Er is bij de gemeenteraadsverkiezingen iets gebeurd waaraan men zich niet verwachtte: het aantal stemmen voor de Franstalige of tweetalige lijsten in de Vlaamse Rand is voor de allereerste keer gedaald. Niet dat we kunnen spreken over een spectaculaire daling, maar het blijft in elk geval een daling. Wij, Vlamingen, zouden dan ook gematigd tevreden kunnen zijn, ware het niet dat we met een dubbel gevoel blijven zitten.

   Het is nl niet zo dat de Rand ‘ontfranst’ wordt, zoals in enkele krantenartikels al werd gesteld, sommige aan de hand van zgz ‘specialisten’, zoals een Guido Fonteyn, voormalig journalist en ‘Wallonië kenner’. Eerder dan van een ontfransing, zouden we beter spreken van een internationalisering van de Rand. Dat is het gevolg van een tweede exodus uit het dure, lawaaierige en vervuilde Brussel. Eerst was er de uittocht van de (meestal Franstalige) Brusselse middenklasse; nu ontvluchten steeds meer allochtonen en buitenlandse werknemers van de E.U. en de NAVO het hoofdstedelijk gewest.

   Van op onze twee oren slapen is dus helemaal nog geen sprake. Ook de nieuwkomers die thuis geen Frans, maar een derde taal spreken, moeten zich aanpassen aan hun nieuwe Vlaamse omgeving. Raar genoeg blijkt dat gemakkelijker te gaan voor de allochtone Brusselse middenklasse, omdat die hun kinderen in Brussel meestal naar de Nederlandstalige scholen stuurden. Dit als gevolg van het slechte onderwijsniveau van de Franstalige scholen in de hoofdstad. Toch wordt het zaak ervoor te zorgen, dat er straks daar geen onderstroming tot stand komt van mensen die in de Vlaamse Rand onder elkaar Engels gaan praten, een taal die nu al de lingua franca is in Brussel zelf.

   Brussel zelf wordt steeds minder een Franstalige stad, steeds meer een internationaal amalgaam, waar het Engels straks de hoofdtaal wordt. Dan nog blijven dromen van een WalloBrux wordt dan ook stilaan lachwekkend.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />