Bovenstaande titel heb ik geleend van Willy De Waele, ere-burgemeester van Lennik en voorvechter van de Vlaamse zaak in de rand. De Waele is wel liberaal, maar dat weerhoudt hem niet tegen zijn partij in te gaan als het om 'zijn' Vlaams-Brabant gaat. Groot verschil met bv Michel Doomst, CD&V burgemeester van Gooik, die ook wel Vlaamsgezind is maar die de kadaverdiscipline van zijn partij ondergaat. In een twistgesprek tussen beide voornoemde heren, in 'Doorbraak', het maandblad van de VVB, zegt De Waele, dat wij, Vlamingen, inderdaad in dit land een mathematische meerderheid zijn, maar een politieke minderheid. Met onze meerderheid kopen we niets, want we zijn met handen en voeten gebonden aan allerlei Belgische grondwettelijke grendels, speciale wetten met dubbele meerderheden en veto's. B-H/V mag dan straks misschien gesplitst zijn, er blijven allerlei achterpoortjes die de francofonen in de Rand en meer nog in Brussel bevoordelen. Het feit dat er moet betaald worden om een gestemde wet na meer dan dertig jaar te kunnen toepassen, zegt iets over het ondemocratische karakter van dit zieltogende land. In 'Land op de tweesprong', het pas uitgegeven boek van de linksgezinde Vlaamse Gravensteengroep, vermeldt Bart Maddens dat een zekere Francis Delpérée, senator voor CDH, baron én grondwetspecialist, in 2000 een boek heeft uitgegeven: 'Le droit constitutionel de la Belgique'. In dit toch wel gezaghebbende boek, schrijft de man dat een federale regering een meerderheid moet hebben in de twee taalgroepen en dat het staatshoofd alleen een regering kan benoemen die aan die voorwaarde voldoet. Ondertussen hebben we sinds Leterme I al drie regeringen gehad die in Vlaanderen geen meerderheid hadden en schijnt diezelfde Delpérée zijn eigen geschriften verloochend te hebben (à la Verhofstadt, zou ik zeggen). Maddens geeft daarbij als uitleg dat Delpérée in 2000 feitelijk alleen wou zeggen, dat er geen regering mocht komen zonder een Franstalige meerderheid. Persoonlijk denk ik, dat de man toen zelf niet durfde dromen dat het tegenovergestelde ooit zou gebeuren. Kortom, het Belgische probleem is alleen nog op te lossen via een 'Gordiaanse knoop' scenario: doorhakken. En Brussel? Wel dat zien we dan wel. Daarover zal weer moeten gemarchandeerd worden, maar in die handel heeft Vlaanderen de beste kaarten (zeg maar: centen).
