Tijdens de gezinsdag van CD&V in Plopsaland is de nieuwe voorzitster, Marianne Thyssen, voor het eerst eens uit haar schelp gekomen. Wel, wat ze zegde was de moeite waard. Ze blijkt nl ook het gesjachel van de francofonen beu te zijn en heeft gezegd dat haar partij nog één keer met serieuze voorstellen i.v.m. de staatshervorming zal komen. "Als de tegenpartijen dwars blijven liggen, dan is dit ons laatste bod", aldus Thyssen, waarbij ze tevens stelde niets uit te sluiten, daaronder verstaan ook niet de transfers. Laat ons hopen, dat ze woord houdt. CD&V kan feitelijk niets anders, wil ze niet helemaal geschonden aan de campagne voor de regionale verkiezingen beginnen. Thyssen zelf is trouwens afkomstig uit het KMO-gebeuren, zeg maar Unizo, en heeft dus niet meteen een boodschap aan wat het ACV de protégés binnen de partij vertelt. Met ook een Chris Peeters als ex-Unizo-er in de Vlaamse regering, hebben de christen-democraten een laatste kans om het puin van één jaar crisis te ruimen. In de plaats daarvan zal dan wel een nog ergere crisis komen, een van het Belgische regime, maar dat is niet in Vlaanderens nadeel. Onnodig te zeggen, dat de uitspraken van Marianne Thyssen meteen zwaar op de korrel zijn genomen door Di Pippo en Madame Millefoisnon. Laatstgenoemde voelt zich gesterkt nadat uit peilingen in Wallonië bleek dat haar partijtje garen heeft gesponnen bij al haar negatief obstructionisme. Het is vandaag dag op dag juist één jaar geleden dat de fameuze verkiezingen plaatsvonden, die het hele politieke landschap hebben veranderd, zeker in Vlaanderen. Zelfs een peiling in het toch blauwe Laatste Nieuws laat uitwijzen dat zo stilaan één Vlaming op twee verandering eist. Het zullen er nog meer worden, ondanks het verzet van o.m. de vakbonden. Zo konden we gisteren op het nieuws een ABVV-voorman in Antwerpen horen verklaren, dat zij staken en betogen tegen het verlies van de koopkracht én voor de solidariteit. De brave man besefte blijkbaar nog altijd niet dat wij, Vlamingen, hier twee keer moeten inleveren: aan koopkracht zoals iedereen én aan Wallonië door de transfers, die ELKE Vlaming DAGELIJKS 4 euro kosten. Van inleveren gesproken!
Met de nationale feestdag van 21 juli in het verschiet en de schrik om tegen dan weer zonder regering te zitten, heeft al wat Belgisch is zich gemobiliseerd. De hoofdvogel werd nog maar eens afgeschoten door de VRT, nota bene betaald met Vlaams geld, die kroonprins Philippe in de etalage zette. Het lag er vingerdik bovenop, dat deze reportage gemanipuleerd werd. Mensen, die het weten kunnen, zeggen dat sommige sequensen tot viermaal toe hernomen werden om toch maar een goed beeld van deze houten klaas te kunnen tonen. Ondanks al die Belgische ijver kon iedereen, die een beetje gezond verstand heeft, zien dat het allemaal gemaakt was. De reportage deed trouwens denken aan die over koningin Paola van vorig jaar. Zelfde stijl, zelfde bekrompenheid. Ook de geschreven pers heeft zich voor de Belgische kar gespannen, de zgz kwaliteitskranten voorop. In De Standaard loopt momenteel een nieuwe reeks: "dromen en wensen van een jonge generatie", die blijkbaar alleen beperkt is tot zgz progressieve linkselingen à la Tom Naegels. Overtuigde Vlamingen niet gewenst. De redenen die deze jonge dromers aanhalen om België te laten voortbestaan, hebben trouwens niets met de dagdagelijkse werkelijkheid te maken. Jean-Luc Dehaene zou men tegenwoordig beter het Belgische trekpaard noemen, i.pl.v. het Brabantse. Ook hij kwam vorige week zijn duit in het Belgische zakje doen. Volgens Dehaene, moet de nieuwe generatie Vlaamse politici leren compromissen te sluiten. M.a.w. toe te geven, zoals zijn generatie dat altijd gedaan heeft. De dikgevreten ex-syndicalist, nu voorzien van een hele rist dikbetaalde bestuursmandaten, zou beter zwijgen dat hij zweet en zich beperken tot het spelen van sandwichman, zoals hij zopas nog gedaan heeft in China. Van dikbetaalde bestuursmandaten gesproken, ook Tony Mary, de poenpakker van de VRT, vindt dat hij België moet redden, desnoods op zijn dooie eentje. Stel u voor dat hij op de vingers werd getikt omdat hij, Tony Mary!, in Gent Frans sprak. Waar gaan we naartoe? Ik zou zeggen, laat ze maar doen. Het zal niet veel uithalen. Vóór 21 juli er aankomt is er nog 11 juli. Die dag zou dit jaar wel eens een veel grotere betekenis kunnen krijgen dan we de laatste jaren gewend waren. Hoop doet leven!
Het heeft even zijn tijd gevraagd, maar ik denk dat de machtwissel aan de top van het Vlaams Belang stilaan zijn vruchten begint af te werpen. Nieuwe voorzitter Valkeniers is een manager die het in het bedrijfsleven gemaakt had en die langzaam maar zeker de partij naar hand aan het zetten is én op de goede weg. Een eerste stap was zijn (laatste?) poging om tot een Forza Flandria te komen. Dat is niet gelukt, omdat "Deckerke" denkt het alleen beter te kunnen doen. Misschien is het niet het idee van Dedecker zelf, maar eerder van zijn entourage, die eerder diep-blauw dan geel-zwart is. De toekomst zal het uitwijzen en die toekomst betekent in de eerste plaats de regionale verkiezingen van 2009, waarvoor het Vlaams Belang zijn campagne al gestart is. In de aanloop naar 7 juni 2009 heeft het VB vorige week een persconferentie gegeven, waarin voor een keer niet alleen de Vlaamsnationale verzuchtingen te berde werden gebracht. Het VB wil meepraten over de economische toestand van ons landsgedeelte dat in de huidige internationale crisis niet moet hopen er zonder kleerscheuren vanaf te komen. Daarom wil het VB, dat er een verlaging komt van de BTW voor de energie-producten, maar tevens voor het bouwwezen. Verder wil de partij dat we ons meer gaan toeleggen op de ontwikkeling van waterstof voor voertuigen, een item dat pas nog in het nieuws is gekomen met het eerste tankstation daarvoor in Ruisbroek én het ombouwen van een klassieke motor door leerlingen (en onderwijzers) van een technische hogeschool. Tenslotte kiest het VB voor kernenergie, omdat die de enige mogelijkheid biedt het streefdoel van het verminderen van het CO² gehalte te bereiken. Wat dat laatste punt betreft zit het VB trouwens in goed gezelschap. Uitgerekend in dezelfde week dat de partij zijn economische persconferentie hield, liet het Internationaal Energiebureau (IEA) weten dat er feitelijk jaarlijks 17.500 windcentrales en 32 kerncentrales zouden moeten bijkomen. Als dat niet gebeurt, dan zal de uitstoot tegen 2050 met liefst 130% verhogen en het olieverbruik met 70% toenemen. Met de huidige prijs van bijna 140 dollar per vat, kan men nu al uitrekenen wat voor catastrofe ons te wachten staat. Het Vlaams Belang zal de wereld niet redden, maar voor Vlaanderen betekent ze wel degelijk steeds meer. Het werd dan ook hoog tijd, dat de partij zich eveneens op het economisch vlak laat zien en op die manier ook wat wind uit de zeilen van Deckerke's partij haalt. LDD zou dan verplicht worden zich nog meer op de liberale thema's te storten om zo de Open VLD nog verder in de vernieling te rijden. Voor Vlaanderen is dat alleen maar goed nieuws. Volhouden is de boodschap.
