Carnaval valt vroeg dit jaar, op dinsdag 5 februari. Bij Spirit dacht men blijkbaar dat het nog vroeger kon en zijn ze ermee gestart op hun nieuwjaarsreceptie. Nieuwbakken voorzitster Bettina Geysen presenteerde zich met een hoofddoek, naar het schijnt met grote instemming van haar achterban. Misschien kan ze zich een volgende keer aanbieden onder de naam Suleima en zich dan hullen in een burka. Het moet daartegen tevens voor gezorgd worden, dat de al kleine Spirit aanhang dan gesplitst wordt in een vrouwelijke en een mannelijke vergadering, apartheid zoals de koran zou voorschrijven en zoals dat bij de volgelingen van deze oh zo verdraagzame godsdienst gebruikelijk is. De drie linkse Vlaamse partijen hebben tegenwoordig allemaal een vrouwelijke voorzitter. Opmerkelijk daarbij is, dat die zich naar de eigen bevolking uiten als feministen (de vrouwen zouden hier nog altijd tekort worden gedaan), maar naar de allochtonen gedragen ze zich als gedweeë, onderdanige echtgenotes. Het hoofddoek is niet voor niets het zinnebeeld van de onderwerping van de vrouw aan de man in de islam. Moslimlanden die van dat achterlijke imago vanaf willen, zoals bv Turkije, verbieden het dragen van een hoofddoek in officiële functies. Hier zijn er dus voorzitters van politieke partijen die de onderwerping van de moslimvrouw willen bestendigen. Ook dat is mogelijk in dit Absurdistan. Allah Akbar!
Het hele verhaal van de octopusbesprekingen, die morgen starten, zou maar een afleidingsmanoeuvre zijn. Buiten de start zouden er maar twee andere vergaderingen voorzien zijn. De hele affaire lijkt meer en meer op een rookgordijn, waarachter de echte besprekingen bilateraal tussen de partijen zouden gevoerd worden. Dit zijn althans de geruchten, maar het zou goed kunnen dat het inderdaad zo zal lopen. Want een bespreking met aan francofone kant alle partijen vertegenwoordigd (min één, het FN, maar dat telt slechts één vertegenwoordiger) en aan Vlaamse kant een kwart van de kiezers dat wordt uitgesloten, is een kwalijke zaak. Als men dan nog bedenkt dat aan Vlaamse zijde "wij" o.m. vertegenwoordigd worden door een andere partij met slechts één vertegenwoordiger (Geert Lambert van Spirit) en door niemand minder dan Magda Aelvoet van Groen! aan wie we alleen maar slechte herinneringen overhouden van Paarsgroen, dan kunnen we gerust stellen dat de Vlamingen in die octopusonderhandelingen in de aap zijn gelogeerd. Dat achter de coulissen ondertussen bilateraal onderhandeld zal worden tussen de partijen van oranjeblauw-rood, zal trouwens niet veel aan de uitslag van de zaak veranderen. Als er al een staatshervorming komt (en dan zal zeker niet vóór 23 maart geregeld zijn), dan wordt het meer dan waarschijnlijk een lege doos. Zelfs al zou het iets meer worden, dan zal het nog niet in Vlaanderens voordeel uitvallen. Met 101 stemmen heeft de huidige regeringscoalitie trouwens maar één stem op overschot, wat maakt dat bv de twee FDF-ers in die coalitie op de wip zitten. Dit is geen prettig vooruitzicht. Voor Bartje De Wever, pas getrouwd met de moeder van zijn vier kinderen (!), zal het leven er niet gemakkelijker op worden. In reële termen is hij zowat de enige echte Vlaming in het octopus gezelschap. Gelukkig heeft hij bewezen een dik vel te hebben én een achterban die niet bereid is veel toe te geven van wat op 10 juni aan de kiezers is beloofd. Wait and see!
De beste mop van de afgelopen week was het bericht, in het Belang van Limburg, dat prins Laurent zich kandidaat zou gesteld hebben voor de functie van nationaal voorzitter van het Rode Kruis, maar dat zijn (?) vader Albert dat zou verhinderd hebben. Die moet waarschijnlijk gedacht hebben dat hij met die koter al problemen genoeg heeft gehad om er nog een bij te krijgen. Voor wie het zich niet meer zou herinneren: de job van nationaal voorzitter van het Rode Kruis kwam vrij nadat Astrid van Saksen Coburg, zus van, in die functie ontslag had genomen. Dat ontslag kwam er na jaren bekvechten tussen het Rode Kruis Vlaanderen en le Croix Rouge de Belgique. Let er op, dat de francofonen niet spreken van een Waals Rode Kruis, maar van een Belgisch. Officieel erkent het Internationale Rode Kruis immers maar één organisatie per land. Toen de Vlaamse en de francofone afdeling zich afsplitsten - dat gebeurde reeds in de jaren zeventig van de vorige eeuw - werd er een overkoepelend orgaan opgericht, het "Nationaal Financieel Fonds" genaamd. Dat fonds werd beheerd door Astrid en een soort zelf gecreëerde hofhouding, openlijk gesteund door het Hof. Met het Rode Kruis is het in feite hetzelfde gegaan als met België zelf. De Vlamingen werken en houden geld over, de francofonen hebben schulden. Volgens de Croix Rouge zouden de Vlamingen het geld van hun fondsen moeten overdragen aan dat nationaal fonds, dat dan daarmee de schulden van de francofone afdeling zou betalen. De geschiedenis herhaalt zich. Gelukkig houdt het Rode Kruis Vlaanderen het been stijf. Hopelijk blijft ze dat doen, anders is deze organisatie, hoe sociaal ook, de Vlaamse steun niet meer waard. Voor de roddel- en spotbladen is het ergens wel jammer dat "Lorenzo" geen nationale voorzitter wordt. Ze zouden er een vette kluif aan bij gekregen hebben!
