Charleroi was deze week nog eens in het nieuws. Neen, deze keer geen fraudezaak, zelfs geen politieke rel of iets dergelijks. Gewoon een brandje. De bliksem was ingeslagen op een stapel half gedemonteerde onderdelen bij een autorecyclagebedrijf in Châtelet, vlakbij het Chicago aan de Ourthe. Normaal hoeft zo iets geen groot nieuws te zijn, ware het niet dat de plaatselijke brandweer het vuur niet onder controle kreeg en dat men in het hele Walenland geen fatsoenlijke pompen vond om het vuur efficiënt te bestrijden. Tenslotte moest de brandweer van Antwerpen en de civiele bescherming van Brasschaat erbij gehaald worden om de brand meester te worden. Misschien kunnen ze nu, met al het geld dat ze jaarlijks van Vlaanderen krijgen, misschien eens wat investeren in hun brandweermateriaal in plaats van het allemaal op te souperen, zoals ze al decennia gewend zijn. Het is trouwens niet de eerste keer dat Charleroi door Antwerpen uit de nood wordt geholpen. Denk maar aan de politieversterking die ze vorig jaar nog kreeg vanuit de Scheldestad, toen men de eigen criminaliteit niet onder controle kreeg. Wat die brand betreft, is er trouwens nog meer. Het duurde meer dan 24 uur vóór men eindelijk een analyse had gemaakt van de verschrikkelijke rookvorming. Waarschijnlijk was die dienst met vakantie. Toen die analyse bekend werd, werd het helemaal lachen: er zou zgz geen gevaar geweest zijn voor de volksgezondheid. Een uitslaande brand, nota bene, met hopen kunststof, autolakken en God weet wat nog meer. Dat liedje wordt trouwens niet alleen in Charleroi gezongen. Ook bij ons mag een chemische fabriek in de fik staan; er is bijna nooit een gevaar voor de volksgezondheid. Als men zgz maar de ramen en deuren dicht houdt. Als iemand echter achteraan in zijn tuin wat takken en bladeren opstookt, wordt hij bestempeld als een crimineel die onverantwoord bezig is. Van een hypocriete maatschappij gesproken!
Sandro Mazzatorta (letterlijk vertaald: de taartendoder!), senator voor de Lega Nord, die deel uitmaakt van de nieuwe regering Berlusconi, heeft uitgerekend, dat in Italië 60% van de moordaanslagen, 60% van de overvallen en 82% van de aanrandingen gebeuren door vreemdelingen. Mede als gevolg van dergelijke openbaringen, heeft de regering Berlusconi het leger ingeschakeld voor de ordehandhaving in de grote Italiaanse steden. Voorlopig 3.000 man en dat is een beetje weinig voor een dergelijk uitgestrekt land. Italië krijgt meer dan zijn deel van illegale immigranten die langs zijn uitgestrekte kusten vrij gemakkelijk binnenkomen. Dat zijn dan in de eerste plaats bootladingen vol met Afrikanen. Er zijn echter ook enorm veel Rom(a)-zigeuners in het land. Die komen voornamelijk uit Roemenië en kiezen voor Italië, omdat het Italiaans een aanverwante taal van het Roemeens is en ze er zich dan ook gemakkelijker kunnen aanpassen (op hun manier althans). Ook in ons land wordt het merendeel van de misdaden gepleegd door vreemdelingen. Alleen krijg je dat bijna nergens te horen of te lezen. Ze worden afgedaan als "jongeren" of alleen maar aangeduid met een voornaam. In veel gevallen gebeurt zelfs dat laatste niet en spreekt men over "een man uit Antwerpen", terwijl het wel degelijk om een (meestal illegale) buitenlander gaat die dan toevallig in de Scheldestad woont). Als het echter tot een proces komt, kan men niet anders dan de namen bekend maken. Zo zijn de zittingen van onze gerechtshoven voor meer dan de helft gevuld met misdaden gepleegd door mensen die hier feitelijk niets te zoeken hebben. Dat geldt ook voor de gevangenissen, waar de meerderheid van de geïnterneerden buitenlanders zijn. Daarbij komt nog, dat bij de overige gevangenen, de zogezegde Belgen, er nog eens een meerderheid is van "nieuwe" Belgen, die dank zij Verhofstadt en zijn linkse regeringen snel Belg zijn kunnen worden. In onze politiek correcte media schrijft men nu schamper over het Italiaanse initiatief, terwijl men zedig zwijgt over het feit, dat hier ondertussen helemaal niets gebeurt. Dewael en Vandenbroucke hebben het ondertussen immers te druk met de holocaust, die ze in het leerpakket van de Vlaamse scholen willen geïntegreerd zien. Hoe erg het ook was - en men zou die nooit mogen vergeten - die genocide ligt meer 60 jaar achter ons. Een beetje werk maken van de strijd tegen de huidige criminaliteit zou veel meer burgers plezier doen.
Tijdens de koninklijke consultaties na de verkiezingen van 10 juni 2007, werd ook Bart De Wever door Albert II uitgenodigd. Bart maakte van die gelegenheid gebruik, er de vorst op te wijzen dat zijn oudste koter nog altijd in het bezit was van de historische meubelen, die hij te leen had gekregen toen het oude koninklijke paleis aan de Meir in Antwerpen gerestaureerd diende te worden. Albert beloofde Bart toen, dat hij er werk van zou maken. We zijn nu een jaar verder en die meubelen, ooit in opdracht van Napoleon Bonaparte gemaakt door gespecialiseerde Parijse meubelmakers, staan nog steeds bij Philippe den Taaie. Erger zelfs, de kans is groot dat die ze nooit zal moeten teruggeven. De regering Leterme, die daarvoor moest zorgen via Didier Reynders, blijkt daarmee akkoord te gaan. Dit alles tegen alle regels in, want het paleis in Antwerpen werd, mét alle meubilair, in uitvoering van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 door de federale regering aan de Vlaamse gemeenschap overgedragen. Dit gebeurde bij koninklijk besluit van 22/04/1996. Bovendien bestaat er een schrijven van grootmaarschalk André Schöller, in opdracht van koning Boudewijn, waarin gesteld wordt, dat de koning wenste dat het meubilair en de kunstvoorwerpen bij het paleis in Antwerpen zouden blijven. Als gevolg van de huidige impasse kan het nu gerestaureerde gebouw trouwens niet eens worden opengesteld voor het publiek. De Vlaamse regering had vorig jaar, ik dacht via Geert Bourgeois, al gedreigd met een proces tegen het Hof, als die meubelen niet terugkwamen. Waar wacht men op om daarmee nu te beginnen? Zeker in de aanloop naar de regionale verkiezingen, zou dit voor de Vlaamse nationalisten een opsteker zijn. Anderzijds toont deze zaak nog maar eens aan wat voor domme kliek die Coburgers zijn. Mét België staat ook hun toekomst op het spel. Zopas hebben ze nog met zijn allen een royale (c'est le cas de le dire) loonsverhoging gekregen. Daarbuiten kwamen ze al negatief in het nieuws wegens hun misbruik van de vliegtuigen van landsverdediging. "Hebben is hebben en krijgen is de kunst" is eerder een adagium voor proletariaat, niet voor een kaste die zich boven de meute verheven voelt.
P.S. Bart De Wever werd tijdens de laatste consultatie van partijvoorzitters niet meer uitgenodigd op het paleis. Zou het met die meubeljacking te maken hebben gehad?
Iedereen is nu met vakantie, de drie koninklijke bemiddelaars inbegrepen. Ergens in september gaan die de draad weer opnemen en voortgaan met niets te bereiken. Het doel is immers niet dat zij iets zouden realiseren. Ze moeten er alleen voor zorgen dat Leterme-bis het nieuwe parlementaire jaar bereiken kan en dat begint pas op 1 oktober. Ondertussen beweert Leterme ook vakantie te zullen nemen, maar wie tussen de regels kan lezen, weet dat het om slechts één week zal gaan. Daarna vertrekt de onvermoeibare voor tien dagen naar China, wat dom is voor een man die toch geen ijzeren gestel (meer) heeft. Wil hij misschien eindigen zoals destijds zijn partijgenoot Lefèvre? Alvorens met vakantie te vertrekken, heeft Leterme nog uitgebreid interviews gegeven aan onze politiek-correcte media, waarbij er enkele zinnen uitsteken die het vermelden waard zijn: - Hij wil zich niet meer laten vastpinnen op een deadline (de dada van De Wever), wat in feite bevestigt, dat ook hij gewonnen is om de staatshervorming in de koelkast te zetten tot minstens na de verkiezingen van 2009. - Hij zegt niet te zullen opgeven "in het zicht van de finish"! Zou hij dat zelf geloven? In dat geval maakt hij zichzelf maar wat wijs. In één adem vertelt hij daar nog bij, dat hij graag zou hebben dat men over vijftien, twintig jaar in de handboeken zou spreken over de staatshervorming van 2008 of 2009. De man blijkt nu al op wolkjes te lopen. Let ook op dat "of 2009", wat bovenstaande van die koelkast nog eens bevestigt. - Het kartel mag, steeds volgens Leterme, geen gijzeling worden. Dat De Wever het maar noteert voor zijn congres van einde september. - Aan de zeven uitgangspunten van het Vlaamse kartel vindt hij, dat daar niet teveel belang aan moet gehecht worden. Het resultaat het is enige dat telt, zegt Leterme. - Tenslotte vindt de premier, dat de begroting in evenwicht is. Zoals Verhofstadt vóór hem, begint ook hij te verwijzen naar de ons omliggende landen, die geen sluitende begroting zouden hebben. Net als het blauwe konijn vergeet hij daar opzettelijk bij te vermelden, dat die landen percentueel niet zo'n grote staatsschuld hebben als België en zich dus een iets minder sluitende begroting kunnen veroorloven. De 400 miljoen van de Vlaamse deelregering, die hij eventueel niet zou krijgen als er voor Vlaanderen geen aanvaardbare staatshervorming komt (iets wat Leterme zelf heeft geëist toen hij nog Vlaams minister-president was), doet hij af als een peulschil (0,1% van het bbp). Van minachting gesproken. Kortom, van deze Leterme moet Vlaanderen al evenmin wat verwachten als van de vorige Vlaamse premiers van dit land. Ook hij blijkt al te zijn gerecupereerd door de gevestigde Belgische machten. Het enige waarop Vlaanderen nog kan hopen is, dat zijn partij - of althans een deel van zijn partij - hem deze keer niet zal volgen in de dwaasheid.
Terwijl men zich in politieke kringen een punthoofd denkt hoe men uit de institutionele crisis moet geraken (aan Vlaamse kant althans, de Walen trekken zich daar niets van aan), gaat dit land langzaam maar zeker naar de knoppen. Reden hiervoor is, dat men niet wil inzien, dat er geen geld meer is om allerlei communautaire compromissen af te kopen, zoals dat in het verleden steeds gebeurd is. De Franstaligen zullen alleen toegevingen doen, als ze daarvoor vorstelijk betaald worden, zoals ze dat steeds gewend zijn geweest. Het geld daarvoor is er echter niet meer. Er gaapt zelfs een deficit dat met de maand groter wordt. Het is voor ingewijden reeds lang duidelijk, dat de begroting van de regering Leterme (ook al is het een erfenis van Verhofstadt), zo lek is als een zeef en dat er daar tegen het begin van het nieuwe parlementaire jaar zeker een tekort zal zijn van één miljard euro. Buiten de 400 miljoen van de Vlaamse regering, die Leterme zonder waterdichte garanties niet zal krijgen en de 250 miljoen van de energieproducenten, waarvan niets op papier staat, is er ook nog de inflatie die al is opgelopen tot bijna 6%. Dit is ver boven het Europese gemiddelde en meer dan het dubbele dan bv in Nederland. Dat maakt dat er elke maand 85 miljoen euro extra moet worden bij gerekend aan verhoogde pensioenen en andere bijstandskosten. En er is nog meer. Enkele grote Vlaamse bedrijven zijn al bezig aan een volgende "herstructurering", wat betekent, dat er massale ontslagen zullen vallen. Dat is al een feit bij bv Bekaert, Barco en Agfa. De aandeelhouders van deze bedrijven mogen dan al tevreden zijn, omdat er, zeker voor wat Bekaert betreft, toch voldoende winst gemaakt wordt, die winst komt grotendeels door buitenlandse filialen (o.m. in China). Het groot kapitaal, dat altijd een der steunpilaren is geweest van het Belgische establishment, krijgt ook klappen. UCB, Solvay, Delhaize, Dexia en het Fortis van graaf Lippens hebben voor miljarden aan beurswaarden verloren. Voor Fortis is het tekenend, dat dit bedrijf zijn eigen aandeelhouders hautain blijft behandelen. De zgz "code Lippens", voor goed bestuur ("good governance" noemen ze dat), blijkt voor mijnheer de graaf zelf niet te tellen ("luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden"). Bij Dexia maken we het mee, dat een van de grootse slachtoffers binnen die instelling Arco is, de financiële arm van de christelijke arbeidersbeweging, met liefst 900.000 aandeelhouders. Arco beheert zo'n 4,5 miljard euro eigen middelen, niet slecht voor een vakbond van de werkman, niet? Welnu, het geld van datzelfde Arco zit voor 18% bij Dexia en die heeft daar enkele contracten lopen, waarbij het verplicht is aandelen te blijven aankopen aan prijzen van vóór de impact van de kredietcrisis, met verlies dus... Kortom, dit land gaat naar de verdoemenis. Het is alleen nog af te wachten, of Vlaanderen straks nog geld zal overhouden om de solidariteit, beloofd door Leterme en de vakbonden, nog te kunnen aanhouden. Zoals recentelijk een lezer in De Standaard schreef, zal België, als het over twintig jaar nog bestaat, een verpauperd land zijn.
