje zal België tussen 2040 en 2050 meer dan 400 miljard euro kosten aan aankopen uit het buitenland, het doorstarten van bestaande en het opstarten van nieuwe kerncentrales.
Stel u voor dat de Groenen hun zin hadden gekregen en álle kerncentrales hadden kunnen sluiten. Dan zou het nog erger geweest zijn.
Het gebeurt niet gemakkelijk dat België een Europese lijst aanvoert, maar dit keer is het ons toch gelukt We staan in Europa op de eerste plaats inzake stakingsdagen (per 1.000 inwoners !). Het land met de grootste staatsschuld in Europa blijkt ook het land met de meeste stakingsdagen.
Het Europees vakbondsinstituut registreerde van 2013 tot en met 2022 in België jaarlijks gemiddeld 102 stakingsdagen per 1.000 werknemers. Dat is 5 keer hoger dan in onze buurlanden Nederland en Duitsland en daarmee staan we in Europa op plaats 1. De loonnormwet uit 1996 die daaraan een eind moest maken en die vanaf 2017 in werking moest treden, werd nooit serieus nageleefd en sindsdien zijn alle onderhandelingen tussen vakbonden en werkgeversorganisaties mislukt.
In ongeveer dezelfde periode lag het aantal stakingsdagen per werknemer – ‘travailleur’ volgens demagoog Hedebouw - in Wallonië dubbel zo hoog als in Vlaanderen. Wat een verrassing! Mocht men in Wallonië aan hetzelfde niveau staken als in Vlaanderen, zouden de Belgische cijfers met een derde kunnen dalen. Tenslotte blijkt dat ook ongeveer één derde van de stakingen in België plaats vond in de publieke sector. Een reden te meer om daar eens het mes in te zetten.
Ik heb het hier al meer dan eens geschreven en wil het nogmaals herhalen . Het heeft geen zin dat de Vlaams-nationale partijen elkaar nu de zwarte piet doorspelen omdat ze samen nog steeds geen Vlaamse meerderheid hebben in het eigen parlement. Door het feit dat ze daarvoor een derde partij nodig hebben en er geen vinden die met het Vlaams Belang wil samenwerken, zit er niets anders op dan een Vlaamse gewestregering te vormen zonder het VB. Ook als het Belang de grootste partij was geworden, had ze het meer dan waarschijnlijk niet klaar gespeeld.
Dat wil daarom niet zeggen dat De Wever het tenminste eens had kunnen proberen, bv met de in de touwen hangende Open VLD, die nu ook uit de boot zal vallen. De radeloze Vlaamse liberalen zouden het misschien gedaan hebben, zeker nu hun Waalse tegenhanger haar slag had thuis gehaald. Of, in een laatste mogelijkheid, gedoogsteun te geven aan een Vlaams-nationale minderheidsregering. Zolang er geen nieuwe federale regering is, kan dat nog altijd, al zal dat niet meer zijn vóór de lokale verkiezingen van 13 oktober. Dat in dat laatste geval de Vlaamse kaviaarsocialisten dan zouden afhaken, kan het land alleen maar ten goede komen. Een Arizona-coalitie met Bouchez én ons mateke zal alleen maar een kibbel- alternatief bieden.
Gisteren begon ook voor het Vlaams gewest het nieuwe parlementair jaar. Zoals verwacht gebeurde dat in mineur, om de eenvoudige reden dat er na de verkiezingen van 9 juni nog steeds geen nieuwe Vlaamse deelregering is. De Waalse, na dertig jaar eindelijk eens zonder de PS, was er al op 11 juli, op de Vlaamse feestdag, nota bene.
Na de zoveelste nachtelijke vergadering zou er nu wel een akkoord zijn om tegen 2027 een sluitende Vlaamse begroting te hebben. Ondertussen is Bart De Wever bij de koning geweest en heeft hij een verlenging van zijn mandaat als federaal formateur gekregen. Een sluitende begroting daar wordt iets voor Sint Juttemis, zeker als figuren zoals Bouchez en Transconnah daarover zullen moeten debatteren. Vraag blijft hoe Europa daarop zal reageren.
