Opmerkelijk voor de top in Parijs van gisteren, was dat het nu om meer ging dan enkel E.U.-landen. Niet alleen Noorwegen en Groot-Brittannië sloten zich daarbij aan, maar ook Canada, Australië en Turkije. Voor de deelneming van dat laatste land sta ik normaal niet te springen, maar we mogen niet vergeten dat het in de NATO op de tweede plaats komt qua aantal militairen en dat die wel eens van pas zouden kunnen komen voor latere taken van controle en andere taakverdelingen.
Hoe men die oorlog in Oekraïne ook bekijkt, feit blijft dat het Rusland van Poetin ermee begonnen is, dat eerst de Krim en daarna de Donbas is binnengevallen, en dat het schamele Oekraïense offensief in de Russische grensstreek grotendeels bedoeld was om een tegenargument te hebben bij latere vredesbesprekingen. Ex-KGB spion Poetin heeft de ondergang van de Sovjetunie nooit kunnen verteren, kwam daar ook openlijk voor uit en blijft de grote schuldige voor de stilaan ontelbare doden en verwoestingen die het conflict heeft teweeg gebracht.
We kunnen alleen maar hopen dat er aan die oorlog een einde komt, mét of zonder de Verenigde Staten van Trump. Oorlog moet geen business worden.
|