Deckerke krijgt gelijk. In zijn speech tijdens de laatste samenscholing van de praatbarak alvorens die met verdiende (sic) vakantie ging, vertelde Jean-Marie dat het dus niet 15 juli werd en ook niet 1 augustus zou worden. Hij stelde toen als alternatief 6 december voor (Sinterklaas) of 28 december (Onnozele kinderen), maar - zei hij - het zou wel eens Sint-Juttemis kunnen worden. Het wordt inderdaad Sint-Juttemis, het synoniem van "nooit", als het tenminste van de Franstaligen afhangt. De drie charels (dixit Deckerke) van de kolderbrigade (dixit 't Pallieterke) hebben, zoals verwacht geen doorbraak kunnen regelen. "Ossie" Lambertz, die zichtbaar geniet van de voorkeursbehandeling die hem te beurt valt, wist te vertellen, dat hij en zijn collega's op tien dagen niet geregeld krijgen waarin de fine-fleur van de Belgische politiek, in dertien maanden niet in slaagde. Dat is correct, maar dat had Karl-Heinz ook al kunnen vertellen vóór hij met die taak begon. Edelman de Donnea vond trouwens een nieuw woord uit: de "inter-institutionele dialoog". In feite is dat hetzelfde als confederaal, maar dat woord hoort Albert II waarschijnlijk niet zo graag. Officieel is alles nu uitgesteld tot half september, met dien verstande, dat men dan alleen een zoveelste gespreksgroep wil samenstellen, die nog moet beginnen met een nieuwe ronde ouwehoeren. Dat zou dan moeten gebeuren bij de heropening van het parlementair jaar in oktober. CD&V en vooral N-VA zijn nog maar eerst plat op hun buik onder de lat gegaan (dixit Karel De Gucht). Ik zie niet in hoe zij de electorale schade zullen kunnen beperken. De vorige verkiezingen hebben zij kunnen scoren door de standpunten van het Vlaams Belang grotendeels over te nemen. Standpunten alleen volstaan echter niet, er hoort ook een motivatie bij en die is er helemaal niet. Er dreigt voor hen nu een afstraffing bij de regionale verkiezingen van volgend jaar. Wie gelooft nl die mensen nog?
Uit een enquête die de Soir gemaakt had, samen met de Franse krant La Voix du Nord, zou blijken dat ongeveer de helft van de Walen er tegenwoordig geen probleem mee zouden hebben, mocht hun regio worden aangehecht bij Frankrijk. Anderzijds zou 60% van de Fransen dat ook goedkeuren. Peilingen zijn, zeker in de huidige (komkommer)tijd, steeds met een grote korrel zout te nemen en dat zal met deze wel niet anders zijn. Het geeft misschien wel een tendens aan, dat er steeds meer Walen beginnen na te denken over de onmogelijkheid om België nog fatsoenlijk te kunnen besturen. Voor de rest moet men zich wel de nodige bedenkingen maken bij die enquête. Zo moeten de Walen niet denken dat, eens aangehecht bij Frankrijk, zij daar dezelfde financiële generositeit zullen kennen, die ze nu van Vlaanderen kennen. Het zal dan gedaan zijn met de transfers, wat betekent dat ze er allemaal zo'n 25% op achteruit zullen gaan. Frankrijk zal misschien in een eerste stadium wel wat extra geld storten in Wallonië, maar veel zal dat niet zijn. Het heeft nog genoeg achtergestelde regio's, van Corsica tot Pas de Calais. Men hoeft trouwens maar net over de grens te kijken om te zien, dat het daar ook niet veel soeps is. Het is niet voor niets dat er tienduizenden Noord-Fransen in België (hoofdzakelijk in Vlaanderen!) komen werken. Anderzijds is het getal van 60% Fransen, die Wallonië bij Frankrijk zou willen, ook een lachertje. 60% van de lezers van dat ene dagblad, betekent nog niet 60% van álle Fransen. Tenslotte is er nog Brussel, waarvan de Francofonen denken dat die stad ook bij Frankrijk aan zou sluiten. Dat zal nooit gebeuren. De Europese Unie zal nooit toelaten dat de hoofdstad van de unie in Frankrijk zou liggen. Daarenboven zou er dan het probleem rijzen: Quid Strasbourg? Voor ons, Vlamingen, is het belangrijk, dat we niet vergeten dat, wat er ook gebeurt, wij van die transfers vanaf geraken. De meeste francofonen beseffen niet, dat een aansluiting bij Frankrijk, of zelfs een begin van confederatie, zal inhouden, dat ieder zijn eigen potje zal koken. Dat de Belgische staatsschuld zal moeten verdeeld worden (die wordt nu bijna uitsluitend door Vlaanderen betaald) én dat er een einde zal komen aan die belachelijke transfers. Leuke enquête, die van Le Soir, maar ja, in deze komkommertijd is alle nieuws welkom.
Dat er tegen 1 augustus ook maar een schijn van een oplossing zal komen voor wat voor staatshervorming ook, zullen we morgen weten. Het is nu al zeker, dat het weer eens een uitstel zal worden. Bijna de hele club Leterme is met vakantie en Yves zelf heeft al laten verstaan dat er vóór september niets meer zal gebeuren. Hij wil het land niet onbestuurd achterlaten, zegt hij. Het wordt zo iets als het vroegere CVP-adagium "met de dood in 't hart". Een andere uitspraak is: "Mij of de chaos", maar dat is afgezien van Verhofstadt, die letterlijk hetzelfde zegde in de campagne naar 10 juni 2007. Voor wie het verslag van de drie "charels" (dixit Deckerke) wel enig belang zal hebben, is de N-VA. Daar het meer dan waarschijnlijk weer eens een uitstel gaat worden ("een uitstel van het uitstel", om De Wevers eigen woorden te gebruiken), kan deze partij niet blijven doen alsof haar neus bloedt. Er is ook voorzien, dat het bestuur van de partij nog op dezelfde donderdagavond bijeen zal komen. Er zal dan beslist worden de regering Leterme niet meer te steunen, maar daarvan zal niemand wakker liggen. Zo zullen we dan komen in september, wanneer er wel iets zal moeten beslist worden, maar ook daarover moeten we ons niet te veel illusies maken. Oranje-paars gaat niets oplossen, alleen alles weer proberen in de koelkast te stoppen. De vraag blijft dan wel, hoe lang de achterban van CD&V dit zal blijven slikken. Daar wordt men zo stilaan erg ongeduldig en ziet men al het debacle van de volgende verkiezingen op zich afkomen. Er duiken zelfs al geruchten op, dat de partij wel eens een afscheuring zou kunnen meemaken. Vooral de jaarlijkse Gordel zal dit jaar helemaal in het teken staan van de communautaire moeilijkheden. En dat is al in september...
Vroeger was er het mopje, waarbij men zich afvroeg, waarom men steeds over "Zeeuwse" mosselen sprak en nooit over "Vlaamse". Al bij al ging het toch over Zeeuws Vlaanderen. Het antwoord daarop was, dat de Vlaamse mosselen allemaal in de politiek zaten! Nu zijn er echter echte Vlaamse mosselen, die gekweekt worden aan de Vlaamse kust. Ze schijnen nog lekker te zijn ook, iets ziltiger dan de Zeeuwse, die zichzelf moeten reinigen in de Oosterschelde. Voorlopig schat men de eerste grote oogst dit jaar op zo'n 20 ton, wat nog maar een fractie is van wat de Zeeuwen bovenhalen, maar dat zou kunnen veranderen. Elk jaar gaat men nl meer mosselen uit de Noordzee kunnen halen, terwijl anderzijds voor Zeeuws Vlaanderen het gevaar dreigt dat de productie daar zal moeten krimpen. De reden daarvoor is dat milieugroepen het in Nederland gedaan hebben gekregen het verzamelen van mosselzaad bij de Waddeneilanden te laten verbieden bij wet. Waarvoor het milieu allemaal al goed is... Nu, we gaan dus kunnen uitpakken met onze "Vlaamse" mosselen. Dat dacht u, misschien, maar dat is niet zo. De Standaard (en misschien ook wel de andere kranten - ik kan ze niet allemaal lezen) pakte vorige week uit met de titel "Belgische mosselen beter dan Zeeuwse". M.a.w. als er iets goed te vertellen valt over dit land, dan wordt het meteen Belgisch. Zelfs de mosselen zitten in de Belgische recuperatie! Als men logisch was, zou men als titel moeten zetten: "Belgische mosselen beter dan de Nederlandse", maar dat doet men niet. De enige echte titel moet zijn "Vlaamse mosselen beter dan Zeeuwse". Tenzij men er natuurlijk van uit gaat, dat die Vlaamse mosselen nog steeds enkel en alleen te vinden zijn in de Belgische politiek.
Terwijl men zich bij de PS officieel bezorgd maakt over de toekomst van dit land, zorgen de socialistische ministers in de regering dat ze zoveel mogelijk zaken boycotten, zeker als dat er zijn die er ook maar een schijn van weg hebben Vlaanderen te bevoordelen. Het hoeft niet herhaald te worden dat madame Onkelinx hierbij het voortouw neemt, al heeft nieuweling Magnette het blijkbaar ook al begrepen. - Ondanks de steeds duurder wordende olie en - als gevolg daarvan - de noodzakelijkheid het land steeds minder gevoelig te maken aan die gevolgen, werden de stookolieprijzen nog maar eens gesubsidieerd. Daardoor wordt een verkeerd signaal gegeven van: stook maar op. Als het te duur wordt, passen we wel bij. - Het woord kernenergie hoort men nergens meer, zeker niet in regeringskringen. Ook dat danken we de socio's, die daarvan niet willen weten.Toch weet iedereen, die een beetje afweet van de toekomst van onze energie, dat we die energie broodnodig zullen hebben, willen we ze straks nog betaalbaar houden. De alternatieve energie is voorlopig nog veel te duur en vooral te schaars om als een echt alternatief te kunnen dienen. - Als er in Vlaanderen dan eens een valabel initiatief op gebied van alternatieve energie wordt genomen, denk maar aan het planten van de genetisch gewijzigde populieren, dan gaan tante Laurette én Magnette weer meteen dwarsliggen. Dit alles ondanks het feit dat het gaat om het maken van biobrandstoffen van de tweede generatie (ttz i.pl.v. voedingsgewassen). Om deze zaak geregeld te krijgen, moet het Vlaams instituut voor biotechnologie nu naar de Raad van State stappen. - Ook een algemene vaccinatie tegen baarmoederhalskanker, die de Vlaamse deelregering wou doorvoeren, wordt door Onkelinx tegengehouden, enkel en alleen omdat een veralgemening ervan aan Wallonië extra geld zou kosten. M.a.w. geld is voor de Walen belangrijker dan de gezondheid van hun dochters. - Verder heeft madame O. ervoor gezorgd dat de Waalse medische sector een hele hoop extra geld heeft gekregen, waardoor er daar nóg meer mee zal gemorst worden, zoals bv in de radiologie. Terwijl radiologie in Vlaanderen hoofdzakelijk wordt gebruikt voor het stellen van diagnoses, is het in Brussel een courante zaak voor alles en nog wat. Kwestie van die machines te laten opbrengen. Wat mij in heel deze zaal vooral dwars zit is, dat de Vlaamse leden van de regering Leterme dit alles lijdzaam ondergaan zonder zelfs een begin van weerstand te bieden. Alleen op het gebied van de sans-papier was er zo'n klein beetje weerstand. De vraag is alleen hoelang ze die gaan volhouden. Men vraagt zich af, of die excellenties nog wel een ruggengraat hebben. Of komt het doordat, zeker bij CD&V , het bijna uitsluitend gaat om ACV/W-leden (Leterme inbegrepen)?
