Het zit er (weer eens) bovenarms op in Walenland. MR en PS vechten een strijd op leven en dood om baas te worden in het Waalse huishouden. Rechtuit gezegd: erg moeilijk moet dat voor de MR niet zijn. Eerst het geval Van Cau, dan dat van Anne-Marie Lizin, vervolgens de afgang van regionaal minister Donfut. Tussendoor een hele serie kleine schandalen in en rond Charleroi en nu ook in Bergen, het fiefdom van Di Rupo waar zopas bekend werd dat een van zijn bloedeigen schepenen zich met kinderporno bezig hield. De man is ondertussen geschorst als schepen én uit de partij gesmeten, maar het onheil is wel gebeurd. Reynders had dan ook overschot van gelijk toen hij vorig weekeinde in datzelfde Bergen ging vertellen dat de PS een te vermijden partij is. De term "infréquentable", die hij gebruikte is bij tante Laurette verkeerd in haar keelgat geschoten. Die hanteerde men nl voorheen alleen als men het over zgz "niet-democratische" partijen had. In de ogen van madame Uyttendaele zijn dat het FN, het VB, de N-VA en LDD, niét haar parti scandaleux. Die is nl, volgens haar, wél democratisch en mág dan ook foefelen en frauderen, liefst met het geld van de belastingbetaler. Onkelinx dreigt nu uit de federale regering te stappen. Het is nog niet duidelijk of ze dat alleen gaat doen of dat haar partij haar zal volgen. Mocht dat laatste zo zijn, dan kan de federale regering van notaris Van Rompuy rustig aanblijven, want ze behoudt ook zonder de PS een meerderheid. Die partij was er inderdaad bijgenomen omdat men zo aan een tweederde meerderheid kon geraken, nodig om eventueel de grondwet aan te passen. Een tweede reden was, dat ook madame Milfoisnon Milquet anders niet meer mee wou doen. Die zal nu wel twee keer nadenken alvorens weer dwars te gaan liggen voor het heil van de PS. Op 7 juni kan het immers allemaal voorbij zijn, ook voor het linkse CDH. Een regering Van Rompuy zonder de PS zou dan weer terug kunnen vallen op een oranjeblauwe coalitie en CD&V de gelegenheid geven de scheefgetrokken situatie Vlamingen/Walen terug recht te zetten. Op die manier zou de partij een beetje gezichtsverlies kunnen recupereren. Anderzijds zouden problemen zoals het terugdraaien van het sluiten van de kerncentrales weer bespreekbaar kunnen worden, evenals een andere aanpak van de problemen met de begroting. Zal het ooit zover komen? Ik geloof het niet. De PS zou een hele sliert van haar aanhang zonder werk zien vallen (men spreekt van een duizendtal!). Daarenboven groeit de kans dat de schandalenpartij na 7 juni ook uit de Waalse gewestregering zal gebonjourd worden en dan wordt de ramp nóg groter. Ecolo staat te trappelen om weer mee te mogen doen. Enfin, 7 juni kan nog altijd een kantelmoment worden in de Belgische politiek, zowel boven als onder de taalgrens. België dreigt steeds meer onbestuurbaar te worden. Het initiatief zal dan ook bij de regionale regeringen en parlementen komen te liggen en die moeten er dan maar eens werk van maken om eens échts iets te laten veranderen in dit kunstmatige land.
Wat hebben, in dit land althans, solidariteit en geldtransfers gemeen? Wel, dat ze allebei steeds in dezelfde richting uitgaan: van noord naar zuid en niét omgekeerd. Een paar tienduizend bezoekers op een gratis concert in Brussel zal daaraan niets veranderen. Wat betekent zo'n cijfer trouwens in een land met 10 miljoen inwoners? Een vol voetbalstadion voor een topmatch... Af en toe hoopt Vlaanderen ook wel eens op een beetje solidariteit in de andere richting. Die komt er zo goed als nooit. Neem nu de affaire Van den Branden. Deze CD&V-er is kandidaat voor de post van secretaris-generaal van de Raad van Europa. Niet alleen werd de man niét gesteund door zijn Waalse collega's, hij werd zelfs nog tegengewerkt. Half april stuurden zes Franstalige Belgische parlementsleden een brief naar alle ambassadeurs bij die Raad van Europa met de vraag niét voor Van den Branden te stemmen. Het werd zelfs nog erger. Toen de zaak ter discussie kwam, had normaal gezien de Waalse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken (Olivier Chastel MR) voor Van den Branden moeten komen pleiten. Die weigerde dat te doen, zodat minister De Gucht in allerijl een reis naar Australië en Zuid-Korea moest inkorten om zelf de verdediging van Van den Branden op zich te nemen, blijkbaar zonder veel resultaat. Of Van den Branden al dan niet die post bij de Raad van Europa zal krijgen, is bijzaak. Belangrijk is te weten, dat wij - Vlamingen - niet op onze Franstalige landgenoten moeten rekenen als zij eens een klein beetje solidariteit zouden kunnen tonen. Tegenover de twaalf miljard euro die Wallonië elk jaar van ons krijgt, is het een peulschil, maar zelfs dat kan er blijkbaar niet af. Een ander voorbeeld is de kruidentuin van Meise, waarover al acht jaar geleden beslist werd hem over te hevelen naar Vlaanderen. Tot op heden is dat nog steeds niet gebeurd en ligt die prachtige exotische tuin compleet te verkommeren. Liever een puinhoop creëren dan iets af te staan aan Vlaanderen... Tenslotte nog dit, aan de diehards die blijven zeggen dat er vroeger ook transfers zouden geweest van Wallonië van Vlaanderen, raad ik aan eens het boek van Professor Juul Hannes te lezen, "Mythe van omgekeerde transfers". Kan besteld worden bij www.cosmox.be. De schrijver heeft de hele Belgische geschiedenis uitgepluisd vanaf 1830 en heeft niet één transfer richting noord ontdekt. Met innige deelneming aan de tientallen, overwegend Vlaamse, idioten die denken dit land te kunnen redden met wat zij muziek noemen...
In deze laatste fase vóór de verkiezingen zijn we (weer) aanbeland bij de loze beloften en holle slagzinnen. "Sterk in moeilijke tijden", bv, waar slaat dat nu op? Of de zoveelste belastingverlaging die beloofd wordt door de liberalen, terwijl iedereen weet, dat er nu al geen geld is meer in de staatskas. Of "jobs, jobs, jobs", terwijl er elke week drommen mensen (al dan niet technisch) werkloos worden. Ik moest eraan denken, toen ik gisteren, eerder toevallig, op Kanaal Z het interview zag dat Guy Polspoel afnam van Filip Dewinter. Nu kan men voor of tegen "El Cid" zijn, de man heeft in elk geval het voordeel dat hij duidelijk is. Moet de immigratie stoppen? Natuurlijk, zegt Dewinter, en we moeten de illegalen ook meteen terugsturen, ze hier niet verder laten verkommeren, waardoor we er zeven jaar later nog mee zitten en de meesten in de criminaliteit zullen zijn aanbeland. Moeten we doorgaan met kernenergie? Ja, zegt Dewinter, en we moeten zelfs kerncentrales bijbouwen (wat dat betreft zit hij trouwens op dezelfde golflengte van Groot-Brittannië dat elf nieuwe kerncentrales gaat bouwen en Italië dat opnieuw voor kernenergie heeft gekozen). Moet het brugpensioen worden afgeschaft? Ja, zegt Dewinter, want er zal morgen geen geld meer zijn om de (brug)gepensioneerden te betalen. Amper de helft van de 50 tot 64-jarigen is in ons land nog aan het werk, dat terwijl de officiële pensioendatum nog altijd op 65 staat en feitelijk zou moeten worden opgetrokken. In Duitsland heeft men dat al gedaan (tot 67 jaar) en in Nederland wordt dat overwogen. Wat dit laatste land betreft ligt daar momenteel de ouderdom om op brugpensioen te kunnen gaan op 62, niet op 52 (of zelfs minder) zoals bij ons. Als we willen, dat de pensioenen betaalbaar blijven, zal men ook bij ons langer moeten werken. Dat weten alle partijen, maar de meeste politiekers steken hun hoofd in het zand als het over dergelijke onontkomelijke problemen gaat. Dat Dewinter en zijn Vlaams Belang zo eerlijk zijn dat niet te doen, strekt hun alleen tot eer. Zoals bv ook hun standpunt, dat het traditioneel gezin de hoeksteen van onze samenleving moet blijven. Al die experimenten er omheen, die we de laatste tijd meemaken, leiden alleen maar tot een verscheurde samenleving die van het mensdom een beestenboel maakt.
De berichtgeving over de komende verkiezingen worden in de media in het lang en het breed uitgesmeerd. Daarbij heeft men de indruk, dat sommige zgz kwaliteitskranten en vooral de VRT denken dat zij hun steentje kunnen bijdragen om die verkiezingen in de door hen gewenste richting te krijgen (denk maar aan "De Stemtest"). Ik heb daar steeds mijn twijfels bij gehad en was dan ook blij verrast, dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt. In De Standaard van gisteren verscheen er nl een artikel aan de hand van twee onderzoekers aan de universiteit Antwerpen en eentje van Indigov, die bevestigen dat alle verkiezingsdrukte in de media weinig uithaalt. Wie echt in de politiek geïnteresseerd is, leest er zoveel mogelijk over, maar laat er zich weinig door beïnvloeden. Dat gevoel hebben we feitelijk te danken aan onze nationale Tv-zender. Die heeft in de loop der tijden al zoveel leugens verteld, dat de doorsnee kijker er het zijne van denkt en blijft denken. Dat is al zo van toen de zender nog het NIR heette. Op de melodie, waarmee het journaal toen begon, zong men: "alle leugens van eind' en ver, hoort men op het NIR"! Trouwens, er is nog een ander bewijs, dat de invloed van de media op de kiesintenties van de mensen miniem is. Als het nl wél waar zou zijn, dan zou het Vlaams Belang, dat zo goed als doodgezwegen wordt in onze politiek-correcte media, geen stemmen mogen halen, dat terwijl die partij tussen de 15 en de 20% haalt. De reden, waarom men denkt dat de media meetellen, is louter perceptie, om het met een hedendaags modewoord te zeggen. Het heeft te maken met het feit dat politici en politieke verslaggevers heel de tijd met elkaar in contact zijn. Politici blijken verslaafd te zijn aan de media. Gemiddeld leest elke Vlaamse politieker zo'n drie kranten per dag. Kwestie van meteen op de hoogte te zijn en even snel te kunnen reageren. Als we de zaken zo bekijken, dan is het feitelijk zonde van de tijd en het geld dat bij heel dat politiek circus verloren gaat.
O.w.v. de grote heisa zou men het haast vergeten, maar de aanleiding tot de vaudeville rond Dirk Vijnck was het onderzoek, opgedragen door Deckerke aan een privé-detective, om uit te maken of er onregelmatigheden waren gebeurd bij de sale-and-lease-back operatie waarbij het gerechtshof van Veurne was betrokken. De speurtocht ging in feite naar de eventuele betrokkenheid van Karel De Gucht in deze zaak, maar dat bleek, officieel althans, dus niet het geval te zijn. Toch blijven er nog vraagtekens, omdat weinig mensen weten wat er daar feitelijk allemaal is overeengekomen en wat dat allemaal heeft gekost. Bovenstaande werd touwens nog maar eens bevestigd, nu blijkt dat er met de allereerste sale-and-lease-back fraude is gepleegd. Bij de rechtbank van eerste aanleg van Brussel worden in juni de pleidooien opgestart over de verkoop en verhuur van de Financietoren. Die werd in 2001, samen met het aanpalende Rijksadministratief Centrum verkocht aan het Nederlandse vastgoedbedrijf Breevast. De overheid blijkt het huurcontract voor dat centrum al gesloten te hebben vóór het verkocht werd. De consultants, die door de regering in deze zaak werden ingezet, bleken aan de affaire 372.200 euro te hebben verdiend en daar hield het niet mee op. Het parket van Brussel vervolgt twee Luxemburgse vennootschappen en drie consultants die ervan verdacht worden daarenboven nog eens, houdt u vast, 2 miljoen euro zouden hebben opgestreken van Breevast! M.a.w. aan heel dit zaak is er stront aan de knikker en het vermoeden is groot, dat het bij deze ene affaire niet gebleven is. De regeringen Verhofstadt, de actieve welvaartstaat weet je wel, hebben daarna nog een heel patrimonium verpatst, enkel en alleen om de begroting officieel in evenwicht te krijgen (hetgeen hen tenslotte niet eens gelukt is). De staat dreigt nu ettelijke miljoenen extra schulden te hebben gemaakt, al is dat alles bij elkaar maar een peulschil t.o.v. het gat dat in de begroting zit. Daarbij valt op, dat men er losjes van uit gaat, dat men dit gat tegen 2014 zal hebben weggewerkt. Hoé, dat weet niemand te zeggen. Zeker niet door verhoogde belastingen. Uitgerekend deze week werd nog bericht, dat België aan de top blijft in Europa en dat alles met een staatsschuld die de 100% van het BNP dit jaar zal overtreffen. Als we de zangers van Belgavox mogen geloven, heeft België nog toekomst. De vraag is, hoe lang ze dat refreintje nog zullen kunnen zingen...
Uitgerekend op dezelfde dag dat de Vlaamse Volksbeweging in Antwerpen haar conventie houdt over het thema "Ik kies voor Vlaanderen", wordt in Brussel een gratis België concert gegeven. Van een toeval gesproken! Al wat in de Belgicistische kringen enige naam heeft, zal bij het atomium aanwezig zijn. Te beginnen met de hele schare subsidietrekkers, die zich zangers en artiesten noemt, Axel Red en Arno op kop. Alleen Tom Barman, de man van de 0110 ontbreekt. Hoe is het mogelijk? Wat aan het hele zaakje een kwalijke geur geeft, is het feit, dat het concert voor België feitelijk gesponsord wordt door de Belgische staat, ttz door de belastingbetaler, dus ook door u en mij, die het met dat zingen niet eens zouden zijn. Om te beginnen de Nationale Loterij, Belgacom (voor 54%) in handen van de staat en de openbare omroepen VRT en RTBf. En last but not least door de stad Brussel. Daarbovenop voorziet de NMBS in een voordelig tarief voor wie met de trein naar het concert wil. Er zijn ook enkele privaatondernemingen die meedoen: Delhaize bv, maar ook het weekblad Knack. Het is maar, dat de overtuigde Vlamingen weten waar ze voortaan hun aankopen niet (meer) moeten doen en welk blad ze niet meer moeten kopen. Heel wat Vlamingen maken zich druk over dat brood en spelen, dat zou moeten dienen om dit land te redden. Ik zou er me niet zoveel van aantrekken. Dit land heeft meer nodig dan dergelijke simplistische activiteiten om uit zijn failliete situatie te geraken. De enige mogelijkheid om België te redden, is een echte staatshervorming en die zal gaan naar een verdere federalisering, niet de weg terug naar het Belgique à papa. Als men zondag echt iets wil vernemen over de echte problemen van dit land en over de oplossingen die onze toekomst (ook die van de francofonen) zouden kunnen veilig stellen, dan moet men daarvoor niet in Brussel zijn, maar wel in Antwerpen, om 14.30 uur in hangar 29 (Hal 2, Rijnkaai, 150). Tot spijt van wie 't benijdt.
In Wallonië zijn ze aan het zoveelste politieke schandaal toe. Deze keer mag de Waalse minister van Volksgezondheid, Sociale Zaken en Gelijke kansen (!) opstappen. De man, Didier Donfut, blijkt al sinds het begin van deze eeuw 13.000 euro per maand extra te krijgen, bovenop zijn ministerieel loon, als "consultant" van een Waalse intercommunale. Belangenvermenging dus. Hij had het nochtans zeer clever aan boord gelegd, via een bedrijfje dat de originele naam "Idee" meekreeg (International Dévelopement en Energie et Environment), waarvan hijzelf de enige aandeelhouder is. Buiten dat blijkt de man ook bestuurder te zijn van een hele serie andere intercommunales, is hij burgemeester van Frameries en adviseur van Socofe, nog een intercommunale waarvan - oh, toeval! - een andere Waalse minister (Jean-Claude Marcourt) voorzitter van is. Onnodig er aan toe te voegen dat de heer Donfut behoort tot de Parti Scandaleux. Opmerkelijk in deze zaak is trouwens ook het feit, dat het PS-auditcomité, een soort ethisch comité door de partij opgericht n.a.v. de vroegere schandalen, van de zaak afwist, maar er evenmin graten in vond. Evenmin zoals het graten vindt in de handel en wandel van vader en zoon Daerden, die eveneens in die sector "incasseren". --- We moeten trouwens in Vlaanderen stilaan gaan oppassen dat we hier niet in hetzelfde bedje ziek worden. Uitgerekend gisteren, raakte bekend dat een zekere heer Jean-Luc Dehaene zichzelf een riante loonsverhoging heeft toegekend als directeur van Dexia, een functie - nota bene - waarvoor hij al 400.000 euro per jaar kreeg. Diezelfde Dehaene is het boegbeeld van CD&V voor de Europese verkiezingen. Op een partijfeest, vorige zondag in Bobbejaanland ("het plezantste land") was hij nog dé attractie van zijn partij. Brave Kris Peeters mocht blij zijn in zijn schaduw te mogen staan. De CD&V-kiezers worden dan ook vriendelijk verzocht allemaal voor mijnheer Dehaene te stemmen, zodat hij, bij zijn tonnen euro's die hij bij Dexia krijgt (én de schnabbels bij AB-Inbev en God weet waar nog), morgen ook nog eens een extra riante verloning krijgt van Europa. Voor wie het nog niet mocht weten: Dehaene is van ACV-strekking, ge weet wel die vereniging die zich inzet voor de arbeiders en de minder bedeelden...