Eind vorige week was er weer een peiling door Het Laatste Nieuws, VTM, RTL en Le Soir. Die bevestigt min of meer de verkiezingsuitslagen van 9 juni, waarbij de N-VA de grootste partij blijft in Vlaanderen en er zelfs t.o.v. de laatste verkiezingen iets op vooruit zou gaan. Hetzelfde geldt voor het Vlaams Belang dat zijn beste score ooit haalt en in Vlaanderen de nummer twee blijft. Veel haalt dat alles echter niet uit, want samen halen de twee Vlaams-nationale partijen nog steeds nipt geen 50%. Dat blijft als gevolg hebben dat ze samen geen meerderheid hebben in Vlaanderen en doordat de traditionele partijen niet met het VB willen samen werken, bieden ze De Wever het excuus dat hij wel met hen en zonder het VB verder moet. Door het feit dat de gewestregeringen legislatuurregeringen zijn, moeten ze hun termijn uitdoen alvorens er nieuwe gewestelijke verkiezingen kunnen gehouden worden. Ondergetekende is 84 en de kans dat ik tegen 2029 nog schrijf wordt steeds kleiner. Voor mij heeft Vlaanderen dé kans gemist…
Er wordt dit weekeinde weer onderhandeld over de regeringsvormingen. Voor de Vlaamse is er nog altijd een waterkansje dat er iets van zal komen zonder Vlaanderens schuld te verhogen en tegen 2027 met een sluitende begroting te zitten, maar voor de federale zal het wel oorverdovend stil blijven. Hoofdreden daarvoor is dat men voorlopig geen oplossing vindt voor de Belgische staatsschuld die men aan de kiezers vóór 13 oktober zou verkocht krijgen. Dat is ook de reden waarom Crootje aan Europa gevraagd heeft de Belgische begroting pas eind oktober te mogen indienen, zodat dat probleem over de lokale verkiezingen kan getild worden. Dat men daardoor straks riskeert maar 3 jaar i.pl.v. 7 jaar te krijgen om orde op zaken te stellen, zal onze politiekers worst wezen. ‘Na ons de zondvloed’…
Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah in Libanon heeft gezworen dat hij de beeperaanval op zijn sekte zal wreken. Dat was te verwachten. Waar echter minder aandacht aan besteed wordt, is het feit dat hijzelf mee aan de basis lag van die aanval. Na enkele door Israel geslaagde uitschakelingen van enkele van zijn medewerkers – die door de Mossad ontdekt werden via hun gsm - had hij zijn aanhangers aangeraden geen gsm’s meer te gebruiken en ze te vervangen met ‘piepers’, die alleen kunnen ontvangen, niet uitzenden, en daardoor moeilijker te traceren zijn . Als gevolg daarvan werden die piepers massaal aangeschaft met als gevolg een tragedie die geen enkele sciencefictionschrijver tot dusver had kunnen bedenken. De Mossad is zowat de sluwste geheime inlichtingendienst ter wereld. Denk maar aan de redding van de 100 joodse passagiers van dat vliegtuig in het Oegandese Entebbe in 1976 waar het enige joodse slachtoffer de Israelische commandant was, de broer van huidig premier 'Bibi' Netanyahu, die dat nooit vergeten is.
Het enige wat de islam en het jodendom gemeen hebben, is dat ze - in tegenstellig tot bv het Christendom - geen vergiffenis kennen. Het is bij hen ‘oog om oog, tand om tand’.
De tweede uitgave van de speciale staatsbon is feitelijk een flop geworden. Het federaal agentschap van de schuld voelde al nattigheid toen het vooropstelde ditmaal te rekenen op zo’n 4 miljard euro. Het werden er tenslotte maar 400 miljoen, één tiende! In verhouding tot de 22 miljard van 2023, was dit een habbekras.