Herinner u nog de taferelen op de verkiezingsavond van 10 juni 2007. Vlaanderen had gewonnen, rechts had gewonnen! De partijen die "Vlaanderen eerst" hadden gepromoot hadden het gehaald. Degenen die België wilden versterken - met boegbeeld Verhofstadt op kop - hadden flink klop gekregen. Vlak na die verkiezingen begonnen de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering. Daar waren de socialisten niet meer bij. Vooral het feit dat de parti scandaleux was uitgeschakeld, deed velen hoopvol wensen dat we eens iets anders zouden gaan meemaken. Het blijkt ijdele hoop te zijn geweest. Oranjeblauw liep vast op de democratisch-humane "mol" van het CDH. Zeven maanden later zitten we met een federale noodregering met opnieuw dezelfde Verhofstadt aan het roer. De man die de verkiezingen verloor wordt zelfs aanbeden als de redder van het Belgische vaderland. De SP.a staat (voorlopig nog?) aan de kant, maar de Waalse valsspelers zijn er weer bij en laten meteen van zich horen. Magnette, hun nieuwe rijzende ster uit Palermo aan de Ourthe, heeft al zijn eerste slag thuis gehaald: het stookoliefonds wordt uitgebreid. De andere partijen krijgen voorlopig niets en moeten wachten tot na de begrotingsgesprekken.Waarschijnlijk zullen ze dan te horen krijgen dat er geen geld meer zal zijn. Het gat in de begroting wordt met de dag immers groter (er circuleert al een cijfer van drie miljard euro!). Als alles zo verder blijft evolueren, komt er dit jaar geen belastingvermindering (liberale eis) en weinig of geen welvaartsvastmaken van de sociale bijdragen (CD&V-eis). En wat het communautaire betreft denk ik, dat er beter niets verandert, want het heeft er veel van weg dat wij, Vlamingen, in de huidige situatie weer eens zullen moeten toegeven. Daarbij stellen zich wel enkele vragen: - Wiens grondgebied wordt bezet? - Waar liggen de faciliteitengemeenten? - Vragen Vlamingen iets in Wallonië? - Wiens taal wordt in Brussel gediscrimineerd? - Naar waar gaan de miljardentransfers? De antwoorden zijn altijd dezelfden: Vlaanderen betaalt, Vlaanderen wordt gediscrimineerd, zowel financieel als electoraal (de paritaire senaat). Di Rupo, van de verliezende socialisten, eist nu een talentelling in Brussel en de Rand. Mijns inziens mag hij die hebben, op één voorwaarde: dat er geen enkele faciliteitengemeente uit Vlaanderen mag vertrekken als er daar geen tweederde meerderheid voor gevonden wordt én als de meerderheid van de taalgroep ertegen is. Dat is dezelfde logica die men dient te volgen als men de Grondwet wil veranderen. Als de winnaars van 10 juni 2007 geen betere resultaten kunnen behalen dan wat ze tot nu toe hebben laten zien, dan doen we er best aan op 23 maart a.s. geen nieuwe federale regering te hebben. Laat ons dan het artikel 35 van de Grondwet toepassen en dit land onder de deelgewesten verdelen, met mogelijks nog wat kruimels over voor een federale rompregering. Desnoods met Verhofstadt, zodat die zijn eigendommen in binnen- en buitenland kan blijven betalen...
Ik zal wel niet de enige zijn die zich al meermaals heeft afgevraagd hoe het toch mogelijk is dat een intelligent iemand als een Guy Verhofstadt eerst drie burgermanifesten schrijft, waarin hij haarscherp uitlegt wat er fout gaat met dit land en wat daaraan te doen is, en dan daarna, als hij de kans krijgt daar zelf echt iets aan te doen, een bocht maakt van 180 graden. Een bocht die hij al meer dan acht jaar aanhoudt en waaraan blijkbaar geen einde meer zal komen. In zijn burgermanifesten wou hij Vlaanderen redden, nu denkt hij nog alleen nog aan België. Men zegt dat het komt omdat hij ondertussen van de macht geproefd heeft en die niet meer wil afstaan. Daar zal wel iets van kloppen, zeker van dat niet willen afstaan, ongeacht wat hij daarover vertelt. Er is echter meer. In de acht jaar dat Verhofstadt eerste-minister is, heeft hij gemiddeld zo'n 170.000 euro per jaar netto daarvoor gekregen. Voeg daar nog wat extraatjes bij en laten we het op 200.000 houden. Dat zou maken dat hij in totaal zo'n 1,6 miljoen euro zou hebben kunnen overhouden. Dit laatste dan in de veronderstelling, dat hij in al die jaren niets van dat geld zou hebben opgemaakt of het in zijn totaliteit zou hebben geïnvesteerd. Wat zou hij ermee gedaan hebben? Wel, Guy Verhofstadt bezit, voor zover bekend, momenteel een uitgestrekt landgoed met een grote drie verdiepingen tellende "dubbele" villa op de grens van Toscane met Umbrië. Een voorzichtige schatting zegt dat de waarde ervan op minstens vier miljoen euro mag geschat worden, maar het zou even goed een miljoentje of twee meer kunnen zijn. Daarenboven bezit de man een duplexappartement met zicht op zee in Ambleteuse, aan de zogeheten Côte d'Opale, het Franse equivalent van ons Knokke-Zoute, waar rijke Noord-Fransen, Belgen en Parijzenaars hun zomerverblijf hebben. Tenslotte heeft hij nog een burgerhuis in zijn thuisbasis Mariakerke, vier verdiepingen hoog. Alle hierboven vermelde gebouwen zijn heringericht geworden, wat een aardige extra stuiver zal gekost hebben en moeten onderhouden en verwarmd cq met airco verlucht worden. O ja, en dan nog iets: hij heeft ook een collectie dure Italiaanse oldtimers en een "bakdekker". Dat is een Hollandse boot wiens prijs ligt tussen de 40.000 en de 300.000 euro. Niet slecht voor iemand die de wereld wil verbeteren, te beginnen met zijn dierbaar België. Over Blair (nota bene, een socialist) doen ook dergelijke verhalen de ronde. Die heeft echter misschien wel de uitleg dat zijn Cherie een dure advocatenpraktijk heeft, die ook wel aardig wat zal opbrengen. Met wat Verhofstadt's vrouw bijeen zingt in dat Gentse koor zal de meerwaarde zeker niet te betalen zijn. Ook is het niet bekend dat Guyke een rist bestuurszitjes heeft à la Dehaene (nóg zo'n voorbeeld!). Vladimir Poetin zou een vermogen hebben van 27 miljard euro. Dat is natuurlijk nóg veel meer. Als we dat bedrag echter delen door het aantal vierkante kilometers dat Rusland groot is en dat ook doen in Belgische vierkante kilometers bij Verhofstadt, dan wint Guyke met een straat voorsprong. Om de poen is het te doen!