De Standaard pakte op maandag uit met een extra bijlage van liefst 24 bladzijden over het "loonzakje" van onze politiekers. Ik vraag me af, wat voor nut zoiets heeft, buiten het vullen van de krant. Het is tegenwoordig bon ton uit te pluizen hoeveel iemand "verdient", ook buiten de politiek. Dat woord "verdienen" is trouwens fout. Men zou eerder mogen zeggen, hoeveel iemand krijgt. Als mensen een loon krijgen, is dat niet altijd verdiend, ook niet in de politiek. Zo heb ik ooit eens een artikel gezien met als titel "Wat ons koningshuis verdient". Nou, ja, dat verdient volgens mij helemaal niets, het krijgt het alleen maar. Om even terug te komen op de bijlage van De Standaard. Daarin wordt o.m. gesteld dat bepaalde politiekers veel meer zouden kunnen verdienen als ze in "de privé" zouden gaan werken. Ook dat is larie en apekool. De overgrote meerderheid van onze politiekers is niet bekwaam om in de zakenwereld te slagen. De weinigen die dat gepresteerd hebben, zijn de uitzonderingen op de regel. Het tegenovergestelde is ook waar: succesvolle zakenmensen kunnen in de politiek niets gaan doen (zie maar wart gebeurd is met Huts en Leman, om er maar twee te noemen). Waar het schoentje nijpt, is niet hoeveel e.o.a. politieker krijgt, maar wat de politiek ons in zijn totaliteit kost. En dat is enorm veel geld, waarop heel wat zou kunnen bespaard worden. Als men bv bedenkt dat alle senatoren, alle provincieraadsleden en de meeste Brusselse gemeenteraden feitelijk totaal overbodig zijn, dan zou men elk jaar hopen geld kunnen uitsparen. De partijen krijgen jaarlijks van de staat 52 miljoen euro cadeau. 85% van het budget van de politieke partijen komt van de staatskas. En ga zo maar door. Tenslotte nog twee leuke reacties van twee VB-politiekers op de "revelaties" uit De Standaard: - Pieter Huybrechts zegt verbaasd te zijn van die krant voor de allereerste keer een mailtje te hebben gekregen. In een eerste moment dacht hij, dat de krant geïnteresseerd was in zijn opinie. Niet dus, alleen in wat hij verdient. - Hugo Coveliers vraagt dat de krant ook het inkomen van de journalisten zou publiceren. Hij heeft een abonnement op De Standaard, zegt hij, en heeft ook het recht te weten wat er o.m. met zijn geld gebeurt. Uit een recente peiling blijkt dat slechts 18% van de bevolking nog vertrouwen heeft in de politiekers. Voor de journalisten herinner ik me het juiste cijfer niet meer, maar het lag niet veel hoger. Ze zouden allemaal dan ook beter een toontje lager zingen.
1 op 5 gepensioneerden in België leeft onder de armoedegrens. Bij de 75-plussers komt het zelfs op 1 op 4. De redenen daarvoor zijn uiteenlopend. Het gaat meestal om mensen die vroeger niet de kans tot pensioensparen gekregen hebben en/of er zelf ook niet aan dachten. Een andere reden is dat de Belgische pensioenen tegenwoordig bij de laagsten van Europa behoren. Sinds het Generatiepact is een wel een welvaartsvastheid gekomen, maar dat maakt de rekening niet van de bovenvernoemde groepen, waarvan het meestal nog gaat om éénverdieners en mensen die tot hun 65ste hebben gewerkt. Misschien vraagt hier of daar zich wel iemand af, wat er geworden is van dat fameuze zilverfonds, dé uitvinding van de geleerde professor Vande Lanotte in de tweede regering Verhofstadt. Wel, dat is een lege doos gebleken, zoals al herhaaldelijk door economen werd gesteld. De laatste twee jaren van Paars werd er geen cent meer in gestoken en dat is zo gebleven, ook onder de regering van binnenlandse stilstand die we nu kennen. Daar komt nog bij, dat zo'n zilverfonds alleen maar kan werken, als de staat een schuldenlast zou hebben van minder dan 60% van het BNP. We stevenen nu af op 100% (en misschien zelfs meer), zodat we ook dat mogen vergeten. En dan is er nog de kwestie van het brugpensioen. Zopas is nog gebleken, dat onze 50-plussers de helft van de RVA-uitgaven op souperen. De bedrijven in moeilijkheden - en die worden met de dag talrijker - gaan rustig door met het op brugpensioen sturen van hun 50-plussers. Daardoor blijft de werkingsgraad van de Belgen continu zakken, wordt er steeds minder afgedragen en moet men steeds meer uitbetalen. Met de komst van de babyboomers op de pensioengerechtigde leeftijd (dat begint nu al), wordt dit voor het land een financiële tijdbom. In Vlaanderen is er reeds een timide bijsturing van het activeringsbeleid, maar op federaal vlak gebeurt er driemaal niets. Het resultaat van dat alles zal zijn, dat we er allemaal armer op zullen worden, niet alleen de gepensioneerden, die nog minder zullen krijgen, maar ook de werkenden, die meer zullen moeten afdragen. De actieve welvaartstaat van Verhofstadt ligt verder af dan ooit...
Deze week vierde Brussel haar zgz Irisfeest, het feest van het Brussels stadsgewest. In Vlaanderen werd het nauwelijks opgemerkt en o.m.Benoît Cerexhe, Brussels "minister", heeft zich daarover erg boos gemaakt. "De Vlaamse afwezigheid", zei hij, "is een ostentatief teken van minachting tegenover wat Brussel, de stad die Vlaanderen heeft gekozen als haar hoofdstad, in twintig jaar geworden is". Helemaal ongelijk heeft de man niet, maar er hoeven toch enige kanttekeningen bij te worden gemaakt: - In Brussel is het wel elke week feest. Het lijkt er soms op, alsof er in die stad niets andere gedaan wordt dan gefeest. Als het elke dag zondag is, wordt de zondag ook maar een gewone dag, om het met een oud adagium te zeggen. Die feesten zijn trouwens meestal gratis en voor niks, officieel althans. In werkelijkheid kosten die allemaal veel geld en brengen die weinig of niets op. - Brussel had nooit een derde gewest mogen worden. Het is één groot kluwen geworden, waarin zelfs een kat haar jongen niet meer terug zou vinden. 19 gemeenten met evenveel burgemeesters, schepenen, gemeenteraden, OCMW's en ga zo maar door, plus daarbovenop nog een soort parlement en gewestregering. Het enige wat in Brussel gecentraliseerd is (én goed werkt) is de brandweer. Voordat Brussel au sérieux wil genomen worden, zou het er best aan doen eerst eens orde op zaken te stellen. - Een kwart van de Brusselse bevolking leeft onder de armoedegrens. Brussel alleen kan dat nooit opgelost krijgen. Alleen Vlaanderen is, voorlopig nog, bij machte Brussel te onderhouden. Wallobrux en andere van die ideeën zullen nooit gerealiseerd kunnen worden. Uit de recente peiling van Le Soir/RTBf is trouwens gebleken dat Walen en Brusselaars niet staan te springen om samen te gaan. Officieel hebben ze de taal, het Frans, gemeen, maar zelfs dat is aan het verwateren, zodat veel Brusselaars zelfs het Engels verkiezen als omgangstaal. In de Franstalige gemeenschap van dit land voeren de Brusselaars het hoge woord en dat ligt de Walen dan weer niet. Kortom, Brussel moet kiezen tussen een economisch en rendabel samengaan met Vlaanderen of een verdere verpaupering met Wallonië. Er is geen andere oplossing. - Er blijft natuurlijk het feit dat Vlaanderen inderdaad Brussel verkozen heeft als hoofdstad. Dat houdt echter niet in, dat wij Brussel wilen overheersen noch vernederlandsen. Brussel heeft alleen een toekomst als internationaal gewest in een confederatie met Vlaanderen. Vergeet Europa. Die zal die rol nooit overnemen. Het heeft nog genoeg andere arme streken en steden.