Het is misschien best dat het zo verlopen is en alles weer een beetje normaal wordt in de banksector, waar de staat beter af blijft. Al dat geleuter over percentjes hoeft niet. E.e.a. duidt trouwens nog maar eens aan dat België een arm land is met rijke mensen, dat ondanks al die miljarden, en ondertussen bij Europa een uitstel moet vragen voor het indienen van zijn begroting tot eind 2024. Dit gebeurde door Crootje, die officieel nog altijd de eerste minister is in Lopende Zaken .
Straffe kost wat daar in Libanon gebeurd is met het gelijktijdig ontploffen van duizenden ‘beepers*’, uitgerekend de toestelletjes die voor meer veiligheid hadden moeten zorgen. Men vermoedt dat de Mossad, de geheime inlichtingendienst van Israel, er achter zit en dat zou wel eens kunnen. Een tiental jaren geleden, toen iedereen begon met zich een gsm aan te schaffen, kwam een leider van Hesbollah op eenzelfde manier om het leven nadat zijn gsm het niet meer deed en hij hem had laten ‘repareren’.
*Beepers waren zo’n beetje de voorlopers van de gsm. Ze konden echter alleen ontvangen. Destijds werden ze bij DAF gebruikt door de man van dienst na de gewone uren. Wij van ITS ‘beepten’ hem op en als hij dat signaal kreeg, wist hij dat hij ITS moest bellen.
De reden waarom men voor die aanslagen beepers en geen gsm’s heeft gebruikt, is waarschijnlijk omdat de eersten iets groter zijn en dus meer plaats bieden voor het toevoegen van springstof en/of iets anders.
--
Ondertussen blijken er ook slachtoffers te zijn gevallen in het hopeloos verdeelde Syrië, niet alleen door ontploffende beepers, maar evenzo door walkie-talkies, die nog iets groter zijn en dus nog meer springstof zouden kunnen bevatten….
Niet alleen blijft het vormen van een regering een probleem in Vlaanderen en op federaal gebied, in Brussel is het al niet veel beter. Brussel lijkt zo steeds meer een België in het klein*, met dit verschil dat federaal de Franstalige minderheid wordt beschermd, terwijl dat in Brussel de Vlaamse niét is. Die laatste krijgt in de Brusselse gewestregering drie leden die daarvoor de steun moeten krijgen van minstens 9 van de 17 Nederlandstalige Brusselse parlementsleden (op een totaal van 89), hetgeen blijkbaar niet wil lukken. De Franstalige partijen hebben in het Brussels parlement een meerderheid, waardoor ze zowat alles goed- of afgekeurd kunnen krijgen zonder ook maar één Nederlandstalige stem daarvoor nodig te hebben.
Om daaraan te verhelpen zou men in Brussel tweetalige kieslijsten willen maken, maar dan riskeren de Vlamingen, die nog maar 10% van de Brusselse bevolking uitmaken, er helemaal uit de boot te vallen
--
*Zoals Europa steeds meer een België in het groot lijkt te worden.
Kleindochter Laura, diëtiste, werkt als productontwikkelaar bij de firma Foreverland, een startup met o.m. een vestiging in Herentals, die een alternatief maakt voor chocolade uit de peulen van de Johannesbroodboom. Die worden daar op een speciale manier gefermenteerd. Dat gebeurt niet alleen in Vlaanderen. De firma heeft ook een vestiging in Milaan en een eigen plantage van Johannesbroodbonen in de regio Puglia, onderaan in de hak van de Italiaanse laars, in de buurt van de Pugliese hoofdstad Bari. Momenteel bouwt Foreverland daar een nieuwe vestiging en is het de bedoeling dat Laura er naartoe trekt zodra die klaar zal zijn. Ondertussen zal ze een zestal maanden verblijven op de Milanese zetel.