Zelfs op de nota van Verhofstadt i.v.m. de staatshervorming, zeggen de links-francofonen "non", zowel madame Millefoisnon als Di Pippo. Die nota is trouwens ook voor Vlaamsnationalisten niet verteerbaar. Het enige wat, mijns inziens, loont om geherfederaliseerd te worden zijn de geluidsnormen i.v.m. het luchtverkeer rond Brussel. Een federale kieskring zou betekenen dat de miserie van Brussel-Halle/Vilvoorde over het hele land zou worden uitgespreid. Men zou zo bv van Aarlen tot Oostende voor Maingain kunnen stemmen, om maar een voorbeeld te geven. Een paritair samengestelde senaat, al dan niet rechtstreeks verkozen, zou een zoveelste discriminatie van de Vlamingen zijn, die er ondervertegenwoordigd zouden zijn, terwijl de francofonen weer meer zetels zouden krijgen voor minder stemmen. Dat er niet meteen een einde moet komen aan de solidariteit, daarmee kunnen de meeste Vlamingen leven. Ze moet echter wel beperkt worden in de tijd. En van Brussel een "economische groeipool" maken, zoals Verhofstadt voorstelt, is helemaal een lachertje. De wegen rond de hoofdstad slibben nu al dicht bij het kleinste ongeval of slecht weer. Vlaanderen staat niet te wachten op een nieuwe federale regering die een nationale kieskring invoert, een paritaire senaat, gelijklopende verkiezingen, een uitbreiding van Brussel en nog van dat moois. Dan liever geen nieuwe Belgische regering met Pasen of daarna. Wallonië zou, volgens het voorstel van Verhofstadt, een sterkere federale staat krijgen en Vlaanderen een verdergaande, maar beperkte autonomie. Daarmee kan geen enkele Vlaamsnationalist akkoord gaan. Maar ook PS en CDH niet en die twee zullen straks, in tegenstelling tot de rechtse Vlaamse partijen, wél in dat octopusdebat zitten. Dat wordt dus drie keer niks. België moet echt confederaal worden of het zal niet blijven bestaan. Zelfs een onverdachte belgicist als André Leysen (nota bene: onder de oorlog nog bij de Hitlerjugend! Zo iets wordt u in België niet kwalijk genomen, als ge maar niet de Vlaamsnationalistische toer op gaat), gelauwerd wegens zijn hele loopbaan als ondernemer, kan daar niet meer naast kijken..
Succesvolle zakenmensen in de politiek. Het heeft nooit goed gewerkt. Denk maar aan Huts in Antwerpen of Leyman in Gent. Deze laatste is nog maar pas verkozen en zoekt al uit de politiek te stappen. Er zijn echter ook uitzonderingen. Een ervan is Roland Duchâtelet, die niet alleen zomaar in de politiek stapte, maar zijn eigen partij, Vivant, oprichtte en - en dat was uniek - de partij financierde met geld van zijn eigen CIT-bedrijf. Nu heeft Vivant nooit veel succes gehad. Duchâtelet heeft tenslotte zijn treintje moeten aanhaken aan een kartel met de VLD en heeft ze tenslotte in die partij zien opgaan. Dat heeft ook voor de ondertussen Open VLD niet veel opgebracht, maar Duchâtelet hield er wel een senatorzitje aan over. En de man blijkt nog steeds ideeën te hebben, al is de vraag of er ooit iets van in huis zal komen. Zijn nieuwste idee publiceerde hij in het Belang van Limburg, zijn eigen streekkrant. Duchâtelet zal het probleem Brussel eens oplossen. Hij vindt dat de hele vroegere provincie Brabant maar bij Brussel moet gevoegd worden, zodat Brussel een echt zelfstandig gewest kan worden. B-H/V in 't groot! Dat hij daarmee zowel Vlaanderen als Wallonië hun rijkste provincie afpakt, is blijkbaar niet tot hem doorgedrongen. Zelfs in zijn eigen, nieuwe partij - de Open VLD dus - vindt hij geen aanhang voor zijn nieuwste hersenspinsel. En dat is maar goed ook. Brussel moet blijven wat het is, moet hervormd worden toe één gemeente, waarbij de negentien baronieën kunnen worden afgeschaft en moet de kans krijgen eventueel een confederatie te vormen met Vlaanderen, waarin het dan een statuut krijgt als veeltalig gebied. Als Brussel het daarmee niet eens kan zijn, rest haar alleen nog het faillissement. Alleen Vlaanderen heeft immers de middelen om Brussel overeind te houden. Duchâtelet zou zich dan ook beter met zijn eigen business bezig houden. Of misschien met voetbalclub St. Truiden, waarvan hij voorzitter is en dat tegen de degradatie vecht. Zelfs daar boekt hij geen successen... --- Een zakenman die het in de politiek aan het maken is, is natuurlijk Jean-Marie Dedecker. Nu zou hij ook een partij gaan oprichten aan de andere kant van de taalgrens. Dat is niet slim van "Deckerke". Want op die manier zit hij met een Belgische partij en krijgt hij straks te maken met een situatie zoals bij het Rood Kruis. Dan zal zijn LDD bij al haar beslissingen in de eerste plaats rekening moeten houden met wat zijn "parti du bon sens" ervan denkt. Waarbij dan de zoveelste situatie zal ontstaan waarbij Vlamingen zullen mogen inbinden voor francofonen. Als ge 't mij vraagt, een godsgeschenk voor het Vlaams Belang dat Vlaams en alleen Vlaams moet blijven.
De interimregering, die voor Verhofstadt III moet doorgaan, heeft een valse start genomen. Verhofstadt zelf is komen vertellen, dat de centen op zijn en dat er van de vele beloftes van oranje-blauw niet veel in huis zal komen. Voor één keer liegt de man niet, al zegt hij er niet bij dat hijzelf de oorzaak is van alle miserie die er nu komst is. Tijdens de voorbije acht jaar, toen hij de kans had om e.e.a. recht te trekken, heeft hij het geld over de balk gesmeten. De vergrijzing werd niet voorbereid, de geldkranen werden opengedraaid. Nieuwe banen bij de overheid, nepjobs via de dienstencheques (die de Staat meer dan een half miljard euro per jaar kosten!), gratis hier en gratis daar. Een notionele intrest die zijn doel voorbij geschoten is (één miljard minder inkomsten) en ga zo maar verder. Een tweede valse noot in de eerste werkweek van de randstadregering is het feit dat de start van het octopus overleg al meteen met een week is uitgesteld. Dat maakt, dat er dan nog maar 70 dagen zullen overblijven om een eventuele (mini) staatshervorming voor te bereiden. Nog een slecht teken is dat ook Jean-Luc Dehaene weer wordt opgevist. Men is het misschien al weer vergeten, maar deze man heeft in de jaren negentig de Belgische tering naar de nering kunnen zetten met slechts één steeds terugkomend argument: nieuwe belastingen. Van hem moet Vlaanderen geen heil verwachten, evenmin als van de drie "M's": Maingain, Milquet en Moureaux. Met een Leterme die hunkert naar de Wetstraat 16 en een quantité negligeable à la Bert Anciaux, Mie Vogels en andere groenen, blijft de Vlaamse hoop gevestigd op die ene Bart De Wever. De rest van Vlaanderens hoop in bange dagen mag niet meespelen...
Deze week zal de interim-regering Verhofstadt III eindelijk echt van start kunnen gaan. Als we de buitenlandse (snoep)reisjes van enkele excellenties niet meetellen (De Crem, De Gucht en Michel), dan heeft deze regering feitelijk nog niets kunnen doen buiten wat plannetjes maken. Het parlement is ondertussen helemaal niet bijeengekomen. Deze week gaat dat veranderen. Ze gaan er tegenaan gaan. Enfin, dat is wat de burger in de straat toch hoopt. Want deze interim club heeft nog 77 dagen tijd om te verwezenlijken wat ze voorop gesteld had: een definitieve regering onder Leterme, die niet alleen de sociaal-economische problemen gaat oplossen, maar ook de communautaire, in het bijzonder een staatshervorming die dit land terug op het spoor van de vooruitgang zou moeten zetten. Philippe Moureau, in de wandelgangen ook bekend als flup moustache, zal meer dan waarschijnlijk een van de twee PS-deelnemers zijn aan de zgz octopus besprekingen. Die praatclub van twaalf (of worden het er meer?) zou, onder leiding van Leterme, een akkoord over de staatshervorming moeten klaarstomen. Bij die dirty dozen zijn wel enkele vertegenwoordigers van enkele haast verdampte partijtjes, zoals Groen! en Spirit, maar niet van LDD noch Vlaams Belang. M.a.w. het echte Vlaanderen is daarin (nog maar eens) zwaar ondervertegenwoordigd, wat het ergste laat vermoeden. De rabiate franskiljon die Flup moustache is, heeft wel, ten persoonlijke titel, een opmerkelijke uitspraak gedaan: hij vindt nu confederalisme toch bespreekbaar. Dat is niet niks. Alleen valt te vrezen dat Vlaanderen daarvoor een zware prijs zal moeten betalen. Als de Flup de passie preekt, Vlaming let op uw kansen! Ook de Brusselse schepen voor toerisme heeft zijn duit in het communautaire zakje gedaan. De man, een zekere Philippe Close (PS), heeft nl de Vlaamse geldelijke steun voor het kunsttoerisme aan zijn stad geweigerd. Hij wil dat geld alleen als hij zelf meer inspraak krijgt. M.a.w.: hier dat geld en ik doe ermee wat ik wil. Geert Bourgeois, die zo hoffelijk was dat geld aan te bieden, heeft de gemeente Brussel al twee brieven daarover gestuurd, maar die zijn onbeantwoord gebleven. Hou er mee op Geert! Brussel wil geen geld, dan krijgt het geen geld. Close beweert wél geld van Wallonië te aanvaarden. Waar zou dat Waalse geld vandaan komen, denk je?
De laatste begroting van Verhofstadt II vertoont dus een gat van circa één miljard euro. Als men er rekening mee houdt, dat er gehoopt was op een even groot overschot, dan betekent dit dat er twee miljard tekort is. De reden, volgens Reynders, is dat men het probleem deze keer niet meer mag oplossen door overheidsgebouwen te verkopen en pensioenfondsen over te nemen. Dat is larie en wel om volgende redenen: - Men kan geen overheidsgebouwen blijven verkopen, meestal dan nog onder de prijs en met een clausule waarbij men dezelfde gebouwen terug huurt aan veel te hoge prijzen. Het is een schande dat de Verhofstadt-regeringen reeds een groot deel van 's lands patrimonium hebben verkocht aan die voor het land slechte voorwaarden. - Alle grote pensioenfondsen zijn al overgenomen en ook hier gaat het om een voor het land nefaste ontwikkeling. De staat erft hiermede structurele lasten waarvan ze nooit meer vanaf geraakt. CD&V heeft zich steeds tegen de verkopen van staatseigendom en het overnemen van pensioenfondsen gekant en kan nu moeilijk kazak draaien. Tegelijk zit Leterme wel met een groot probleem. Als voorlopige minister van begroting moet hij nu zien het gat dicht te rijden, terwijl hij tegelijk moet proberen de beloften van oranje-blauw te verwezenlijken: een belastingvermindering en het welvaartvast maken van diverse uitkeringen. Die beide beloften kosten nog eens een paar miljard euro extra. En dan is er in dit land eigenlijk nog helemaal niets gedaan om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Reynders mag wel zeggen, dat België een kleiner begrotingstekort heeft dan andere ons omliggende landen, zoals de vorige keren vergeet hij erbij te zeggen dat België een grotere staatsschuld heeft. We zitten nog altijd 16% boven het Europees gemiddelde en 26% boven de 60%-grens waarbij het zilverfonds zou kunnen gaan werken. De twee eerste Verhofstadt-regeringen hebben de kans gehad te profiteren van een economisch gunstig klimaat en hebben er geen gebruik van gemaakt om de staatsschuld drastisch te verminderen. 2008 wordt, economisch gesproken, geen goed jaar en het is dan ook zo goed als uitgesloten dat Leterme de problemen opgelost zal krijgen, niet tegen Pasen en ook niet daarna. En dan hebben we het nog niet gehad over de communautaire problemen...