Onze beroemde Staatsveiligheid werd al een paar keer uit de penarie geholpen door de buitenlandse collega's. Denk maar aan die van Nederland, die Ben Alal oppikten, terwijl ze hem hier nog aan het zoeken waren. Of zopas nog de opheldering van de zaak van de zgz straatartiste, die hier vermoord en begraven was zonder dat men er iets van wist. Dan is er de fameuze affaire Belliraj, waarvoor de Marokkaanse politie de pluim op haar hoed mocht steken en uitbracht dat die "brave" man in ons land zo'n zestal moorden had gepleegd, waarvan men hier geen flauw benul had wie het gedaan had. Het is weer zover. Nu heeft men twee ex-CCC ers met hun trawanten kunnen oppikken, maar ook alleen maar omdat de Italiaanse staatsveiligheid het ontdekt had, zeker voor wat de activiteiten van die Sassoye betreft. In feite ging het om een opgezet systeem dat was afgekeken van de Italiaanse mafia. De uiterst linkse Partito Communista Politica Militar (PCPM) was zinnens aanslagen te laten plegen door sympathisanten die in het buitenland verblijven en op die manier niet verdacht zouden zijn. Er is ooit een prachtige Italiaanse film daarover gemaakt met Alberto Sordi in de hoofdrol (waarvan ik me, jammer genoeg, de titel niet meer herinner). In die film werd een Siciliaan, die in Milaan werkte, in een kist per vliegtuig naar New-York gevlogen, waar hij voor Cosa Nostra een tegenstrever moest doodschieten en daarna terug naar Italië werd gevlogen. Zover zal het met Sassoye niet komen. Dank zij de Italiaanse veiligheidsdienst, zit hij weer achter de tralies, hopelijk nu voor goed. Carette zal er waarschijnlijk iets beter vanaf komen, al weet men in dit land natuurlijk nooit wat er bij Justitie nog zal beslist worden. Opmerkelijk in heel deze nieuwe ontwikkeling is de aanhouding, samen met Sassoye, van een drietal medestanders. Eén ervan is een journaliste van de RTBF (in onze Vlaamse Tv-journaals wordt ze tot nu toe een "medewerkster" genoemd). De vrouw van 29, Wahoub Fayoumi genaamd (echte Belgische), is van Libanese afkomst, evenals de eveneens aangehouden Abdellah Abdellah. Fayoumi is lid van de Franstalige Association Belgo-Palestinienne, die o.m. van zich liet horen in de zaak Semira Adamu. Tevens was ze lid van de Assembly of Lebanese Democrats, waar ze ook contact had met niemand minder dan Abou Jahjah en waarvan ook die dubbele Abdellah lid was. Tenslotte hoorde er bij het groepje ook een echte Belgische gangster die luistert naar de naam Constant Hormans, destijds beschouwd als de luitenant van Marcel Habran, de peetvader van het Luikse misdaadmilieu. Hij zou in deze in Italië verijdelde zaak betrokken zijn voor het aanbrengen van wapens en springstoffen. En daarmee zitten we weer bij de aanslagen van de CCC in de jaren tachtig. Iedereen vroeg zich toen af waar dat groepje clochards het geld vandaan haalden om die springstoffen te komen en ondertussen zelf verder te kunnen zonder te moeten werken. Het is trouwens opmerkelijk dat de bende van Nijvel, die in dezelfde periode actief was, met haar moordende overvallen ophield, nadat de CCC-ers waren ingerekend. Men heeft ze nooit van de misdaden van de bende kunnen beschuldigen, maar wie zegt dat er geen andere criminele groep was, die hen daarbij hielp en tegelijkertijd profiteerde van het feit dat alle aandacht van onze staatsveiligheid toen naar de CCC-ers ging? Enfin, er valt nog heel wat uit te klaren, niet alleen van deze laatste ontwikkelingen, maar ook bv van die van Belliraj. Voor deze zaak zijn enkele van onze "speurders" naar Marokko getrokken, maar sindsdien - en dat is al enkele maanden - is het hierover bedroevend stil geworden. Met verhalen over een undercover agent die tussendoor een zestal moorden pleegt, is nu ook weinig eer te halen. Wat was het leven eenvoudig, toen de staatsveiligheid zich alleen maar bezig diende te houden met onze brave Vlaamsnationalisten!
Mijn dagelijkse blog verschijnt niet alleen bij SeniorenNet, maar ook bij Skynet. Op mijn artikel "Le meeting de soutien", kreeg ik op Skynet onderstaande reactie:
"Qu'est-ce que la Flandre aujourd'hui: Un ramassis de nazis flamingants, de racistes anti-immigrés et anti-francophones, une région ou le déni de démocratie a force de loi, on l'a encore vu dernièrement avec la bande de veaux du TAK venus gueuler leurs stupides slogans. Les flamands actuellement ne se rendent même plus compte de ce qu'ils disent ... Weg met de Nederlanders en bye bye Vlaanderen. Oufti !