Het is merkwaardig, hoe men nog steeds - bijna dagelijks - artikels te lezen krijgt van mensen die vinden dat alle verkiezingen in dit land zouden moeten samenvallen. Men krijgt de indruk, dat dit gaat om één groot georkestreerd offensief van de laatste belgicisten. Zeker, als men weet dat het vóór 7 juni a.s. technisch niet meer mogelijk is er nog een extra verkiezing bij te nemen. Nu is het zo, dat de meeste voorstanders van één grote verkiezing voor alle niveaus zich sterk voelen, omdat de federale regering Van Rompuy zo goed als stilgevallen is, terwijl dat helemaal niet zou moeten: er zijn immers geen federale verkiezingen. Toch is er meer aan de hand. De politiek binnen België wordt georkestreerd door kleine groepjes, die het in de verschillende partijen voor het zeggen hebben. Mochten alle verkiezingen samenvallen, dan zouden die groepjes hun macht op de instellingen nóg meer kunnen versterken. Nu worden ze regelmatig geconfronteerd door verkiezingen die elkaar doorkruisen op de verschillende niveaus. Een andere reden zie ik niet, want de problemen in dit land zullen dezelfde blijven, of die verkiezingen nu samenvallen of niet. Anderzijds kan een federale regering bv morgen vallen, waardoor er dan opnieuw moet gestemd worden. Zou men dan ook alle deelregeringen opzeggen? Bij de Vlaamse partijen zijn VB, N-VA, SLP én CD&V tegen samenvallende verkiezingen. Bij de tsjeven is het een hypocritische toestand. Als zij tegen samenvallende verkiezingen zijn, waarom werkt de regering, waarvan zij de premier levert, dan niet gewoon door? Dat gebeurt niet en bewijst nog maar eens, dat op die partij niet moet gerekend worden om klare wijn te schenken. Tenslotte is het de kiezer die iets aan de situatie zou kunnen doen. Bv door niet te stemmen voor mensen die op verschillende lijsten voorkomen of die - erger nog - op voorhand zeggen niet te zullen zetelen, mochten ze verkozen worden. En dit geldt voor álle partijen en personen, ongeacht of ze nu Verhofstadt, Dedecker of bv Vanhecke heten. Als de kiezer zou beginnen de cumulards en overlopers links te laten liggen, zullen de partijen wel genoodzaakt zijn in de toekomst ervoor te zorgen dat elk niveau zijn eigen kandidaten krijgt en dat uitzonderingen daarop ook echt uitzonderlijk zouden zijn. Mag ik even dromen?
Bij de verkiezingen van Juni 2007 was de Open VLD een van de grote verliezers. Dat viel niet zo erg op, omdat het rechtse kamp serieus gewonnen had, waardoor de blauwen verder mee mochten spelen. Een van de redenen, waarom die partij zo veel verloren had, was omdat ze een linkse koers was gaan voeren. Een andere reden was het gekrakeel binnen de partij zelf, waar allerlei ruzies en schandaaltjes met regelmaat de kop opstaken en dat in de aanloop van de verkiezingen. Denk maar aan de perikelen van Chevalier, Daems, Dewael en De Gucht, om er maar enkele op te noemen. Het lijkt er sterk op, dat we in de aanloop naar de volgende verkiezingen, over amper één maand, weer aan hetzelfde toe zijn: - Voorzitter Somers heeft zich hopeloos belachelijk gemaakt met de zaak Vijnck en komt helemaal niet meer geloofwaardig over, voor zover hij dat trouwens daarvoor al was. De man heeft altijd maar gediend als voetmat voor het trio Verhofstadt, De Gucht en Dewael en is daar nooit onderuit gekomen. - De Gucht heeft zichzelf (nog maar eens) in de voet geschoten door zijn zoveelste ondoordachte uitspraken, ditmaal bij Phara de Aguirre, over Fortis. Eerst helpt hij mee de bank verkopen aan de Fransen, daarna zegt hij dat het een slechte zaak is. De Fortis aandeelhouders, zeker de bekende (liberale) families, zullen hem dat niet in dank afnemen. - De zaak Koekelberg blijft Dewael achtervolgen. Hij is ervoor naar het parlement gevlucht en hoopt dat Depadt de kastanjes voor hem uit het vuur zal halen. Vraag is maar, of dat zal lukken, zeker omdat ook daar De Gucht nog roet in het eten kan gooien. Een straffe uitspraak is snel gevallen. - In de zaak Moerman is een onderzoeksrechter aangesteld. Leuk als men weet dat Fientje op plaats nummer twee staat in haar arrondissement. Dat laatste is er alleen maar gekomen, opdat Jean-Jacques - zoon van - op de eerste plaats moest komen. - En dan is er nog Verhofstadt, die zich veel te goed vindt om zich nog bezig te houden met die kleingeestige Belgische politiek. Hij gaat eerst Europa hervormen en daarna de wereld redden. Vraag is maar, wie nu zo liberaal dom kan zijn om bij de regionale verkiezingen te kiezen voor een partij waarvan de kopman alleen maar oog heeft voor de Europese ver-van-mijn- bed show. Kortom, de kans dat de Open VLD bij de regionale verkiezingen van 7 juni een tweede keer de kous over de kop gaat krijgen, is reëel. Met daarbij de kans dat ze straks zelfs niet eens meer zullen mogen meespelen...