In de nasleep van de moord op Benazir Bhutto is er een interview op de Arabische zender Al Jazeera opgedoken, waarin de vrouw aan ex-BBC reporter David Frost vertelt, dat Osama Bin Laden vermoord is geworden door een zekere Omar Sheikh. Dat interview dateert al van 2 november en staat sinds de dag daarop op de site van Al Jazeera. De BBC nam het over, maar liet de bewuste passage eruit. Het was als gevolg van deze censuur, dat "internauten" de zaak opnieuw in de belangstelling brachten. Die Omar Sheikh zit al 2002 in de gevangenis in Pakistan, maar dan voor een andere moord, deze op de Amerikaanse journalist Daniel Pearl, over wiens wedervaren en dood ondertussen een film werd gemaakt (met Angelina Joly in de hoofdrol). De man wordt ook in verband gebracht met de aanslagen van 11 september 2001. Dé vraag is nu, waarom men zo'n nieuws hier niet te horen krijgt en men integendeel nog steeds doet alsof Bin Laden nog altijd in leven zou zijn. Ikzelf zeg al jaren dat hij dood is, maar dacht dat hij het leven gelaten had bij de laatste bombardementen van de Amerikanen in het Afghaanse Tora gebergte. Die geluidsbandjes en de enige video die men van hem later nog heeft uitgebracht kunnen door iedereen gemaakt worden. Voor imitatoren à la Van den Durpel is dat een koud kunstje. De enige echte video's van Al Quaeda zijn die van de tweede in bevel, Al Zawahiri. Waarom men dan persé wil laten doorschemeren dat Bin Laden nog leeft, is stof voor de geheime diensten, die in hun "war on terror" veel meer gebaat zijn met een levende dan met een dode Bin Laden. De internationale wereld wordt (nog maar eens) voor de gek gehouden. --- Dat voor de gek houden, geldt ook voor de Belgische politiek. Volgens Jean-Marie Dedecker is de hele heisa rond de terreur dreiging in ons eigen land ook opgeklopte sensatie. Die moet, volgens hem, alleen dienen om aan de waarnemers in binnen- en buitenland het idee te geven dat België weer een regering heeft en dat die zou werken. Volgend week komen de interim-ministers en de parlementairen terug uit hun dikverdiende Kerstvakantie en heeft men weer stof genoeg om over iets anders te spreken en te schrijven. Het terreuralarm zal dan waarschijnlijk ook worden afgeblazen. La commedia dell'arte is nog altijd actueel.
Volgens een zgn "achterafpeiling" van TNSD-Dimarso, blijkt dat 21% van de Vlaamse kiezers overwogen heeft om op de lijst van Dedecker te stemmen. Uiteindelijk heeft maar één derde het toch gedaan. De reden daarvoor was waarschijnlijk, dat men niet geloofde dat "Deckerke" de verkiesdrempel van 5% zou gehaald hebben. Nu men weet dat dit wél kan, ziet de toekomst er goed uit voor de ex-judoka coach. Hij heeft nl een potentieel om het stemmenaantal voor zijn LDD te verdrievoudigen, grotendeels op kosten van de Open VLD.. En er is nog meer. Hoe langer men erover nadenkt, hoe duidelijker het wordt dat het Vlaams kartel er na 23 maart niet in zal slagen om een regering op de been te brengen die een tweederde meerderheid gaat hebben én daarenboven een ernstige staatshervorming gaat kunnen doorvoeren. Leterme I zal voor hartverscheurende keuzes staan: - Ofwel een regering vormen die geen grote staatshervorming zal kunnen doorvoeren, maar daarmee verloochent het kartel zijn kiesbeloftes en gaat N-VA daaruit zijn conclusies moeten trekken. - Ofwel niet in een regering stappen, waarbij Verhofstadt IV eraan komt, zonder meerderheid in Vlaanderen en met een oppositie Vlaams kartel, Vlaams Belang en LDD. - Ofwel stoot CD&V zijn rechtervleugel, in casu N-VA, af en haalt ze de SP.a bij in de regering (of de groenen) en vormt zij toch een regering met paars aan de Waalse kant én met een voor Vlaanderen niet te aanvaarden programma. In het eerste en het laatste geval, is de kans groot dat er een akkoord zal komen tussen N-VA en LDD, waarbij de kaarten voor de verkiezingen in 2009 wel eens heel anders zouden kunnen liggen. Dan gaat niet alleen Open VLD, maar ook CD&V veel van haar pluimen verliezen. Volgens een artikel in de Gazet Van Antwerpen zou het weer koek en ei zijn tussen Dedecker en Bart De Wever. Hoe een dubbeltje rollen kan... In elk geval moet het al vreselijk mis gaan, mocht "Deckerke" in 2009 niet op rozen zitten.