Gepost door "Charlier Jambe de Bois" "
Die Charel Houtepoot blijkt auteur te zijn van een rubriek "Fossoyeurs de la Belgique" (de doodgravers van België) en dat is één grote, hatelijke anti-Vlaamse site. Ik ga met die kerel(s) geen discussie aan. Misschien had Leterme wel gelijk, toen hij - in tempore non sospecto - stelde dat onze francofonen intellectueel niet bekwaam zijn om Nederlands te leren. Wij Vlamingen passen ons aan als we in een ander taalgebied gaan wonen. Spreekt men daar Frans, Italiaans of Chinees: wij zullen het zo snel mogelijk trachten te leren. Gewone werkende mensen uit Polen, Italië, Spanje en andere landen, die bij ons in de Limburgse koolmijnen kwamen werken, spraken na enkele jaren onze taal. Dat geldt ook voor heel wat van de nieuwe immigranten. Wij hebben hier een Russische buurvrouw, die na twee jaar onze taal onder de knie had. Bij de francofonen lukt dat niet omwille van hun misplaatst gevoel van superioriteit. Ze vinden zichzelf een Herrenvolk waarnaar de Vlaamse Untermenschen zich maar moeten aanpassen, ook als ze hier in Vlaanderen komen wonen, waar alles beter geregeld is. Zij zijn gewoon dom, bête om het in hun eigen taal te stellen. De mentaliteit van deze inwijkelingen moet zo stilaan ook de ogen van de grootste Vlaamse Goedzak geopend hebben. Wij moeten dan ook voet bij stuk houden: - In Vlaanderen Vlaams. - Geen nationale kieskring. - Geen paritaire senaat. - Geen samenvallende verkiezingen, waarbij Vlaanderen opnieuw geknecht zou worden. - Geen Wallo-Brux, want de Walen kunnen dat nooit betalen. De macht van de Vlamingen in Brussel is niet meer die van het getal, maar die van het geld. - Voor betwistingen hebben we onze eigen Raad van State en hoeven we niet naar buitenlandse instellingen te stappen. Het moet ook maar eens gedaan zijn met het feit dat Vlamingen zich steeds aan de wet dienen te houden en francofonen niet. Het enige alternatief blijft dan: bye,bye Belgium, zoals ooit voorgesteld door de Franstalige Tv-zender.
Forza Flandria. Eigenlijk de naam zelf was een misbaksel. Forza is nl Italiaans en Flandria Latijn. Maar ook in de politieke werkelijkheid zal er niets van komen. Nu België wel degelijk op zijn laatste benen loopt, was er dé kans om eindelijk één Vlaams front te maken. Dat komt er dus niet. Vlaams Belang kan Lijst Dedecker niet overtuigen en de overblijfselen van de Volksunie blijven aanschurken bij de traditionele partijen. Dat betekent, dat Vlaanderen weer in gespreide slagorde naar de volgende stembusgang strompelt. Een schril contrast met de francofonen die, over hun twisten heen, toch regelmatig samenkomen en tenminste pogen één blok te vormen. Dat dit hun geen windeieren legt, blijkt nog vandaag uit een artikel in de Libre Belgique, waarin uitlekt dat de Waalse hospitalen 1,6 miljard euro krijgen. Ze waren er zelf zo door verrast, dat ze het Pasen, Kerstmis en Sinterklaas tegelijk noemen. Voor dit cadeau heeft tante Laurette gezorgd, die consequent blijft: eigen volk eerst. Als Vlamingen dat doen, zijn het racisten. Ik meldde gisteren reeds dat de heren belgicisten Herman Van Rompuy en Armand De Decker door de (verminkte) octopusraad zijn aangeduid om het probleem B-H/V op te lossen. Dit besluit was zowat het enige echte dat op die vergadering genomen werd. Beide heren, die al eens door Albert II waren uitgestuurd (en er toen niets van terecht brachten), krijgen daarvoor twee weken de tijd. Als die voorbij zijn, zullen we nog juist één maand verwijderd zijn van de magische datum van 15 juli, waarop Leterme zijn oplossingen voor dit kunstmatige land zou openbaren. Dan begint de echte crisis van de totalitaire democratie.
In Woluwe, de gemeente waar FDF-racist Maingain burgemeester is, werd er dus een steunactie gehouden voor de drie burgemeesters-wetsovertreders. In goed Frans werd het de "meeting du soutien" geheten. Een soutien (gorge) is bij ons een BH, zoals het begin van B-H/V. Van een coïncidentie gesproken. Alle gekheid op een stokje: ik heb diep respect voor de Vlaamse tegenbetogers van het taalactiecomité, die elke gelegenheid in de Rand aantreffen om de Vlaamse stem te laten horen. Wat daar op die meeting werd uitgekraamd, was natuurlijk weer eens één hatelijke scheldpartij tegen Vlaanderen. Een van de burgemeesters herhaalde nogmaals dat hij ook in de toekomst de wet zal blijven overtreden. Een reden te meer om hem nooit meer te benoemen. De reden, waarom de wetsovertreders niet naar de Raad van State trekken, zoals voorgesteld door de Europese Raad (én door Marino Keulen), is doodeenvoudig, omdat ze wéten daar geen gelijk te zullen krijgen. Er was zelfs een deelnemer die, in het Nederlands, riep: "weg met Vlaanderen!". Dat alles in onze eigen regio. Het territorialiteitsbeginsel, dat geldt in alle federale staten en dat door dezelfde Belgische francofonen wordt verdedigd in bv Canada (ten voordele van het Franstalige Quebec), zou hier bij ons dus niet gelden. Ondertussen strompelt de regering Leterme verder en is men overeengekomen tot een indeling in werkgroepen, die - na bijna één jaar gepalaver - nog maar eens moeten gaan vastleggen waarover zal gepraat worden. De communautaire thema's zijn in handen gegeven van Herman Van Rompuy en Armand De Decker, twee belgicisten. Daarmee weten wij, Vlamingen, al meteen dat er nooit iets goed uit de bus zal komen. Om het met Claus' laatste woorden te zeggen: "Tei tit tat ut ei"...
Alhoewel er, naar het schijnt, achter de politieke schermen hard zou gewerkt worden, lijkt het er al langer hoe meer op dat niets nog werkt in dit driestromenland. Het geheel van veto's, evenwichten, tweederdemeerderheden e.d. zorgen ervoor dat er geen pasklare oplossingen meer gevonden kunnen worden. Ook nieuwe verkiezingen zullen dat niet oplossen. Fata morgana's zoals een nationale kieskring, een paritaire senaat en samenvallende verkiezingen zijn wat ze zijn: luchtspiegelingen. De Vlaamse partij die dergelijke nonsens zou goedkeuren, tekent meteen voor een nederlaag bij de volgende regionale verkiezingen. Zelfs al zou men mordicus e.e.a. toch willen doorvoeren, dan zijn daarvoor nieuwe wetten nodig, waarvan sommige een tweederde meerderheid vergen. Daarmee staat men dan weer bij af. Ook op buitenlands gebied gaat het niet meer. Daarvoor heeft mister tact De Gucht gezorgd. Gisteren is de ambassade van Lumumbashi dichtgegaan, vandaag volgt die van Bukavu. De Gucht zelf moet nu zwijgen over Kongo en Leterme krijgt Kabila niet te pakken. Zou die geen GSM meer hebben? Misschien eens laten proberen via de tamtam? Ondertussen heeft LDD-kamerlid Rob Van de Velde uitgerekend, dat de kosten van al onze parlementen, provincies en kabinetten samen op zo'n 2 miljard euro per jaar komen. Grotendeels geld dat niets opbrengt. Aan die kabinetten zou men wat kunnen doen. dat was reeds de intentie van Verhofstadt in 1999, maar ook daarvan is niets in huis gekomen. Er zijn tussen 1996 en 2005 wel 10.000 ambtenaren verdwenen op nationale vlak, in de gewesten zijn er 30.000 bijgekomen. Alleen al door de provincies en hun raden af te schaffen, zou men 370 miljoen kunnen besparen. Voeg daar dan de Senaat bij, nog zo'n totaal nutteloos geworden instelling en dan gaan we zeker over het half miljard. Dat is dan al het dubbele van wat we eventueel van Electrabel konden krijgen. Dat alles blijft echter dagdromen en zit er voor de modale burger niets anders op dan geduldig te wachten tot 15 juli (of misschien eerder als de begrotingscontrole een flop zou worden).