Vandaag eindigt de zoveelste "Toer de zwans", met waarschijnlijk de Spanjaard Sastre van de CSC-ploeg als eindwinnaar. De gedoodverfde kandidaat-eindwinnaar, Cadel Evans van de Belgische Lotto-ploeg kon zijn achterstand in de laatste beslissende tijdrit niet waarmaken, ook niet met zijn fiets van één miljoen euro. De man heeft zich weinig te verwijten. Hij had geen goede ploeg rond zich en moest in het hooggebergte de hele tijd alleen opboksen tegen drie CSC-renners. Die hebben hem zo fysisch én psychisch afgemat, dat er geen extra inspanning meer af kon in de tijdrit. Wie gisteren ook was uitgenodigd bij Lotto, was premier Leterme, sinds zaterdag met vakantie. Die man heeft ook alle ongeluk van de wereld. Hij zou de koers mee kunnen volgen hebben in de Lotto-wagen en had zo (dat hoopte hij althans) rechtstreeks getuige kunnen zijn van het succes van een Belgische ploeg. Het heeft weer eens niet mogen zijn. Voor 's avonds was hij ook bij Lotto uitgenodigd, maar - raar maar waar - ook bij CSC. M.a.w. in de Tour had hij wél een plan B op zak, iets wat hij in de politiek blijkbaar niet kan/wil (schrappen wat niet past). De vraag is trouwens wat er nu in die politiek gaat gebeuren. Nog vier keer slapen en dan moeten de drie "Charels", zoals Deckerke ze noemt, met een plan afkomen bij de koning. Deze laatste is ondertussen met vakantie, maar zal dan weer wel eens overgevlogen worden (op onze kosten natuurlijk, zoals gebruikelijk). En dan gaan we zien wat we gaan zien. Niets, waarschijnlijk.
Sinds de heisa om Brussel-Halle/Vilvoorde, zou men vergeten dat er buiten de Brusselse Rand ook nog andere plaatsen zijn met faciliteiten in dit land. Er zijn er zelfs aan de twee kanten van de taalgrens. Over die in het Waalse gedeelte hoort men zo goed als niets, met uitzondering van Komen, waar het Nederlandstalige schooltje al meer dan eens in het nieuws is geweest omdat het door het Waalse gewest niet financieel gesteund wordt, zoals de wet voorschrijft. De Belgische wet is er nu eenmaal - althans volgens de francofonen - voor de Vlamingen alleen. De Vlaamse stad Ronse, met zo'n 23.000 inwoners, is ook een faciliteitengemeente. De rooms-rode coalitie die er aan de macht is, wordt dat statuut zo stilaan spuugzat. Zo erg, dat de burgemeester een brief heeft geschreven aan Leterme, om te vragen die faciliteiten in zijn gemeente af te schaffen. Hij heeft daarvoor goede redenen: - Door de faciliteiten kan de stad bv niet fusioneren met andere gemeenten of politiezones. Iedere stadsbediende moet in Ronse immers tweetalig zijn; in de andere Vlaamse gemeenten niet. - De stad kent een grote instroom van Franstalige Brusselaars van allochtone afkomst. Ze kunnen in Ronse het Franstalig lager onderwijs volgen, maar daarna moeten ze - als ze in Ronse willen blijven - overschakelen op Nederlands. Het gevolg daarvan is, dat velen geen diploma en ook geen (passend) werk vinden. Daardoor ligt het percentage werklozen in Ronse op 11%. Dat is het hoogste in Vlaanderen, als we Antwerpen erbuiten laten. Voor wat faciliteiten al niet goed zijn! - Door het nieuwe arrest van het Grondwettelijke Hof over de wooncode, dreigen nog meer Franstalige migranten naar Ronse te komen. Als faciliteitengemeente kan de stad nl die wooncode niet toepassen. - Jaarlijks vragen amper tien inwoners documenten aan in het Frans, maar dat belet het FDF niet om in Ronse campagne te voeren en de gemoederen nog meer op te hitsen. Het is nu de vraag, of de oproep aan Leterme enig succes zal hebben. Op korte termijn zeker niet, omdat het helemaal niet zeker is dat de regering Leterme deze vakantie overleeft. Het kernkabinet is gisteren voor de laatste keer bijeen geweest vóór het jaarlijkse reces en er is over de rest van het programma zo goed als niets beslist, laat staan over Ronse. Het enige wat duidelijk werd, is dat het er hard aan toe gegaan is. Niet over de staatshervorming, zelfs niet over de economie (die er slecht aan toe is), maar over de problemen van de sans-papiers! Zoals het er nu naar uitziet, kunnen die de bomen, sorry: de kranen, in...
Terwijl bij ons de discussie verder gaat over het al dan niet regulariseren van immigranten, hebben de Duitsers, met hun spreekwoordelijke Gründlichkeit, daar een oplossing voor gevonden. Wie Duitser wil worden moet aan de volgende criteria voldoen: - Minstens acht jaar gedomicilieerd zijn in het land. - Zichzelf en zijn gezin kunnen onderhouden zonder werklozensteun (met enkele uitzonderingen). - Voldoende kennis hebben van de Duitse taal. - Enig benul hebben van de Duitse grondwet en bereid zijn de oude nationaliteit op te geven. - Niet veroordeeld zijn voor zwaardere zaken. Geldboetes of vrijheidsstraffen tot 90 dagen voorwaardelijk worden getolereerd). - Een inburgeringtest ondergaan. Die test bestaat uit 310 meerkeuzevragen, waarvan de kandidaat er 33 moet beantwoorden. Wie er minstens 17 juist heeft, is geslaagd. --- Dat is wat anders dan de door de regering Verhofstadt uitgevonden snel-Belg-wet van bij ons. Onnodig te vertellen dat er ook in Duitsland heel wat kritiek is gekomen uit de hoek van de wereldverbeteraars en de diverse organisaties die ook daar teren op de miserie van anderen. Minister van Binnenlandse Zaken Schäuble laat dat echter niet aan zijn hart komen. Zijn tegenargument is, dat er in zijn land ontelbare vreemdelingen een rijbewijs halen en dat die daarvoor ook een test moeten ondergaan waarvoor inspanningen worden gevraagd, ook voor wat betreft de taal. Dat wat in Duitsland nu gebeurt is wat anders dan de brave opmerkingen van onze Vlaams-Brabantse gemeenten i.v.m. de samenleving op hun grondgebied. En zeggen, dat zij daarvoor met de vinger worden gewezen, zelfs door de eigen politici...