Gisteren kon ook in eigen land eindelijk de eerste genetische gemanipuleerde populier geplant worden door het Vlaams Instituut van Biowetenschappen. Dat VIB had reeds van die bomen, die moeten dienen voor de bevoorrading van de tweede generatie biobrandstoffen (en dus toelaten dat er geen voedsel meer wordt opgestookt) geplant in Nederland en Duitsland, omdat in het eigen land de Waalse ministers Magnette en Onkelinx dwars bleven liggen. Na een protest van de Vlaamse overheid bij de Raad van State, kon er dus eindelijk werk van gemaakt worden. Welk voordeel de SP uit deze zaak wilde halen, is nog altijd niet duidelijk, tenzij het zou gaan om het zoveelste rondje Vlamingen pesten. De Waalse ministers werden trouwens daarin gesteund door de groenen (ook de Vlaamse), waarbij nog maar eens duidelijk wordt dat Vlaanderen van de ecologisten niets te verwachten heeft. Maar Onkelinx kwam deze week nog voor een andere straffe toer in het nieuws. Mevrouw de minister wil nl drugverslaafden de kans geven hun drugs op "kwaliteit" te laten controleren en dit helemaal gratis. Dit is, nota bene, een initiatief van onze minister van "volksgezondheid". Om te beginnen is het bezit van drugs strafbaar en illegaal. Wie zich met drugs zou presenteren, moet daarvoor moeten worden aangeklaagd. Ten tweede is het godgeklaagd dat een federaal minister in functie zich daarmee bezig houdt. Er blijkt, ten derde, in Wallonië reeds zo'n project te lopen, ook volledig illegaal dus. Het gebruikelijke procédé: de Belgische wetten schijnen niet te gelden voor de francofonen als ze denken dat die hen niet goed uitkomen. Op 19 mei gaat Onkelinx haar plan voorleggen aan de 7 (zeven!) ministers van volksgezondheid die dit land "rijk" is. Waar zijn we mee bezig? Moeten er eerst nog een paar Kim De Gelders opdagen?
Bij grote communautaire spanningen is het telkens opmerkelijk dat de francofone partijen telkens één blok vormen. Onze Vlaamse partijen kunnen daar echt een voorbeeld aan nemen. Toch is het ook bij onze zuiderburen niet allemaal rozengeur en maneschijn. Dit bleek uit een aan de gang zijnde enquête van Le Soir en de Tv-zender RTBf. Enquêtes zijn natuurlijk wat ze zijn: momentopnames. Toch is het opmerkelijk, dat heel wat francofonen nu toch ook hebben ingezien, dat er een staatshervorming moet komen. Ook in Brussel en Wallonië zijn er steeds meer mensen die vinden dat het regionaal bestuur meer macht en centen moet krijgen. Zeker voor wat Wallonië betreft, beseft men dat het zo geroemde Marshallplan niet helemaal gebracht heeft wat men ervan verwachtte. Er zijn inderdaad wel enkele grote investeringen gebeurd, maar het totaalbeeld van Wallonië blijft even treurloos. De Waalse werkloosheid ligt nog altijd boven de 15%, waarvan 35% bij 18 tot 25-jarigen. In Henegouwen, de thuishaven van Di Rupo, ligt het cijfer zelfs rond de 22% (een "vooruitgang" van 3% t.o.v. vier jaar geleden, bij de start van het Marshallplan). In Charleroi is er Ryan Air en Caterpilar, maar daarbuiten zo goed als niets waarmee kan worden uitgepakt. In Luik is de staalindustrie ingestort en deze keer waarschijnlijk definitief. De stad heeft op 30 jaar tijd al een derde van haar bevolking zien vertrekken en ook daarin zit geen beterschap. Nog een merkwaardigheid van de laatste enquête is het feit dat steeds meer inwoners van Brussel gewonnen zijn voor een meertalig, internationaal statuut van de stad en steeds minder voor een samengaan met het arme Wallonië. In Vlaamse kringen heerst er nogal wat verwarring als men het over de toekomst van Brussel heeft. Dat hoeft niet zo te zijn. Laat Brussel een federatie aangaan met Vlaanderen, waarbij Vlaanderen een eentalig gebied blijft en Brussel een viertalig gewest wordt (de drie huidige landstalen plus het Engels). Dit is ook voor Brussel de enige manier om vooruitgang te boeken. Alleen Vlaanderen heeft (voorlopig nog althans) de financiële mogelijkheden om het Brusselse stadsgewest te onderhouden. Hét grote probleem bij bovenstaande bemerkingen is wel, dat de huidige francofone politieke kaste niet op één lijn zit met de veranderingen die blijkbaar bij haar kiezers aan de gang zijn. En zolang die politiekers, zeker die van het type Onkelinx, Milquet en de FDF-ers, het voor het zeggen hebben, zal het wachten worden tot België helemaal crasht.
Het is deze week de "heen en weer week". Daarmee is misschien te verklaren waarom die Dirk Vijncke, na overgestapt te zijn van LDD naar VLD, nu terug overstapt naar LDD. Daarmee is de voorlopige stand in het derby LDD-VLD 1-1. Wordt zeker vervolgd. In Italië kennen ze de commedia dell' arte. Dat is een kunstvorm waarin de (toneel)spelers elkaar de hele tijd voor de gek houden. Wij kennen dat in Vlaanderen ook, maar bij ons heet dat politiek. De heen en weer overstap van Vijncke was daarin het voorlopige hoogtepunt. De man, die mits betaling van 5000 euro lijsttrekker mocht worden voor LDD in Vlaams-Brabant en tot zijn eigen verbazing verkozen werd, had klaarblijkelijk toch spijt gekregen van zijn afstap bij de partij van Deckerke. Het meest van al was hij geschrokken door het feit dat, door zijn vertrek, de partij geen fractie meer had in het parlement en daardoor liefst 250.000 euro (per jaar) dreigde kwijt te spelen, plus de ontslag van een negental medewerkers. The money, stupid! Toch zal het moeilijk blijven om Bertje Anciaux te kloppen op het gebied van onnozeldoenerij. Nadat de nieuwe socialist vroeger, samen met zijn collega's van de Vlaamse regering, het lot van het dorp Doel had bezegeld (het moest verdwijnen), gaat hij daar zelf nu een actie steunen van tegenstanders van dat project. Het enige hoopvolle nieuws is, dat de man waarschijnlijk deze keer niet zal verkozen worden, hoe gek hij ook nog zal doen. En, mocht het toch nog gebeuren, dat de kans klein zal zijn dat men zo'n paljas (komt van het Italiaanse "pagliaccio", dat ook uit de commedia del' arte komt) nog eens opnieuw minister zal maken. Vlaanderen verdient zo iets niet langer.