De peulen van de Johannesbroodboom zijn zeer voedzaam en werden vroeger in de Middellandse Zeelanden zo’n beetje beschouwd als ‘de chocolade voor de arme mensen’. Een passage uit de Heilige Schrift leert ons dat Johannes De Doper ze meenam als hij de woestijn introk. Vandaar de Nederlandstalige naam. In het Italiaans heet de boom ‘carubo’ en in de plantkunde staat hij ook bekend om zijn donkergroen gebladerte.
Het is de bedoeling dat Foreverland van de peulen een product maakt dat gelijkaardig is aan chocolade en er een even gezonde variant van wordt.
De meesten onder ons zullen het nu wel stilaan wel weten, maar voor alle zekerheid geef ik het nog even door. Bij de nu volgende gemeentelijke verkiezingen zal er geen opkomstplicht meer zijn. Verder zal de partij met het grootste aantal stemmen het initiatiefrecht krijgen en wordt de stemmenkampioen van de grootste coalitiepartner de nieuwe burgemeester. E.e.a. heeft ervoor gezorgd dat het vroegere gesjachel ná de verkiezingen nu vervangen is door gesjachel ervoor en dat meer dan ooit partijen niet meer onder de eigen naam aan die verkiezingen zullen deelnemen,
Als gevolg van deze veranderingen, zal het uitkijken zijn hoeveel mensen er nog zullen gaan stemmen en evenzeer hoeveel er nog bereid zullen zijn te stemmen voor een partij die niet meer onder zijn eigen naam opkomt. Op de regionale en federale politiek zal dit alles echter weinig of geen invloed hebben, tenzij er in e.o.a. grotere stad een verrassing zou te noteren vallen.
Er werden over de naam DAF wel eens meer grapjes verteld, zoals o.m. volgende:
In Duitsland: ‘DAF Auch Fahren’
In Denemarken: ‘ Danske Alkohol Forening’
In Frankrijk: ‘Déplorable Assemblage de Ferraille’
In de tijd toen de oude DAF dreigde failliet te gaan: ‘Door Automatisering Failliet’.
In mijn tijd maakte DAF misschien niet de beste trucks van het ogenblik. De firma had wel de naam de beste service te hebben (wij garandeerden o.m. de levering van gelijk welk te vervangen onderdeel - zelfs een hele vrachtwagenmotor - binnen de 24 uur op het dichtstbij gelegen vliegveld waar ook in Europa) en daartoe ben ik fier mijn steentje te hebben bijgedragen.
Donderdag 12 dezer kreeg ik een reusachtige poster (± 60 op 90 cm) toegestuurd door DAF-Trucks, de firma waarbij ik zo’n 32 jaar heb gewerkt, zowel in de Vlaamse vestiging van Oevel/Westerlo als in het hoofdkwartier in het Noord-Brabantse Eindhoven. Die poster kwam er naar aanleiding van het feit dat DAF de 75ste verjaardag viert van zijn truckproductie. Het was een complete verrassing, al moet ik er bij zeggen dat ik nog steeds – na bijna 20 jaar pensioen (ik stopte op mijn 65ste) - het personeelsblad krijg, een blad waar ik trouwens een tijdje mee in de redactie zat.
De gebroeders Hub en Wim van Doorne startten het bedrijf in een kleine smidse in Deurne bij Eindhoven en maakten daar in eerste instantie aanhangwagens. De naam DAF betekende toen ‘van Doorne’s Aanhangwagen Fabriek’. In 1949 kwamen er ook de vrachtwagens bij en werd het ‘van Doorne’s Automobielfabriek’. In 1978, toen ik pas in Eindhoven werkte bij de afdeling Bezoeken, heb ik de viering van het 50-jarig bestaan meegemaakt en de beide stichters nog in levende lijve gezien. Hun succesverhaal was een combinatie van de vindingrijkheid van Hub en het commercieel talent van Wim di erin slaagde het verkocht te krijgen. Hub vond o.m. ook de Variomatic uit, de eerste traploze overbrenging waarmee het eerste ‘Dafje’ werd uitgerust.