Leterme is gisteren in de Kamer komen vertellen, dat hij goed bezig is en dat de begroting zelfs een overschot zal hebben. Dit is gewoon gelogen. Als er tegen 1 augustus geen definitief nieuws is (en daarmee bedoel ik niet: enige vooruitgang) over de staatshervorming, dan gaat er van de huidige begroting al 400 miljoen af. Het bedrag dat de Vlaamse regering opzij heeft gezet onder voorwaarden. Kris Peeters is verplicht daarover woord te houden, anders snijdt hij in zijn eigen vlees en is de schade bij de volgende verkiezing voor CD&V niet te overzien. Die doorbraak op 1 augustus zal er nooit komen. De Vlamingen vragen een overheveling van de arbeidsmarkt, onderdelen van justitie, eventueel van het gezondheidsbeleid en een regeling voor de fiscale responsabilisering van de deelstaten alsmede voor hun fiscale autonomie. De Walen willen géén responsabilisering van de gewesten, géén fiscale autonomie, géén nieuwe bevoegdheden, tenzij zij daarvoor extra geld krijgen (en dat geld is er niet). Ze willen de uitbreiding van Brussel en de omvorming ervan tot een volwaardig gewest, om nog niet over hun "corridor" te spreken. Daar komt dus helemaal niets van en zeker niet tegen 1 augustus. Voor de begroting betekent dat dan 400 miljoen minder of al een tekort van 300 miljoen euro. Maar er is nog meer. - De huidige inflatie bedraagt in België bijna 6%, ± 2% boven het Europees gemiddelde (en alles laat zien dat het zeker niet minder gaat worden). Dat zou op het einde van het jaar een extra nettoverlies voor de staat van ± 200 miljoen euro betekenen. - De 250 miljoen euro, die deze regering denkt te zullen krijgen van Suez, worden nergens gegarandeerd. Meer nog, nu er betwistingen zijn over de gasterminal in Zeebrugge, zou er wel eens helemaal niets van in huis gaan komen. - Niemand weet wat de notionele intrestaftrek (een uitvinding van de tandem Verhofstadt/Reynders) de staat gaat kosten. Er lopen cijfers die gaan van 140 tot 430 miljoen euro. Als we daarvan nog maar het gemiddelde zouden nemen, kost dat de staat nog eens 200 miljoen euro extra. - Hetzelfde verhaal voor de dienstencheques, waarvan men vreest, dat ze de staat 100 miljoen meer zullen kosten dan geraamd. Kortom, als we dat allemaal bij elkaar tellen, zal deze begroting op het einde van dit jaar een tekort hebben van minstens 850 miljoen euro en dan is er nog geen cent uitgegeven aan de beloften van de diverse meerderheidspartijen: de belastingvermindering van de liberalen, de verhoging van de sociale uitkeringen van CD&V en het binnenhalen van zoveel mogelijk poen door de PS. Leterme zegt, tegen iedere normale redenering in, dat hij goed bezig is. Dat zal wel, ja, maar dan in de verkeerde richting.
De uitspraak van de week komt deze keer van Walter Zinzen, ex-VRT-journalist, Kongo kenner en Vlaamse nestbevuiler. De man mocht nog maar eens zijn gedacht neerpennen in de Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitskrant ("eigen lof stinkt", zegt het Vlaams spreekwoord). Mijnheer Zinzen is tegen de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde omdat hij dan, in de toekomst, zijn stem niet meer zou kunnen geven aan het CDH van Milquet of het PS van Di Rupo. Die partijen liggen hem schijnbaar nauw aan het hart, omdat ze - volgens hem - klaar staan voor een humane aanpak van het asiel- en immigratiebeleid. Verder denkt de heer Zinzen, dat er over enkele decennia meer Walen dan Vlamingen gaan zijn in België. Tenslotte is de allesweter gewonnen voor een federale kieskring. Dit laatste toont duidelijk, dat de man de trappers kwijt is, want áls België zal blijven bestaan, dan zal het een confederaal België zijn, waarin een federale kieskring onmogelijk wordt. Nu, laat Zinzen uitkramen wat hij wil. Alleen op het gebied van zijn kennis van onze ex-kolonie is de man geloofwaardig. Voor de rest is hij het prototype van een verzuurde nestbevuiler, een "azijnpisser", zoals wij dat in ons eigen lokale dialect noemen. Wat in deze zaak erg is, is dat een dagblad dat (zichzelf) kwaliteitskrant noemt, zo'n mensen regelmatig, compleet gratuit, zijn kolommen ter beschikking stelt. Dat geldt trouwens niet alleen voor Zinzen, maar ook voor bv Bettina Geysen. Dat mens, waartegen een onderzoek loopt i.v.m. malversaties bij haar vroegere werkgever, toevallig eveneens de VRT, denkt ook al van zichzelf dat ze het hét van het hét is geworden. Dat alles omdat men haar tot voorzitster heeft gemaakt van de Vlaamsprogressieven, het vroegere Spirit, het partijtje met één man in het parlement en tijdelijk nog één minister in de Vlaamse regering. Die laatste komt trouwens ook regelmatig aan bod, voor zolang het nog duurt. 't Is maar te zien, wat ge met kwaliteit bedoelt natuurlijk. Maar als bovenvernoemden voor Standaard-kwaliteit staan, dan is het toch erg gesteld met het vroegere AVV-VVK-blad.