Er is nogal wat te doen omtrent een voorstel van de Europese Commissie om geslachte kippen uit de States in Europa in te voeren. Terwijl in Europa tijdens het slacht- en verwerkingsproces allerlei controles plaats grijpen, worden de geslachte kippen in Amerika alleen op het einde van de bewerking ontsmet in chloor. Men laat ze daarna uitdruipen, zodat er weinig of geen chloor overblijft. Volgens de Europese milieu-organisaties kan dit niet. Ik heb bij dit alles enige vragen: 1. Volgens mij is er in de States nog niemand ziek geworden van het eten van aldaar geslachte kippen, als die tenminste volgens de regels van de kunst worden gebraden. 2. Hier in eigen land, met al zijn controles, hebben we al wél problemen gehad. Denk maar aan de dioxinecrisis, waardoor Verhofstadt eindelijk premier kon worden. 3. Als de Amerikanen hier kunnen concurreren met hun kippen, er rekening mee houdend dat er toch serieuze vervoerkosten bijkomen, dan zal het wel zo zijn dat het Europese procédé te duur is. 4. Er worden hier ook geslachte kippen en ander gevogelte ingevoerd uit Azië, ook uit China. Daarbij worden blijkbaar geen vragen gesteld, terwijl we goed genoeg weten dat men daar wel eens losjes durft omgaan met de hygiëne. Een ander verhaal is dat van de genetisch gewijzigde gewassen. Ook daarop is veel kritiek, terwijl men de gevolgen ervan op lange termijn hoegenaamd niet kent. Het lijkt veilig er niet mee te beginnen, maar dan zou men ook de GSM en de microgolfoven moeten bannen, want ook daarvan kent men het effect op lange termijn niet. Het verzet ertegen is zelfs zo erg dat men in bepaalde Afrikaanse landen, waar men, nota bene, met nijpende voedseltekorten zit, weigert genetisch gewijzigd voedsel in te voeren. Dat gebeurt dan in landen waar de bevolking gemiddeld zo'n 40 jaar wordt. Men moet trouwens niet naar Afrika gaan om dergelijke gekke toestanden mee te maken. In eigen land blokkeert de federale regering een plan van de Vlaamse om genetische gemanipuleerde populieren te planten. Populieren zijn snel groeiende bomen en met zo'n genetische manipulatie gaan die nog sneller groeien. De bedoeling is die populieren te gebruiken voor de biobrandstof van de tweede generatie (dit ter vervanging van tarwe, maïs en andere voedselgewassen). Zou ook dit een idee zijn van "amateur" Magnette?
Ondertussen is het juni en zitten we nog anderhalve maand verwijderd van de magische datum van 15 juli, waarop Leterme eens zal laten zien wat hij zal laten zien. Ik vrees, dat het bitter weinig zal worden, zeker voor de 800.000 die op hem hadden gestemd met de hoop dat er eindelijk iets ten gunste van Vlaanderen zou veranderen. Ondertussen is de man uit de Westhoek voornamelijk bezig met het opruimen van het puin dat zijn collega-ministers achter gelaten hebben na de uitspraken van De Gucht over Kongo en de poging van amateur Magnette om Electrabel te lijmen. I.v.m. dit laatste stond er dit weekeinde nog een vraaggesprek met Karel Van Miert in de De Standaard. Van Miert, ooit nog voorzitter van de Vlaamse socialisten, zegt in dat interview dat hij met die partij niets meer te maken heeft. Ondertussen heeft de ex-socialist bestuursmandaten in Afga-Gevaert, De Persgroep (met o.m. De Standaard), Carrefour België, Solvay en SCR Sibelco, plus - in het buitenland - in Anglo American, Munich Re, Vivendi Universal en RWE. Die laatste is een concurrent van Electrabel, die naast de aankoop van Distrigas greep. Neokapitalist Van Miert vindt de verkoop van Distrigas aan het Italiaanse ENI dan ook maar niets. Maar, om terug te komen op Leterme en zijn beloofde grondwetshervormingen: dat wordt meer dan waarschijnlijk driemaal niets, ook niet op 15 juli. Zelfs tante Laurette houdt er rekening mee dat België naar zijn laatste crisis gaat (ook al verklaard in de weekend-editie van dezelfde Standaard). Dat is dan wél goed nieuws, althans voor de steeds groter wordende groep van Vlamingen die terecht inzien dat dit kunstmatige land niets meer te bieden heeft. Ondertussen zitten we met een inflatie die, voor het eerst in 23 jaar, weer boven de 5% uitkomt, anderhalve procent meer dan het gemiddelde van de eurozone. Zelfs ons zo besproken Planbureau lijkt niet meer te betrouwen. Het onderschat al een heel jaar de onderliggende inflatie. Als die het al niet meer ziet zitten, hoe zal Leterme het dan weten. Zonder de dreiging van de regionale verkiezingen van volgend jaar zou deze interimregering al lang gevallen zijn. Nu riskeren we straks met - nog eens - een regering van lopende zaken te komen zitten, die het zal moeten uitzweten tot 7 juni van volgend jaar. De enige Vlaamse hoop is dat er dan een laatste Belgische regering komt. Daaraan wil zelfs het Vlaams Belang aan meedoen!
Bij Buitenlandse Zaken moet het leuk werken zijn. Dat hebben we al meegemaakt via de wetenswaardigheden omtrent Pierre Chevalier. Ondanks het feit dat die tweemaal moest opstappen in de politiek, kreeg hij telkens een leuke baan bij Buitenlandse Zaken en kon hij zijn geliefde hobby, reizen, blijven waarmaken. Zelfs nu de man zijn job bij de VN kwijt is geraakt, is hij nog altijd gemeenteraadslid in Brugge, bestuurder bij de haven van Zeebrugge en bij een lokale huisvestingsmaatschappij. Alsof dat nog niet genoeg is, kreeg hij er in februari van dit jaar, na terug in dienst te zijn gekomen bij de beruchte Forrest groep, nog een riante baan bij als bestuurder bij het Vleva, een dienst die de contacten onderhoudt tussen de Vlaamse regering en de E.U. Partijgenote Patricia Ceysens ziet daarin, ook nu nog, helemaal geen graten. --- Is Chevalier een bezige bij, het kan ook anders bij Buitenlandse Zaken. Zo is er daar ene Pierre Dominique Schmidt die al sinds 1 oktober 2007 benoemd is tot adjunct van de directeur-generaal Europa (DGE) in Brussel en die zich daar tot nu toe niet eenmaal heeft laten zien. Die Schmidt is dan ook een buitenbeentje, op alle gebied. Normaal blijft een diplomaat slechts drie, hoogstens vier jaar op eenzelfde post en wordt hij dan overgeplaatst naar een ander land. Niet zo bij Schmidt. Hij én zijn vrouw, die ook diplomate is, kregen een vaste stek in Parijs. Dat bleef zo nadat de twee uit elkaar gingen en Schmidt overschakelde van het genre hetero op dat van homo. Als Belgisch ambassadeur in Parijs werd hij daar bekend voor zijn uitbundige feesten, waarop niet zelden Waalse politiekers van de SP-strekking (Di Pippo op kop) aanwezig waren. Dat duurde zo lang tot Schmidt tot ontslag werd gedwongen na beschuldiging van valsheid in geschriften. Hij zou nl een handtekening van een van zijn oversten hebben nagemaakt om aan een lening te geraken. Dat was dus op 1 oktober 2007. Sindsdien wordt Schmidt verondersteld in Brussel te werken, maar heeft hij zich daar nog steeds niet laten zien. Hij woont nog altijd in Parijs en stuurt van daaruit regelmatig doktersbriefjes waaruit moet blijken dat hij ziek is. Het departement van Buitenlandse Zaken heeft een speciale dienst, Medex genaamd, die dat zou moeten controleren, maar dat niet doet omdat ze niet optreedt buiten de grenzen. En dat voor een dienst van uitgerekend Buitenlandse Zaken! Alhoewel Schmidt zogezegd ziek is, belet hem dat niet nog auto te rijden in een wagen waarop nog steeds een nummerplaat hangt van het corps diplomatique. Dat bleek vorige week, toen hij in Parijs door de politie gestopt werd wegens fout rijgedrag. Hij weigerde een alcoholtest te ondergaan en zou drugs bij zich gehad hebben... Vanuit Buitenlandse zaken is op heel dit verhaal tot nu toe geen enkele reactie gekomen. Die hebben het daar waarschijnlijk nog te druk met Kabila...
Onze vakbonden beweren democratisch te zijn. Tegelijkertijd hebben ze geen rechtspersoonlijkheid, waardoor ze niet aansprakelijk kunnen gesteld worden door schade aangericht door hun leden. Verder beheren ze enorme kapitalen aan lidgelden én overheidssteun (o.m. voor het uitbetalen van werklozensteun, wat die overheid ook zelf zou kunnen doen), waarop ze zo goed als geen belasting betalen. Tenslotte verdelen ze onder elkaar de postjes in ondernemings- en andere raden doordat er buiten de grote vakbonden niemand mag meedoen aan de sociale verkiezingen. Als we zo verder redeneren, zouden we in dit land morgen ook politieke verkiezingen kunnen krijgen waaraan alleen de traditionele partijen zouden aan mogen meedoen, om maar te laten zien hoe absurd we bezig zijn. Die laatste sociale verkiezingen hebben aan de werkGEVERS tenslotte zo'n 240 miljoen euro gekost en hebben het syndicale landschap nauwelijks gewijzigd. In Nederland bv kunnen ook niet)vakbondsleden, zelfs individueel, opkomen. Dát is pas democratie. Maar er is nog meer. Diezelfde vakbonden, die beweren zo democratisch te zijn, schrappen eigen leden omdat die zich op een kieslijst van een volgens hen te mijden partij hadden laten zetten. Een partij, het Vlaams Belang, die normaal mag meedoen aan officieel nog altijd democratische verkiezingen. De partij is hiervoor al enkele keren naar de arbeidsrechtbank gestapt, maar vangt daar bot, omdat er in die rechtbanken rechters zitten die aangesloten zijn bij de grote vakbonden. Zo zit er in de rechtbank van Tongeren een zekere André Neskens van het ACV en in dat van Hasselt Jos Rits van het ABVV. Deze laatste stond trouwens op de SP.a-lijst van Geel tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen. Om maar te zeggen, hoe neutraal die mensen zijn. Een trio Vlaams Belangers, Marie-Rose Morel (Vlaams parlement), Guy D'haeseleer (Kamer) en Jurgen Ceder (Senaat) heeft nu echter de "sociale fondsen" ontdekt. Daarvan bestaan er meer dan honderd in dit land en die werken blijkbaar niet allemaal op een ordentelijke manier. Zo kwamen de Belangers er achter, dat bv het sociaal fonds van de houthandel eindejaarspremies uitkeerde in het zwart, door ze niet door te geven aan de sociale zekerheid. Het fonds van de metaalsector liet niet-vakbondsleden teveel belastingen betalen op de uitkeringen die zij kregen. Dit zijn nog maar twee strafbare feiten die boven water zijn gekomen, maar men gaat er van uit dat het maar het topje van een sociale ijsberg is. Onnodig te zeggen, dat er bij de vakbonden een lichte paniek is uitgebroken. Het Vlaams Belang boekte al een eerste succes: klachten over de onterechte inhoudingen t.o.v. de niet-vakbondsleden leidden tot een wetswijziging via de programmawet. Verder wil de partij naar de Internationale Arbeidsorganisatie in Genève stappen, alhoewel ook daar het ACV een stevige poot in huis heeft. Het bezet daar nl al decennia lang het voorzitterschap van een normcommissie die zo'n klachten moet beoordelen... Kortom, het Vlaams Belang vecht terug en laat zien, dat het ook met normale middelen het parlementaire spel kan spelen, ondanks alle dikwijls onterechte druk die op de partij en haar leden wordt uitgeoefend. Wordt zeker nog vervolgd.
