Toen, in 2008, de Kamercommissie de splitsing van B-H/V goedkeurde, werd daar geen vervolg aan gebreid in de voltallige Kamer, doordat de francofonen allerlei bezwaren opperden via de Raad van State en zo tijd wonnen om niets te doen. Eén van de vertragingsmanoeuvres kwam toen van Karl-Heinz Lambertz, minister-president van het (bij manier van spreken) handvol Duitssprekenden dat onze Oostkantons bevolkt. Hij noch zijn regio hadden ook maar iets te maken met de zaak, maar zijn protest hielp wel mee het probleem weer eens drie maanden op te schuiven, met het nu gekende gevolg dat wij, Vlamingen, zwaar hebben moeten betalen om een reeds goedgekeurde wet toegepast te krijgen. Diezelfde Karl-Heinz komt nu klagen, dat hij er maar niet in slaagt de overdracht van bepaald bevoegdheden i.v.m. ruimtelijke ordening, stedenbouw en woningen geregeld te krijgen met de Frans Gemeenschap. Waarschijnlijk waren die hem beloofd als tegenprestatie voor het boycotten van de Vlaamse plannen en hoopte de socialistische Oostkantonner dat gedaan te krijgen nu er een partijgenoot federaal eerste minister was geworden. Zo'n beetje dezelfde redering die Di Rupo zich maakte, toen die dacht bij het aantreden van kameraad Hollande als nieuwe Frans president de Dexia affaire een andere wending te kunnen geven. Blijkbaar blijkt solidariteit bij onze socialisten alleen te bestaan als het er op aankomt geld van Vlaanderen los te krijgen. Aan elkaar gunnen ze het niet, dit waarschijnlijk volgens het rode adagio 'ge kunt het maar hebben'. Nu schermt Lambertz met het artikel 139 van de Belgische Grondwet, dat zegt dat de Gemeenschappen in onderling overleg gehele of gedeeltelijke bevoegdheden kunnen overdragen. Zelf schijnt hij er niet in te geloven, want hij zegt in maart van volgend jaar nog eens te proberen. Op Vlaanderen, dat vroeger altijd positief stond t.o.v. de problemen in de Oostkantons, moet hij niet teveel meer rekenen. Hij heeft ons vroeger ook in de kou laten staan.
Reacties op bericht (1)
02-08-2012
Zou...
...hij er 'ook' eindelijk achter gekomen zijn dat franskiljons voor niets te ver- en te betrouwen zijn? Eerst een grote klepper opzetten en verzet plegen tegen de Vlamingen en nu met de broek op de enkels staan want de ooit eens beloofde postjes zijn niet te pakken die gaan door franskiljons ingenomen worden. Ondertussen blijven de Vlamingen de rekeningen betalen daarbij verder wegzakkend in het moeras van ellende en armoede en de franskiljons, zij flierefluiten verder op andermans kosten en zweet.