Het gaat niet goed met de linkse partijen in Vlaanderen. Men zou er nog medelijden mee gaan krijgen. De SP.a mag niet meer meespelen in de voorlopige federale regering. Van Leterme had het nog gemogen, dan had die misschien wat meer kans gehad om ooit nog in de Wetstraat, 16 te kunnen intrekken. De Open-Vld was er echter niet voor te vinden. Van uw vrienden moet ge 't hebben, nietwaar? De kans dat de partij ooit in een echte regering zal mogen stappen is eveneens vrij klein. Dan maar oppositie, zou men zeggen. Maar ook daar loopt het niet lekker. Op alle tot nu toe door de SP.a te berde gebrachte klachten, kreeg de partij telkens te horen, dat ze achttien jaar mee in de regering heeft gezeten en zelf dus tijd genoeg heeft gehad om e.e.a. recht te zetten. M.a.w. ze krijgt een koekje van hetzelfde deeg en kan in feite geen echte oppositie voeren met in de regering haar vroegere medestanders. De partij is "a lame duck" geworden, een kreupeling. En het kan nóg erger. Nieuwe Spirit-voorzitster Geysen probeert ook wanhopig ervoor te zorgen dat haar partijtje - of wat daarvan overblijft - nog in de belangstelling kan blijven. Met geen enkele volksvertegenwoordiger meer en slechts één enkel zit(je?) in de senaat, stel je niet veel meer voor. Nadat ze ervoor gezorgd had, dat "den bleiter" (goed belachelijk gemaakt door Geert Hoste in diens nieuwjaarsshow) misschien toch mag deel uitmaken van de "dirty dozen" in de octopus onderhandelingen, heeft madame de voorzitster nu uitgehaald naar de SP.a omdat die, volgens haar, Spirit's "communautaire koers" niet apprecieert. Ze dreigde er zelfs even mee eens te gaan praten met Groen! Stel je voor: een partijtje dat nog een zekere communautaire reflex heeft, zou willen aanpappen met de laatste belgicistische partij van Vlaanderen! Dat zal wel niet doorgaan, maar het geeft wel aan hoe groot de paniek is bij de laatste mohikanen van Schiltz' laatste volgelingen. Op links is de campagne voor de regionale verkiezingen van 2009 dan ook al ingezet. Voor de andere partijen zal die waarschijnlijk beginnen na 23 maart, als dan zal blijken dat er voor België geen oplossing meer zal te vinden zijn.
Met Afrika gaat het van kwaad tot erger. Als er links ergens een brand is geblust, begint het rechts opnieuw. Terwijl er nog gevochten wordt in Somalië en Oost-Kongo en er aan de miserie van Darfour geen einde komt, blijft het dweilen met de kraan open. Nu staat Kenia op zijn kop na inderdaad waarschijnlijk vervalste verkiezingen. En in Zuid-Afrika dreigt er binnenkort een nieuwe president te komen die denkt dat men seks kan hebben met HIV-besmetten als ze men zich daarna maar goed douchet... De hoofdoorzaak van al deze miserie is terug te brengen tot het in stand houden van de koloniale grenzen. Er is bijna geen enkel land waar eenzelfde etnische groep de wacht uitmaakt. Die tegenstellingen zijn niet op te lossen via een democratisch systeem naar Westerse normen. Ook niet via een ander systeem. De enige oplossing zou zijn de grenzen te hertekenen en elk volk zijn eigen land te geven. Zie je dat al gebeuren? Ondertussen wordt het continent, dat op zich zelf rijk is aan bodemschatten (én vruchtbare gronden) systematisch leeggeplunderd. Dat gebeurt niet alleen meer door de vroegere koloniale machten en de U.S.A. Ook China is er zich mee gaan moeien. De Chinezen geven uitzonderlijke leningen en grote kapitalen aan de plaatselijke machthebbers, die dat geld meestal voor eigen doeleinden aanwenden. Hier en daar worden er door de Chinezen wegen en spoorwegen aangelegd, maar dat gebeurt bijna uitsluitend in functie van het plunderen van de bodemschatten. De eerste nieuwe weg die men bv in "onze" Kongo heeft aangelegd, gaat regelrecht het land uit, naar Zambia... Reeds van mijn eerste kinderjaren - en dat is al even geleden - werd er geld opgehaald voor Kongo. Zilverpapier werd gespaard en in elke winkel stond wel zo'n spaarpotje met een negerkopje dat knikte elke keer er een cent werd ingestoken. Al die hulp heeft niet mogen baten. Bijna alles wat bv België in Kongo had verwezenlijkt - en dat was niet niks - is verwaarloosd of vernietigd geworden door slecht of geen onderhoud en oorlogen. Stel u voor: een land bijna zo groot als de hele Europese Unie (twee millioen vierkante kilometer), zonder infrastructuur, zonder gezondheidszorg, zonder ook maar enige fatsoenlijke organisatie. Moest men morgen vragen het opnieuw te kolonialiseren, geen enkel westers land zou het nog aankunnen.
"Als alles goed gaat, zijn de communautaire spanningen in april achter de rug. De toeristische sector is alvast optimistisch en plant een drukke maand in eigen land". Bovenstaande onzin is niet van mij, maar van een zekere Peter Jacobs in de weekeindeditie van De Standaard ("De Wijde Wereld" blz 2). Ofwel gaat het hier om iemand die hoegenaamd geen politiek volgt, ofwel om een simpele ziel. Zoals de Fransen zeggen: "Le ridicule ne tue pas". Erger wordt het als ge een uitspraak te lezen krijgt van Axel Red. Die weet in diezelfde krant, maar dan op oudejaarsdag, te vertellen, dat "alle mensen die voor het Vlaams Belang gestemd hebben, bloed aan hun handen hebben"! De rosse bleekscheet (toen ik haar voor het eerst zag dacht ik dat ze anorexia nervosa had) heeft carrière gemaakt met in het Frans te zingen (nou, ja: als ze de micro bijna opeet kunt ge er iets van horen) en woont in Frankrijk, waar ze zelfs al een nationaal ereteken heeft gekregen. Van nestvervuilerij gesproken! Erg, dat we met zo'n "mede"-mensen opgescheept zitten en dat die dan nog door onze eigen media in het zonnetje worden gezet. Dat ze verdraaid in Frankrijk blijft. Ze kan er misschien nog een zekere Sarkozy opvrijen. Die houdt, naar 't schijnt, van tweedehandstuigen. En dan is er nog de burgemeester van Berlare. De Gucht zou De Gucht niet zijn, als ook hij op oudejaarsdag zijn duit niet in het communautaire zakje deed. Zo verklaarde hij o.m. dat Geert Bourgeois en Frieda Brepoels van het N-VA, volgens hem niet "congenitaal" bekwaam zijn om akkoorden te sluiten. Dat geleerde woord tussen haakjes wil zeggen dat ze het van bij de geboorte (niet) in zich hebben. Dat is dan een belediging vanwege het notoire hoofd van onze diplomatie. Waarop beide beledigden best zouden antwoorden dat hij, De Gucht, niet "congenitaal" bekwaam is om zich tactvol uit te drukken. Zo ziet men, dat er nog veel werk aan de winkel is in ons Vlaanderland vol Lamme Goedzakken en Leliaards. De strijd, die nog lang niet gestreden is, begint in eigen keuken.