Na de electorale nederlaag, waarbij de PS voor de allereerste keer niet meer de grootste partij van Wallonië was, besloot Di Pippo er iets aan te doen en verwijderde hij enkele ongure elementen met een hoog Van Cau-gehalte. In de plaats daarvan kwamen dan jonge, onbesproken kerels die eens gingen laten zien wat ze konden. We hebben het inderdaad gezien. De eerste die opviel was Frédéric Laloux, staatssecretaris voor o.m. armoedebestrijding. Die ensceneerde het feit dat hij zgz nog geen eigen kantoor had en vanuit zijn auto moest werken. Dat bleek gespeeld te zijn. Wat erger was, was dat de man tussendoor nog beschuldigd werd van misbruik met zijn tankkaart, toen hij nog schepen was van de gemeente Namen (waar de PS ook haar meerderheid kwijtspeelde als gevolg van frauduleus beheer). Nummer twee was Olivier Chastel, de "witte ridder" uit Charleroi, die de schandalen rond de plaatselijke huisvestingmaatschappijen uitbracht en daarvoor beloond werd met een secretariaat bij Buitenlandse Dinges. Hij zit daar nog steeds, al is ondertussen gebleken dat de man niet alleen geen Nederlands kent (wat bij zijn Waalse landgenoten eerder als een eer beschouwd wordt), maar evenmin fatsoenlijk Engels. Misschien wordt hij ook niet verder lastig gevallen omdat grote baas De Gucht het te druk heeft met Kabila en andere mestkevers... Der dritte im Bunde heet Paul Magnette. De man was, zonder verkozen te worden, al gewestelijk Waals minister geworden en werd door de regering Leterme belast met o.m. Klimaat en Energie. In die functie zou hij vorige week een afspraak gemaakt hebben met Electrabel, waarbij deze energieproducent hem 250 miljoen euro (10.000.000.000 oude Befkes!) zou hebben toegezegd, zonder enige tegenprestatie. Amper één dag later bleek dat alles een sprookje te zijn. Bij Electrabel zegt men wél bereid te zijn tot het storten van een bijdrage, maar onder bepaalde voorwaarden, niet "um sonst" zoals Magnette, die politicoloog van beroep is, dat wil hebben. Daarmee staat de kersverse excellentie in zijn blootje, net zoals dat tijdens Verhofstadt II gebeurd was met de moeder van Billie, die toen ook haar laatste krediet verspeelde als minister van Begroting. De regering Leterme heeft twee buitenkansjes om haar armlastige begroting op te krikken. Één is de verkoop van Belgacom, die veel geld zou kunnen opbrengen. De tweede is een akkoord met de uitbaters van de kerncentrales. Die hebben die centrales al kunnen afschrijven en zouden jaarlijks inderdaad serieuze bedragen kunnen betalen om die centrales langer te kunnen laten draaien. Dat zou als bijkomend voordeel hebben, dat er een garantie zou zijn voor een serieuze daling van het CO² gehalte op dat gebied. Met zijn Don Quichotte manoeuvre heeft Magnette die hele problematiek nu op de helling gezet. Als de PS voet bij stek houdt en van geen verlenging van de uitbating der kerncentrales wil weten, krijgt deze regering van Electrabel geen extra geld, zo simpel is dat. Mocht de regering Electrabel tot enige betaling verplichten, via bv een wet, dan heeft de maatschappij het recht die extra kosten door te rekenen aan de verbruikers, iets wat ik reeds insinueerde in mijn blog van 27 dezer. Eens zien wie het gaat halen, gesteld dat de regering Leterme het lang genoeg uithoudt natuurlijk.
Bij de Raad van Europa is men, gelukkig, nog niet alle gezond verstand kwijt. Alhoewel het rapport van de twee "wijzen" (officieel waren ze met drie, maar de derde - een Zweed - had wat anders, waarschijnlijk belangrijkers, te doen) nog altijd geen rekening houdt met onze gelegaliseerde taalwetten, heeft de Raad de drie incivieke would-be burgemeesters verteld, dat ze eerst naar de Belgische Raad van State moeten met hun zgz grieven. Dit is nl de normale weg bij disputen. De drie valsspelers wisten dat ook wel, maar ze wisten evenzeer dat ze bij die Raad geen gehoor zullen vinden. Wie de wet overtreedt en daarbij zelfs verkondigt dat te zullen blijven doen, is verkeerd bezig. Marino Keulen krijgt dus toch gelijk, gelukkig maar. Hij zal trouwens niet de enige zijn die het spuugzat is om door zo'n dolgedraaide franskiljons regelmatig gepest te worden. In een schrijven van Keulen in De Morgen heeft de minister trouwens haarfijn uitgelegd, dat er in Franstalig België niet eens een inburgeringsbeleid bestaat. Nieuwkomers in Franstalig België, van waar ze ook komen, worden verondersteld volledig vertrouwd te zijn met de streek en meteen aan de slag te kunnen gaan met alle officiële contacten in het Frans. Dezelfde francofonen, die hier moord en brand schreeuwen omdat ze in Vlaanderen niet in hun (achteruitboerende) wereldtaal worden bediend, gaan wel akkoord dat eisen zoals die van Vlaanderen wél gelden in bv Quebec, waar de streektaal, o zo toevallig, het Frans is. Het is nu al de derde keer dat Franstaligen gaan jammeren bij Europa en ervoor zorgen dat we telkens hier een onderzoekscommissie op ons dak krijgen, die Vlaanderen dan in een slecht daglicht stelt. Ondertussen krijgen ze van datzelfde Vlaanderen wel elk jaar 12 miljard plus een aantal onofficiële transfers (zoals bv de financiering van het Franstalig lager onderwijs in Vlaanderen). Stank voor dank is hier wel degelijk de juiste vaststelling. Er zijn dezer dagen nogal wat landgenoten die de 200 miljoen euro steun aan de "democratische" republiek Kongo in vraag stellen. Vergeleken met wat de francofonen van Vlaanderen krijgen, is dat een te verwaarlozen peulschil.
Toen het bij de S.P.a. duidelijk werd wat voor electorale klopping de partij gekregen had in juni van vorig jaar, was men zo wijs niet in een volgende regering te willen treden. Dat had toen als gevolg, dat er voor zo'n driehonderd kabinetsmedewerkers een andere job gevonden diende te worden. Dat bleek later nog niet zo'n groot probleem te zijn. De meesten keerden terug naar hun oude job bij de rode rakkers van Humo, De Morgen en de VRT. Bij de Waalse SP zat dat een beetje anders. Daar dreigde men te moeten gaan zorgen voor een veelvoud van het aantal Vlaamse S.P.a.-medewerkers. Dat was dan ook de voornaamste reden, waarom de partij bereid was veel water in de wijn te doen om toch maar te mogen meespelen met Oranjeblauw. Als tegenprestatie kreeg men het gedaan dat er een uitbreiding kwam van het stookoliefonds (alhoewel dat het verbruik alleen maar deed toenemen, wat niet de bedoeling was) en een voorschot aan tante Laurette voor haar kankerfonds (dat nadelig zal zijn voor de Vlaamse ziekenhuizen). Marie Arena mocht de pensioenen een beetje optrekken en dat was het. Nu staat Di Pippo zwaar onder druk van zijn linkervleugel, zeg maar de echte marxisten, om nog e.e.a. te eisen tegen 15 juli. In het andere geval zou de SP de regering Leterme verlaten. Enkele van de eisen die de man met het rode strikje nu stelt, staan trouwens al in het nieuwe regeerakkoord (zoals bv de dertiende maand kindergeld). Het is trouwens opmerkelijk dat de media het steeds hebben over Leterme 1. Zou er ooit wel een Leterme 2 komen? Het wordt nl steeds duidelijker dat deze regering het niet zal uithouden, zelfs niet tot half juli. Dat heeft zelfs niets te maken met de communautaire problemen (zelfs Kongo wordt een communautaire ruzie), maar met de begrotingscontrole. Daaruit zal blijken dat deze regering Leterme geen reserve heeft om wat ook te verwezenlijken. Er zijn geen pasklare oplossingen, tenzij misschien deze van het terugdringen van het ambtenarenbestand (voor elke drie die op pensioen gaan, er maar één vervangen, zoals dat momenteel ook in Frankrijk gebeurt). Belastinghervormingen, aanpak van fraude en sociale maatregelen kunnen er alleen komen als er extra geld gevonden wordt. De 250 miljoen die de regering nu zou krijgen van Electrabel, is maar een aalmoes, die bovendien door de verbruikers zal moeten betaald worden. Dat is meteen duidelijk voor al wie de laatste jaarafrekening van deze producent gekregen heeft. Zoals de zaken er nu bij staan, is er voor dit land maar één oplossing: de hele zaak splitsen. Deze regering komt er nooit uit en ik zie niet in welke regering dat straks wél zal kunnen. Er wordt al enkele jaren voorspeld, dat België zich hopeloos aan het vastrijden is. Deze voorspelling wordt werkelijkheid. Bye, bye Belgium!
Zondag was er op de zeve(re)nde dag weer eens een discussie over de illegalen in dit land. Meer bepaald over de "rechten" van deze illegalen. Sinds wanneer hebben illegalen rechten? Illegaal betekent onwettig. De Romeinen wisten het al: "Dura lex, sed lex": de wet is hard, maar het is de wet. Als een zgn rechtstaat de illegaliteit toestaat, dan is het geen rechtstaat meer. Dat is wat België aan het overkomen is. Het is trouwens kenmerkend dat in het debat op Tv, het Marie-Rose Morel was, van het zogezegde ondemocratisch Vlaams Belang, die de wetten van de Belgische rechtstaat moest verdedigen, terwijl Pireyns, van Groen!, de superdemocraten, in feite de illegaliteit steunde. Hoe men de zaken ook draait of keert, als men ervoor wil zorgen, dat dit land een rechtstaat blijft, dan moeten de wetten worden nageleefd. Al de rest is praat voor de (linkse) vaak. In dezelfde uitzending kwam Patrick Dewael ook nog eens vertellen hoe "hard" hij gaat optreden tegen het gepeupel dat Anderlecht onveilig maakt. Na de laatste rellen, waren er 130 "administratieve" aanhoudingen en Dewael kwam doodernstig vertellen dat hij in deze zaak streng gaat optreden. Dat is natuurlijk gelul in de ruimte. Om te beginnen kan hij zo'n grote groot groep schorremorrie niet achter de tralies steken, bij gebrek aan plaats. Ze een enkelband aantrekken, gaat ook al niet, want er zijn er niet genoeg en dat systeem wordt niet ernstig opgevolgd (nóg een erfenis van het gedoogbeleid van tante Laurette). Dewael heeft echter een andere oplossing. Als het aan hem ligt, zou hij de boefjes mee het puin laten ruimen. Dan zouden zij het, steeds volgens de vriend van Greet, het in de toekomst niet meer doen. Zou hij dat zelf geloven? Tenslotte is er de vraag wie de schade aan winkels en auto's in Anderlecht gaat betalen. Als ik het voor het zeggen had, mocht de Belgische staat daarvoor opdraaien. Het is de staat die het zover heeft laten komen.
Eerst het goede nieuws: minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht is terug uit China. Hij vertelt wel daar twee uur over de mensenrechten gesproken te hebben, maar dan zal dan wel in "omfloerste" termen geweest zijn. Hij was er trouwens in de eerste plaats om de stad Peking een Belgische kunstwerk cadeau te doen van 6 miljoen euro (bijna 240.000.000 oude Befkes!). Het minder goede nieuws is, dat de "Democratische" Republiek Kongo zijn ambassadeur uit Brussel heeft teruggeroepen én dat ze de Kongolese ambassade in Antwerpen heeft gesloten. Dat laatste zal de Antwerpse zakenwereld zeker geen plezier doen. Het was het Antwerpse Havenbeheer dat de haven van Matadi weer had opgekalfaterd en ook de diamantwijk heeft nogal wat zaakjes lopen in het land van Kabila. De reden, waarom Kongo bovenstaande maatregelen heeft getroffen, heeft nog maar eens te maken met Karel De Gucht. Die had de week daarvoor op de RTL nog eens zijn registers tegen het "Kongolees regime" opengetrokken en dat zijn ze in Kinshasa stilaan kotsbeu aan het worden. Niet dat De Gucht geen gelijk zou hebben. Het is niet wát hij zegt, maar hoé hij het zegt. Dat schrijf ik hier al enkele jaren en wordt nu ook bevestigd door Peter Verlinden, dé VRT-specialist van "onze " Kongo. Misschien dat Karel supporters in Berlare en zijn vrienden van het stamcafé dat graag horen, maar daar houdt het ook mee op. Karel De Gucht is geen goede minister van Buitenlandse Zaken. Als hoofd van de diplomatie zou hijzelf in de eerste plaats diplomatisch te werk moeten gaan. Blijkbaar is hij daartoe niet in staat. Het is nu afwachten hoe het verder zal gaan met de relaties tussen België en Kongo, waarin ons land jaarlijks zo'n 200 miljoen euro stopt... Ironisch genoeg heeft de reactie van Kabila alles te maken met datzelfde China waar De Gucht zopas nog vertoefde. China en Kongo hebben nl een mijncontract gesloten, waardoor ze Kongo in feite voor 20 jaar kunnen leeghalen. Dat besluit is niet van mij maar van professor Stefan Marysse van het instituut voor ontwikkelingsbeleid en -beheer van de Universiteit van Antwerpen. Volgens die geleerde man zal China in Kongo infrastructuurwerken aanleggen ter waarde van 6,5 miljard dollar, die Kongo moet terugbetalen met de waarde van het gedolven goud, koper en kobalt. Die waarde wordt in het contract geschat op 3 miljard dollar, maar zal waarschijnlijk 25 tot 30 keer (!) hoger liggen, steeds volgens Marysse. China betaalt daarop geen cent taksen noch belasting... Kongo heeft Europa niet meer nodig en België nog veel minder. Buiten de Chinezen, zijn trouwens ook de Amerikanen hun deel van de buit er aan het wegslepen. Als wij braaf zijn, mogen we elk jaar enkele honderden miljoenen euro blijven storten, zonder er iets voor terug te krijgen. Transfers, zeg maar, iets wat men in Vlaanderen al meer heeft meegemaakt.