Vergeet Obama! Niemand minder dan onze Guy Verhofstadt gaat de wereld redden. Hij heeft het zelf gezegd op een zoveelste Open VLD-congres, dit keer helemaal in het teken van zijn persoontje, n.a.v. het opstarten van zijn Europese campagne. Hij had er zelfs landkaarten bijgehaald, van Europa én van de hele wereld. Meer nog: hij heeft er een boek over geschreven, zijn vijfde als ik me niet vergis. Aan de eerste drie - zijn burgermanifesten - wil hij liever niet meer herinnerd worden. Daarvan is nl niets in huis gekomen, toen hij de kans kreeg er iets aan te doen. Zijn "actieve welvaartstaat", weet je nog? Dé vraag blijft dan ook: mocht Verhofstadt ooit iets te zeggen krijgen in Europa, wat zal er dan van overblijven? Om te beginnen vraagt hij nu al 400 miljard euro extra om zijn plannen waar te maken, maar 1000 miljard zou een cijfer zijn dat realistischer zou uitvallen. Kortom, Verhofstadt wil een Europees paars initiatief, zoals hij dat ook in eigen land zo goed voor elkaar had gekregen. De gevolgen zien we nog elke dag. Laat ons echter niet zeuren: als iedereen nu Verhofstadts nieuwe boek koopt, dan heeft hij weer een aardig centje verdiend, bovenop de riante Europese "vergoeding" die hij waarschijnlijk zal krijgen na 7 juni. Iedereen dus als één man achter "the one and only Guy for Europe"! --- In de marge van bovenstaande, nog dit: In "Visie", het weekblad van de christelijke mutualiteiten (en van het ACV) van vorige week, verscheen een artikel over de riante bonussen voor de top van AB-Inbev. De vakbonden protesteren daartegen. Zouden ze niet beter eens gaan praten met een zekere Jean-Luc Dehaene, ook ACV-er en kandidaat nummer één van CD&V voor Europa? De man zit ook in het bestuur van die firma en geniet waarschijnlijk ook van die bonussen. Mocht dat niet het geval zijn, kan hij in elk geval eens aan de alarmbel gaan hangen of "loont" dat niet? Vergeet niet, dat hij daarbuiten nog 400.000 euro per jaar krijgt van Dexia én na 7 juni ook waarschijnlijk dezelfde riante Europese uitkering als wereldredder Verhofstadt. L'Europe vaut une messe!
Het belooft een zeer speciale verkiezingscampagne te worden, althans in het blauwe kamp. Het zit er bovenarms op tussen LDD en Open VLD en alles laat vermoeden dat er daar nog flink met modder zal gesmeten worden. Het was eigenlijk al langer bezig, maar door de heisa rond de detectivekwestie in Veurne en de overstap van die Vijncke van LDD naar VLD, is de zaak helemaal geëxplodeerd. Voor de eerste zaak heeft De Gucht een klacht neergelegd bij het gerecht. De overstap van Vijncke heeft de LDD-kas gedeeltelijk drooggelegd, omdat de partij nu niet meer het vereiste minimum aan leden heeft om een fractie te vormen. En daar houdt het niet mee op. Een nieuwe overloper, dit keer van VLD naar LDD, een zekere Jo Vanderstraeten, heeft bekend gemaakt dat zijn oude partij (de VLD, dus) geld van de regionale Vlaams-Brabantse fractie doorsluist naar de nationale blauwe partijkas. Dat mag niet volgens de wet en daarvoor heeft Deckerke nu een klacht neergelegd. Gisteren geraakte ook bekend (in De Morgen), dat Rob van de Velde, een LDD verkozene voor de federale kamer en de financiespecialist van de partij, verdacht wordt van frauduleus faillissement, of iets in dien aard. Dat zou gebeurd zijn bij een vroegere werkgever, die ondertussen dus failliet is gegaan. Zijn vennoot werd daarvoor veroordeeld, hij niet omdat hij - steeds volgens De Morgen - kon genieten van zijn parlementaire onschendbaarheid. Wordt zeker vervolgd. Bij heel die blauwe heisa zou men nog vergeten dat Karel De Gucht, weer hij, nog maar eens bevallen is van een opmerkelijke uitspraak. In het praatprogramma van Phara de Aguirre en Lieven van Gils, wist het wonder uit Berlare te vertellen, dat hij de verkoop van Fortis aan BNP Paribas maar niets vindt, dat hij er altijd tegen is geweest en dat men hem over 5 jaar daarover wel gelijk zal geven. Weer eens De Gucht ten voeten uit: de man zegt - zoals meestal - de waarheid, maar doet dat - ook al zoals meestal - zonder zich enig rekenschap te geven van het tijdstip noch het feit in welke functie hij dat zegt. Als hij, die het allemaal zoveel beter weet, er dan toch tegen was, waarom keurt hij het dan, samen met de regering Van Rompuy, eerst goed, om daarna bij Phara te gaan uithuilen? Zeker tegenover de oude Fortis getrouwen die zoveel geld verloren hebben, is dit een blamage die kan tellen. Gelukkig maar dat zijn schoonmoeder haar centen tijdig heeft kunnen redden...
Wat een troosteloze bedoening, die eerste mei van de Vlaamse socialisten! Het leek wel een begrafenisstemming. De reden werd zelfs openbaar gemaakt: de Vlaamse socio's dreigen op 7 juni na hun verbanning uit de federale regering, nu ook uit de regionale weg te zullen vallen. Dat hebben ze grotendeels aan zichzelf te danken. Heel wat van de problemen, waarmee Vlaanderen nu zit opgescheept zijn nog het gevolg van paars en paars-groen, waaraan de SP.a geestdriftig heeft meegewerkt. Het waren Vande Lanotte en Van den Bossche, beiden van de SP.a, die de begroting beheerden. Het resultaat kennen we. Nu gaan vertellen dat ze Reynders weg willen als minister van Financiën, is dan ook een flauwe grap. Ze hebben acht jaar met diezelfde Reynders samengewerkt. Van den Bossche heeft nooit diens bloemen geweigerd bij haar jaarlijkse fake voorstelling van de begroting. Daarbij komt nog, dat de discussie over Reynders een federaal probleem is, dat rechtstreeks niets te maken heeft met de verkiezingen van 7 juni. Maar misschien weet Vanvelthoven Jr dat niet. Het toont alleen maar verder aan hoe groot de verwarring is in de Vlaamse partij der kameraden. Heel anders ging het er aan toe aan de Vlaamse kaaien in Antwerpen, waar het Vlaams Belang zijn 1 mei happening hield. Geen saaie stoeten met overjaarse harmonieën en uitgebluste politiekers. Veel volk en vreugde, ondanks een mogelijke terugval bij de volgende stembusgang. Een echte Vlaamse kermis, waaraan iedereen gratis kon deelnemen. Dat laatste is natuurlijk alleen maar mogelijk, omdat de politieke partijen in dit land rijkelijk gespijsd worden door de staat. Volgens een recent onderzoek van de KU Leuven rijft de SP.a van alle Vlaamse partijen het meeste binnen: 9.180.000 euro! Misschien is dat de reden van de rode treurnis: het vooruitzicht van een volgende financiële aderlating. Om nog even op het volkse feest van het Vlaams Belang terug te komen: de slogan "Dit is óns land", is goed gevonden en zegt feitelijk alles. Wie hier komt moet zich aanpassen.
In West-Vlaanderen komt er een nieuwe partij op: de Vrije Christendemocraten (VCD). Het gaat om een afscheuring van het CD&V door overtuigde katholieken. Die zijn het niet meer eens met die CD&V, die zij - terecht - niet meer christelijk vinden. Een partij die eerst heeft toegelaten dat abortus legaal werd en geen tegenstand biedt i.v.m. het eveneens legaliseren van euthanasie en de holebi toestanden, kan immers bezwaarlijk nog overtuigend christelijk genoemd worden. Daarmee heeft ze meegewerkt aan wat paus Johannes-Paulus "de beschaving van de dood" noemde. Voeg daarbij dat enkele kopstukken van de partij een eerder liederlijk leven leiden, dat helemaal niet meer in overeenstemming is met de christelijke waarden. Denk maar aan Wilfried Martens met zijn twee nog in leven zijnde ex-vrouwen, maar er zijn er nog. Eigenlijk hoort ook de "V" niet meer thuis in de partij van Leterme en Van Rompuy. Door een federale regering te vormen met een meerderheid aan Franstaligen, met daar bovenop nog een parlementaire minderheid in Vlaanderen, heeft ze een anti-Vlaams precedent geschapen, dat zelfs Paars niet aandurfde. Tenslotte staat ook de "D" er niet meer op zijn plaats, want een christelijke partij, die zich democratisch noemt, zou nooit mogen meedoen aan het optrekken van een schutskring rond een andere partij, die wettelijk mag meedoen aan de verkiezingen. Kortom, CD&V zou beter (nog eens) van naam veranderen. Het is een anachronisme geworden. Dat alles neemt niet weg, dat de brave mensen van de West-Vlaamse VCD zich vergissen. Ze hoeven geen nieuwe partij op te richten. In Vlaanderen bestaat er reeds een partij die opkomt voor de waarden van het traditioneel gezin, die abortus, euthanasie en de holebiwetten afkeurt. Die, als enige partij, zopas nog de paus heeft verdedigd. Die partij heet het Vlaams Belang. Als VCD ook zou meedoen met het cordon sanitair, dan is ook die partij niet christelijk te noemen en blijkt ze inderdaad overbodig.
De Standaard van vandaag pakt uit met een artikel waarin een opsomming van al het werk dat tijdens de huidige legislatuur blijft liggen. O.m. de staatshervorming en Brussel natuurlijk, maar ook de wachtlijsten, de leerzorg, het wegenvignet, de bedrijfsterreinen, de wapenuitvoer, het leerlingenvervoer, het onroerend erfgoed en natuur en bos. De krant vergeet eigenlijk nog een heel belangrijk punt, nl het dreigende tekort aan dokters. Nog niet zo lang geleden was er reeds een alarmkreet i.v.m. het dreigende tekort aan huisartsen. Nu blijkt er een even groot tekort te komen aan artsen voor de spoedafdelingen. M.a.w. als men blijft aanmodderen, zoals men bezig is, dreigt in de eerste plaats Vlaanderen in de toekomst aardig wat artsen tekort te komen. Waarom Vlaanderen in de eerste plaats? Wel, omdat de Vlamingen, zoals steeds, de Belgische weten naleven en dus ook gevolg geven aan de numerus clausus die er in dit land is m.b.t. het beroep van arts. Bij de laatste examens was er slechts één op de drie kandidaten geslaagd. Slagen die in het Franstalig landgedeelte dan wél. Nee, maar die moeten géén ingangsexamen afleggen. Zoals wel meer gebeurt in dit kunstmatig land, leggen de francofonen de Belgische wetten, die hen niet passen, naast zich neer. Als gevolg daarvan zijn er in het Franstalig deel van België nog artsen genoeg, in Vlaanderen echter niet. In zo'n situatie zou men denken, dat ze dat numerus clausus zouden opheffen, want op die manier gaan veel kandidaten voor dokter iets anders beginnen. Maar dat gebeurt dus niet. Zonder numerus clausus moeten de studenten nog altijd slagen in hun jarenlange examens. Dat is dus het punt niet. Vraag is dan ook, waarom men deze wet niet verandert? O.m. als gevolg van deze schrijnende toestanden, loopt Vlaanderen bovendien het gevaar, vooral in en rond Brussel, met grotendeels Franstalige artsen geconfronteerd te worden. De zoveelste discriminatie.