Normaal schrijf ik mijn blogs in de voormiddag. Een uitzondering hierop is 31 december, vandaag dus. Dan is het bij ons in de Kempen de gewoonte dat de kinderen van huis tot huis trekken om nieuwjaarswensen te brengen. Dat doen ze al zingend en hopen op die manier wat centen en snoep te vergaren. Die ochtend ben ik "van wacht", ttz het is dan mijn taak uit te delen, iets wat ik met veel plezier doe, waardoor ik voor andere zaken geen tijd heb. In mijn jeugd ging ik ook zingen. In mijn geboortedorp, Kalmthout, was het de gewoonte dat er niet alleen 's morgens gezongen werd door de kleinere kinderen, maar ook in de avond en dat gebeurde dan door de teenagers. Die gingen uit met de rommelpot. Dat was in die tijd een gedroogde varkensblaas (die werden bij het slachten bijgehouden), die op een rietje was vastgebonden en over een pot werd getrokken. Men spuwde dan in zijn hand en ging met die natte hand over en weer over het rietje, wat een rommelend geluid maakte. Met de rommelpot rondgaan bracht soms flink wat op, zeker als men langs familiefeesten kwam waar men al begonnen was het oude jaar uit te wuiven. Waar is de tijd... De wensen die ik nu heb zijn wel iets anders. In de eerste plaats hoop ik dat het ontbindingsproces van dit kunstmatige land verder gaat en dat het tot een definitieve splitsing komt. Mocht dat in 2008 (nog) niet lukken, dan hoop ik dat men alvast kan overgaan tot het splitsen van: - Brussel-Halle-Vilvoorde, maar dan definitief en zonder toegevingen. - Het Rode Kruis, nadat de laatste Coburger en haar entourage er vertrokken zijn. - Het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Gek genoeg is er in Wallonië een beweging, die zich "Église Wallonie" noemt, die hetzelfde wil. Vergeten we niet dat flauwe Vlaming en hofleverancier Daneels in 2008 de pensioengerechtigde leeftijd zal bereikt hebben, zodat er een reden temeer is om een einde te maken aan een volksvreemde leiding van de Vlaamse clerus. - De Belgische voetbalbond en de eveneens nog steeds Belgische wielrennersbond waarin nog zo'n half dozijn Walen te bespeuren vallen. - Enfin, er zullen nog wel enkele ideeën zijn tot splitsen. Het wordt eerst afwachten tot 23 maart en dan hertekenen we de kaart!
Zoals al was aangekondigd gaat de Vlaamse deelregering meer dan 600 miljoen euro uitdelen aan de eigen gemeenten - 100 euro per inwoner - om die gemeenten toe te laten daarmee hun schulden wat te kunnen afbouwen. Het totale overschot op de Vlaamse begroting bedraagt immers 779 miljoen. Dat de Vlaamse regering over zoveel extra geld beschikt, is nog een gevolg van Verhofstadt's laatste staatshervorming, het zgn Lambermontakkoord, dat in feite bedoeld was om Wallonië uit de financiële penarie te helpen. De voor een keer omgekeerde wafelijzerpolitiek zorgde ervoor dat Vlaanderen in feite geld kreeg dat het niet persé nodig had. Hetzelfde akkoord zorgde er trouwens ook voor dat de federale regering zo goed als platzak werd gemaakt, maar voor de Waalse vrienden had Verhofstadt dat blijkbaar over. Op een kemel minder of meer geschoten kwam het niet meer bij het genie uit Gent. Vlaanderen zou het overtollige geld beter kunnen investeren, bv in nieuwe schoollokalen of de aanleg van een tweede spoorlijn naar de haven van Antwerpen, maar dat mag het niet doen vanwege Waalse obstructie terzake. Probeer het maar te snappen... Vlaanderen zou tegen einde 2008 dus schuldenvrij zijn, althans volgens onze eigen, correcte media. Dat klopt natuurlijk niet. Het is het budget van de Vlaamse deelregering dat schuldenvrij wordt, niét Vlaanderen. Want Vlaanderen zal de rest van de Belgische staatsschuld mee mogen afbetalen. Het wordt nog erger: het is Vlaanderen dat bijna op zijn eentje die staatsschuld afbetaalt, o.m. door de jaarlijkse transfers van zo'n 12 miljard euro. Een immens bedrag dat Vlaanderen elk jaar afstaat en dit ten koste van zijn eigen welvaart. Volgens Leterme, de man van het goede bestuur, zal er aan die transfers niet geraakt worden als het aan hem ligt. Dit staat haaks op wat het Warandemanifest én VOKA stellen. Die willen nl een uitdoven van de transfers in de tijd. Enkele Waalse professoren kwamen recentelijk nog met een nieuw rapport voor de pinnen, waarin de transfers niet ontkend werden, maar waarin werd gesteld dat het, ocharme, maar ging om 2,5 euro per dag per Vlaming. "Eén pintje per dag", stelden die geleerde mensen. Voor een Vlaams gezin van vier betekent dat 10 euro per dag, 3.560 euro per jaar. Op drie jaar tijd een autootje! Het betekent bv ook dat elke Vlaming wel 2,5 euro geeft, maar elke Waal dan 4,5 euro krijgt. Enfin, altijd weer datzelfde liedje: de Vlaming betaalt, de Waal ontvangt. En dat zijn er de verdoken transfers nog niet bij, zoals o.m.de opbrengst van de flitspalen.
Historicus Helmut Gaus, pas met pensioen uit de universiteit van Gent ( met "emeritaat gaan", noemen ze dat in geleerde termen), heeft een boek geschreven over het ontstaan van België: "Alexandre Gendebien en de organisatie van de Belgische revolutie van 1830". Gendebien en zijn entourage wilden in eerste instantie meer vrijheden van Willem I, de Nederlandse koning. Toen ze die niet kregen wilden ze een federale staat. Toen dat ook niet kon, kozen ze voor de revolutie. Opmerkelijk was wel dat de stichters van dit kunstmatige land in de eerste plaats dachten aan een aansluiting bij Frankrijk. Toen dat niet te verwezenlijken bleek (de Fransen wilden het zelf niet!), kozen Gendebien en de zijnen voor een plan-B: de onafhankelijk van wat later België zou heten. De geschiedenis herhaalt zich. Ook wij, Vlamingen, vragen van de Belgische staat al lang meer vrijheden en krijgen die niet. De grote meerderheid van ons is gewonnen voor een confederatie (de federatie hebben we al). Als we die, of iets dat er op trekt, ook niet krijgen, blijft er voor ons ook maar één oplossing: plan-B en dat is dan de Vlaamse onafhankelijkheid. Het is wel raar dat op dit ogenblik niemand met dat plan-B bezig lijkt te zijn. Zoals het er nu uitziet komt er tegen Pasen 2008 geen oplossing voor een staatshervorming die de Vlamingen voldoening kan geven. Als men bedenkt dat het comité Leterme, "the dirty dozen", meer dan waarschijnlijk ook lui zal omvatten zoals Vlamingenhaters Maingain en Philippe Moureau, om maar te zwijgen over de collaboralen, de onderdanige groentjes en madame Millefoisnon, dan is het nu reeds duidelijk dat dit een doodgeboren kind wordt, in het beste geval een misbaksel, waarbij de kans groot is dat Vlaanderen daarna slechter af zal zijn dan nu. Een nationale kieskring, een paritaire senaat, een groter Brussel, meer bevoegdheden voor de franskiljons in de Rand, het zijn allemaal doemscenario's die op ons afkomen. Het is dan ook noodzakelijk, zelfs dringend, dat er gewerkt wordt aan een plan-B, want dat zal nodig zijn. Zeker de N-VA, die met de dag in nauwere schoentjes komt te zitten, doet er best aan daar werk van te maken. Als we het ACV cq CD&V alleen laten doen, zijn we gezien.
Met de NMBS komt het ook nooit meer goed. Men mag de maatschappij dan wel geherstructureerd hebben, het blijft een soort staatsinstelling met alle gebreken vandien. Daarbij blijft de spoorwegmaatschappij een nest dat krioelt van de vakbondsinterventies en alleen daarom nooit rendabel zal worden. De vraag is alleen hoelang de Belgische staat het zich nog zal kunnen veroorloven om er miljarden euro's in te kunnen blijven investeren of even grote schulden te kunnen overnemen. Uit een laatste rapport is gebleken dat meer dan de helft van de treinen niet meer stipt rijdt en dat dit fenomeen zich eerder uitbreidt dan minder wordt. E.e.a. heeft de laatste tijd natuurlijk ook te maken met de herhaalde stakingen van de Onafhankelijke Vereniging van Spoorwegarbeiders (OVS). Om eruit te geraken komen er nu besprekingen tussen de vakbonden en Vervotje. Bij die besprekingen worden de drie grote vakbonden uitgenodigd, niet de OVS. Een soort cordon sanitair dus, maar dan op syndicaal vlak. De uitleg van Vervotje, dat de OVS niet kan meepraten omdat ze niet in het paritair comité zit, is natuurlijk lulkoek. Het is de OVS die staakt en grieven heeft; daarover moet dan niet gepalaverd worden met derden. Maar Vervotje is zelf van de vakbond, evenals al haar andere CD&V ministercollega's. Ondanks dat, heeft de partij alle sociale ministeries cadeau gedaan aan de francofonen: Sociale Zaken, Volksgezondheid, Pensioenen, Werk (stel u voor: we hebben nu een Waals minister voor Werk. Is dat geen contradictio in terminis?). Voor de NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Socialieten) zal er dan ook niet veel ten goede veranderen. Zeker niet voor Vlaanderen, dat slechts 60% van het spoorwegbudget krijgt maar 80% van het vervoer moet verzorgen (voor vrachtvervoer zelfs 90%). Volgens de oranjeblauwe akkoorden zou men tegen 2011 25% meer reizigers op de treinen willen. Met de reclame die de NMBS nu maakt, zal daarvan niet veel in huis komen, om nog maar over de kostprijs te zwijgen. Het enige lichtpunt is dat deze regering maar houdbaar zou zijn tot Pasen. Zal het daarna anders cq beter worden? Zullen de huidige ministers hun postjes aan anderen overlaten? Zal men dan van politiek veranderen? Wie gelooft die mensen nog?
De werkgroep die tegen Pasen onder leiding van Yves Leterme de staatshervorming moet voorbereiden, wordt "het octopus overleg" genoemd, dit n.a.v. het feit dat ze bestaat uit twee deelnemers van vier grote partijen (PS,MR,CD&V/N-VA en Open VLD) en één van vier kleintjes (SP.a, CDH, Ecolo en Groen!). Zoals bekend heeft Bert den Bleiter zijn naam nog eens alle eer aangedaan en is hij staan snotteren om toch ook bij die groep aanwezig te kunnen zijn. Volgens het cultuurwonder van Vlaanderen heeft zijn partijtje, met één man in het parlement, recht op deelname omdat ze veel ervaring zou hebben in dergelijke besprekingen. Daarmee verwijst hij naar de oude Volksunie die destijds voor België gecapituleerd heeft. Ook tijdens de laatste, gelukkig mislukte poging om de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen, zou Spirit de boot zijn ingegaan mocht Schiltz, in een laatste opstoot van vlaamsgezindheid dikke Lambert niet gecommandeerd hebben de zaak af te blazen. Dat is toen niet doorgegaan ondanks Spirit. Dat Spirit nu toch zou meedoen, zal dan ten koste van de SP.a gaan, want men kan aan dat kartelletje geen extra man geven, dan moet dat nl ook doen voor de andere restpartijtjes. Daarmee sluit SP.a zichzelf uit en vervoegt het Vlaams Belang en LDD, allemaal (niet toevallig Vlaamse) partijen die niet mogen meespelen, maar die straks wel zullen mee of tegenstemmen in het parlement. Dat noemt Leterme "goed bestuur"... Ikzelf hou het niet bij "octopus". Voor mij zijn het "the dirty dozen", analoog naar de bekende film waarin een groep veroordeelden de kastanjes uit het vuur moest gaan halen. Het zal met Leterme's clubje niet anders gaan, waarschijnlijk zelfs slechter, want een goede afloop zit er voor Vlaanderen gegarandeerd niet in.