De Europese commissie heeft beslist dat de verkiezingen voor het Europese parlement volgend jaar zullen plaatsvinden tussen 4 en 7 juni. Daar onze Grondwet voorziet dat dan ook de regionale verkiezingen gehouden dienen te worden, zal er hier op zondag 7 juni 2009 ook voor het nieuwe gewestelijke parlement en dito regering worden gekozen. Dat betekent, dat we over een kleine twee weken kunnen gaan aftellen. Die verkiezingen zouden wel eens heel belangrijk kunnen worden. Het blijkt nl steeds duidelijker, dat de federale regering wel veel praat en zelfs veel werk verzet, maar dat men op communautair vlak geen stap verder komt. Het zou best kunnen, dat straks de gewestregeringen de knoop zullen moeten doorhakken. Hoopgevend daarbij is de huidige toenadering tussen de minister-presidenten Peeters en Demotte én het feit dat deze laatste tegenwoordig zowel de Waalse gewestregering als die van de Franstalige gemeenschap leidt. Daarbij is Demotte nog de meest Vlaamsvoelende Waalse politieker, wat een gevolg is van het feit dat zijn moeder een Vlaamse was, dat hij behoorlijk onze taal spreekt en uit de grensstreek komt. Het blijft ondertussen ook koffiedik kijken, of eventuele verkiezingen voor het federaal parlement nog wel mogelijk zijn. Volgens het Grondwettelijk Hof zouden die nl ongrondwettelijk zijn zolang er geen oplossing is voor de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde. Op een studiedag van het Leuvens Instituut voor Constitutioneel Recht, waarop meer dan honderd Vlaamse Grondwetkenners aanwezig waren, bleek nl maar één consensus en dat was dat niemand er echt gerust in is. Zonder oplossing voor B-H/V zouden nieuwe verkiezingen zonder meer illegaal zijn, ongrondwettelijk Er zou zelfs de mogelijkheid bestaan, dat een lokaal rechter bij een klacht daarover de zaak zou kunnen stilleggen Boycotacties door Vlaamse burgemeesters en burgergroeperingen, zoals we die bij de vorige verkiezingen al gehad hebben, zouden dan helemaal wettig zijn en niet meer vervolgbaar. Ook het laten samenvallen van nationale en regionale verkiezingen blijkt een onmogelijke zaak te worden. De gewestregeringen zijn nl legislatuurregeringen en moeten hun termijn uitdoen zonder dat er tussentijdse, nieuwe verkiezingen kunnen komen. Nationale regeringen die dat zouden moeten doen, riskeren het land helemaal lam te leggen. Andersom zou men verplicht zijn voor een nieuwe federaal én regionaal parlement te moeten gaan stemmen, telkens er een nationale regering zou vallen of aftreden. Kortom, het federale België komt hoe langer hoe meer in een communautaire wurggreep, zodat dit land straks alleen nog gered kan worden door een combinatie van Europa en gewestregeringen. Daarom wordt 7 juni 2009, zeker voor Vlaanderen, een erg belangrijke datum.
De "superministerraad" van vandaag is al afgezwakt naar een "speciale" ministerraad. CD&V spreekt zelfs alleen nog maar van een aanzet tot het afwerken van de beloofde communautaire en economische hervormingen tegen 15 juli. Het heeft er alle schijn van weg, dat Leterme er zelf niet meer in gelooft. Bewijs daarvoor zijn de regelmatige buitenlandse uitstapjes die hij maakt. Als het allemaal zo belangrijk en dringend was, zou hij dat niet doen. Eerst Balkenende gaan bezoeken, dan Sarkozy, dan Mergel, met als kers op de taart een vijftal dagen naar Zuid-Amerika, waar hij zich op die conferentie ven E.U. met de Zuid-Amerikaanse landen evengoed had kunnen laten vervangen door Quicky. Eergisteren was Leterme weer de pijp uit, weg voor een blitzbezoek aan Slovenië, huidig E.U. voorzitter. Op 30 juni loopt dat voorzitterschap af en was het dus zaak er vóór die datum even langs te wippen, zodat ze hem daar nu - hopelijk - ook kennen. --- Leterme's bezoek aan Slovenië was wel kort, maar hij had er toch veel kunnen leren. Slovenië is een beetje te vergelijken met Vlaanderen. het was in het oude Joegoslavië de meest welvarende regio, die zijn welvaart ook grotendeels diende af te staan. Sinds het in de jaren negentig onafhankelijk werd, heeft het een enorme groei gekend. Het land kwam binnen de tien jaar bij de E.U. én in de Eurozone. Als ge bedenkt dat er daar maar twee miljoen mensen wonen (één derde van de Vlaamse bevolking), dat het niet zo'n gunstig logistieke ligging heeft en niet over wereldhavens beschikt zoals ons landje, dan is het toch logisch daar enkele vragen bij te stellen. Namelijk hoe het komt dat Slovenië wél en Vlaanderen niét onafhankelijk zou mogen worden. Het is dan ook een fabeltje dat Vlaanderen armer zou worden mocht het onafhankelijk worden zoals de Reynebeau's, de Sinardets en de andere belgicisten à la Eyskens ons steeds vertellen. Vraag is maar, in hoeverre Leterme er iets van heeft opgestoken. Sinds hij van petje veranderd is, lijkt Vlaanderen voor hem een ver verleden... onafhankelijk zou mogen worden.
Volgens een recente studie van de KBC is een gemiddeld gezin in België dit jaar al 439 euro extra kwijt door (te) dure olie. Op jaarbasis schat de bank dat het in totaal zo'n 1300 euro zal worden. Dat zal wel kloppen, maar is tegelijkertijd weer zo een van die peilingen, waarbij men er van uit gaat dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. We weten ondertussen wel beter. Buiten de 439 euro die een gemiddeld Vlaams gezin extra moet uitgeven, zijn er immers nog de 3 tot 4 euro per dag per persoon die eenieder hier gemiddeld afdraagt aan de transfers naar Wallonië. Dat maakt dat een doorsnee Vlaams gezin al aardig wat extra geld opzij zal moeten leggen om straks alle rekeningen betaald te krijgen. Volgens het planbureau zit er nu al een tekort van één miljard euro op de lopende begroting. Zonder speciale maatregelen (lees: extra belastingen) worden het drie miljard voor 2009. Ik heb zo het idee, dat de superministerraad van morgen dat niet zomaar eventjes zal oplossen. Elke belasting die er bij zal komen, op welk gebied ook, zal steeds meer Vlaanderen treffen dan de rest van dit onland. De eenvoudige reden daarvoor is, dat wij zorgen voor de surplus en dat de rest van dit land wel een grote mond kan opzetten, maar niets bijdraagt als puntje bij paaltje komt. Met een regering Leterme, waarin de francofonen in de meerderheid zijn ("goed bestuur", weet ge wel), is er voor Vlaanderen geen hoop op beterschap. Als, zoals verwacht, de internationale crisis zich doorzet, als prijzen van energie en voedsel de hoogte in blijven gaan, dan gaat Vlaanderen steeds armer worden. Wij hebben immers die extra jaarlijkse last van 12 miljard van de sacrosancte solidariteit voor een bevolkingsgroep die ons het hele jaar door de duivel aan doet en er zich niet voor schaamt Vlaanderen in het internationale verdomhoekje te plaatsen. Hoelang nog?