De 21 juli parade leek wel die van een wereldgrootmacht. Wat een klucht, als men bedenkt dat het hier gaat om een land dat uiteen aan het vallen is. Het feest is nu voorbij, die kosten zijn weeral gemaakt, Brussel heeft weer kunnen feesten (iets anders gebeurt daar niet) en iedereen kan met vakantie. De drie musketiers, die van de koning de opdracht gekregen hebben het allemaal eens rap-rap tegen het einde van deze maand te gaan regelen, kunnen aan de slag. Ze hebben nog uitgerekend negen dagen en dan, ja, wat dan? Niemand weet het. Leterme had, toen hij het ontslag van zijn regering aan de koning gaf, al verteld, dat de limieten van de federale staat bereikt waren. Dit werd zopas ook bevestigd door professor staatsrecht Hendrik Vuije van de universiteit van Hasselt, die voordien ook al staats- en publiekrecht gedoceerd had aan de universiteit van Namen. Niet de eerste de beste, dus. Volgens professor Vuye is er nog weinig dat werkt op federaal niveau. Defensie is een puinhoop (met dank aan Flahaut), justitie een ramp (met tweemaal dank aan Onkelinx), de belastingen een catastrofe (met dank voor negen jaar Reynders). De sociale zekerheid, tenslotte, heeft er, steeds volgens de professor, voor gezorgd dat onze pensioenen en andere sociale uitkeringen tot de laagste in Europa behoren (met dank aan de heer Verhofstadt van de actieve welvaartstaat). Voor alle duidelijkheid: wat hierboven tussen haakjes staat is van mij, niet van die professor. De professor, die zijn conclusies recentelijk publiceerde in het tijdschrift "Publiekrechtelijke Kronieken", heeft nog een rake opmerking. Hij zegt moeilijk te begrijpen, dat de Franstaligen in dit land zo hard focussen op Brussel en de randgemeenten, in plaats van op de precaire sociaaleconomische toestand van Wallonië. Zijn enige verklaring hiervoor, die ikzelf vroeger ook al eens opperde, is dat de reden daarvoor de aanwezigheid is van een rijke Franstalige elite, die grotendeels in en rond Brussel woont. Dat zootje, dat ik het zelfverklaarde Herrenvolk genoemd heb. Met de doorsnee Waal, zeker de Ardennois, valt nog te praten, met de taalracisten van het FDF niet. Daarom moet Vlaanderen ook het been stijf houden, zeker in de Rand, waar we dat hautaine volkje stuk op lik moeten geven. --- Zowat het enige programma dat ik op VTM zie, is het weerbericht, waardoor ik meestal ook even de laatste beelden ervoor kan bekijken. Gisterenavond zag ik zo, net na het nieuws, maar vóór het weerbericht, de "boodschap" van Geert Hoste, die Bébert's toespraak imiteerde en o.m. ook zei, wat ik hier in mijn blog van 18 juli (Governo balneare) al stelde: "Jammer dat Philippe nu geen koning is". Geerts "boodschap" was er een van de bovenste plank. Zelden werd die van de koning zo belachelijk gemaakt. Nog van dat, zou ik zeggen!
Normaal kijk ik niet naar de boodschappen van onze koning op Tv. Daar de VRT zijn toespraak geeft aan het begin van het nieuws en VTM op het einde, zie ik dan eerst VTM en schakel ik later over op VRT. Deze keer heb ik, gezien de gebeurtenissen van de laatste week, wel de moeite gedaan om, althans een vijftal minuten, te volgen. Albert II en zijn tekstschrijvers zijn volledig de trappers kwijt. Normaal zou men zeggen, dat hij op zijn moeder roept, maar deze keer is dat lichtjes anders. Hij roept op zijn broer, die vanuit de hemel moet komen helpen! Daarmee wordt nog maar eens aangetoond dat Bébert het helemaal niet meer ziet zitten. De heilige Boudewijn zal het moeten doen. Het heeft vijftien jaar geleden trouwens niet veel gescheeld, of men had de aanvraag tot zaligverklaring van Boudewijn in gang gezet. Het zou een grote hypocrisie geweest zijn. Als Boudewijn echt zo heilig was, had hij bij de abortuskwestie moeten aftreden. Niet voor twee dagen, zoals nu is gebeurd, maar voor altijd. Dán had men kunnen zeggen, dat de man echt gelovig was. Een van de redenen, waarom Boudewijn destijds niet definitief wou aftreden was, omdat toen nog voorzien was, dat hij zou worden opgevolgd door Philippe de Taaie, iets waarover hij zijn rechtmatige twijfels had. De taak overlaten aan zijn losbandige broer Albert, was voor Boudewijn geen optie. Ondertussen zit die Albert dan wel al vijftien op de troon en heeft hij ijverig meegewerkt om dit land om zeep te helpen. Zijn speeches over solidariteit (lees: geef uw geld maar af) en verdraagzaamheid (lees: geef uw bevoegdheden maar af), zijn enkel en alleen bedoeld voor het Vlaamse volk. Nu steeds minder Vlamingen daar nog in trappen, probeert hij op hun gemoed in te spelen via de heilige Boudewijn... Het dient trouwens gezegd, dat Albert II niet de enige is, die de hulp van de hemel verwacht. Zaterdagavond was er in de Miniemenkerk in Brussel een gebedswake voor de eenheid van België. Zoals het in een "miniemen"kerk past, was het aantal deelnemers ook miniem: 40 man! Het ziet er niet goed uit voor België...
Don Quichote leeft nog. Hij is nu, als politicoloog, hoogleraar aan de K.U.Leuven en heet Marc Hooghe. De man vertelt zijn studenten dat België het meest succesvolle politieke systeem ter wereld heeft! Jawadde! Misschien mede door zo'n visie, krijgt de geleerde man regelmatig een rubriek in De Standaard. In zijn laatste gewrocht schrijft hij o.a., dat België het jaar 2084 gaat halen. Nog zo'n straffe stoot. Hij raadt ons, Vlamingen, ook aan op te houden met onze Franstalige landgenoten te schofferen en uit te sluiten. M.a.w. mijnheer de professor draait de zaken gewoon even om. Daarvoor moet ge politicoloog zijn, waarschijnlijk. Toch heeft deze Don Quichote de Lovaina brute pech. Op dezelfde pagina waar zijn verheven proza staat afgedrukt, staan nl nog twee artikelen. Het eerste is een column die de bisschop van Namen, Mgr André-Mutien Léonard geschreven heeft in de Nederlandse krant "Katholiek Nieuwsblad". Daarin schrijft Mgr Léonard, die - nota bene - getipt wordt als opvolger van kardinaal Daneels, dat Vlaanderen al te lang het slachtoffer is geweest van de Franstalige arrogantie en dat het niet zal volstaan om de Belgische vlaggen uit te hangen om dit land te redden. Het tweede artikel is van Julien Borremans, actief in het linkse Meervoud, het (eveneens linkse) IJzerbedevaartcomité én de debatclub "Arm en Rijk". Borremans schrijft in zijn column, dat er inderdaad een Marshalplan nodig is voor Wallonië, maar dan een vanuit Vlaanderen. Wat hij voorstelt is feitelijk, dat Vlaanderen zijn transfers nog even aanhoudt en er ondertussen voor zorgt, dat Wallonië zijn broodnodige investeringen krijgt (en die dan ook degelijk investeert). Hij stelt daarvoor een tijdspanne voor van 10 jaar, waarna de kraan zal worden dichtgedraaid. Deze démarche van Borremans is in feite een doorslag van het Warandeplan en van een voorstel van VOKA; Het is echter verfrissend dit standpunt ook eens bevestigd te zien door iemand van de linkerzijde. Zoals het evenzeer te appreciëren is, dat deze Vlaamse linkerzijde het stilaan ook begrepen heeft, zie maar naar de manifesten van de Gravensteengroep en zelfs van het ABVV-metaal, waar mensen zoals Herwig Jorissen en Karel Gacoms begrepen hebben, dat men eindelijk eens moet afstappen van de 18de eeuwse retoriek van Rudy De Leeuw. Enfin, er roert entwat, om het met Gezelle te zeggen.
Leterme mag dan al de zwarte piet toegespeeld krijgen, zeker vanwege de Franstaligen, de huidige puinhoop waartoe België herleid is, is niet door hem veroorzaakt. Daarvoor tekent de heer Guy Verhofstadt met zijn "actieve welvaartstaat" en zijn paars-groene regeringen. Een overzicht: - Op financieel gebied maakten de regeringen Verhofstadt een periode mee van grote economische bloei. Ze hadden daarvan gebruik moeten maken om de staatsschuld fors te doen dalen. dat is niet gebeurd. In de plaats daarvan, werd het geld door deuren en ramen buitengesmeten. Erger nog: de begroting, die elk jaar opnieuw sluitend leek, bleek deficitair te zijn, maar werd telkens weer gered door nep-maatregelen zoals het kapen van pensioenfondsen en het verkwanselen van overheidsgebouwen. Dat de staatsschuld nu weer oploopt, wat de nieuwe regering(en) per jaar een kwart miljard euro meer kan kosten, is niet de schuld van de laatste dertien maanden, maar van de acht jaar Verhofstadt die eraan vooraf gingen. - Op gebied van immigratie zette de regering Verhofstadt I de deuren wagenwijd open voor tienduizenden economische gelukszoekers, géén asielzoekers, door de snel-Belg-wet goed te keuren. De problemen die er nu nog zijn met al die hongerstakingen en betogingen van de zgz "sans-papiers", is daarvan nog een gevolg. Ook de wet die stemrecht gaf aan immigranten, was een product van Verhofstadt I. Ze zorgde ervoor dat de eigen bevolking geminoriseerd werd. - Op het communautaire vlak is de heisa rond Brussel-Halle/Vilvoorde ook al het gevolg van de splitsing die Verhofstadt I doorvoerde, enkel en alleen met de bedoeling om alle grote politieke kannonnen bij elke verkiezing op de bovenste plaatsen te kunnen zetten. Ondemocratischer kan moeilijk. De regeringen Verhofstadt waren zowat de slechtste die Vlaanderen heeft meegemaakt na de Tweede Wereldoorlog. - Op gerechtelijk vlak werd de wet Lejeune uitgebreid, waardoor criminelen nog sneller vrij kunnen komen. Hetzelfde gebeurde met de wetten i.v.m. de echtscheiding, abortus, euthanasie. Het gevolg van daarvan is dat de traditionele familie in dit land duchtig ondermijnd is geworden. "Ethische verworvenheden", noemt men dat. De holebiwetten kaderen ook in die visie. Er zou in Vlaanderen nog steeds een groot aantal mensen zijn, die zouden willen dat Verhofstadt opnieuw premier wordt. Wel, die mensen zijn stekeblind, politiek gezien althans. Of zouden de moppen over de domme Belgen dan toch waar zijn?
"Governo balneare" is bekend in de Italiaanse politiek. Daar hebben ze ervaring met het wisselen van regeringen (althans tot Berlusconi kwam). Het betekent zoveel als "strandregering" ("stazione balneare = badplaats). Nu Albert II het ontslag van de regering Leterme niet aanvaardt heeft, zitten we met zo'n soort regering die het zal moeten uitzingen tijdens de grote vakantie. Om toch enigzins zijn gezicht te kunnen redden op 21 juli, is Bébert dan toch in gegaan op de vraag van de Vlamingen, om deze keer de Franstaligen eens aan zet te laten. Na dertien maanden vruchteloze Vlaamse pogingen, gaan nu een drietal dapperen van ten zuiden de taalgrens eens iets proberen. Een van hen is zelfs geen Franstalige, maar een Duitser uit de Oostkantons: Karl-Heinz Lambertz. De man is nog de slechtste niet. Hij was op 11 juli gastspreker op de Vlaams nationale feestdag in Brugge. De vraag is maar, hoe hij zal kunnen wegen op de andere twee, "ridder" de Donnea en ex-Kamervoorzitter Langendries, burgemeester van het Waals-Brabantse Tubeke/Tubize en voorzitter van de plaatselijke voetbalclub die volgend seizoen in de eerste afdeling gaat spelen (met liefst 700 eigen supporters!). Het feit, dat de koning in het francofone landsgedeelte alleen enkele tweederangsfiguren heeft kunnen strikken om hun nek uit te steken, zegt veel. Louis Michel wou het ook wel doen, maar wordt gebarreerd door zonnekoning Reynders die absoluut wil vermijden dat big Loulou terug een belangrijke plaats zou innemen in de nationale politiek. Hetzelfde gebeurde min of meer ook met Rudy Demotte, die stilaan een bedreiging wordt voor de man met het strikje uit het arme Bergen/Mons (28% werklozen, knap palmares voor een partijvoorzitter!). Enfin, na 21 juli gaat iedereen met vakantie. De drie randfiguren gaan wat rondjes draaien in het politieke circus. Het resultaat zal noppes zijn, want het zal er altijd mee eindigen, dat Vlaanderen toegevingen zal moeten doen die het niet hoeft te doen (uitbreiding van Brussel, B-H/V, nationale kieskring, paritaire senaat etc.). Komt er ook deze keer geen oplossing, dan wenken de ongrondwettelijke verkiezingen, zonder dat er daarna een oplossing zal zijn. Het enige, wat dan nog overblijft, is eindelijk werk maken van artikel 35 van de Grondwet, dat voorziet in het opdelen van de bevoegdheden tussen de regio's en het vaststellen wat er daarna nog overblijft voor het federale niveau. --- Tenslotte nog dit. Stel eens voor, dat op dit ogenblik niet Albert II, maar Philippe I koning van België zou zijn. Dat zou nog eens lachen geblazen zijn. Jammer genoeg is dat niet het geval en moeten we wachten tot de Olympische Spelen van Peking, vóór we gegarandeerd weer enige kolder van Albert's oudste koter zullen kunnen meemaken...
