xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat een zielige bedoening die Europese Unie
vandaag. Bijna 24 uur aan één stuk moeten onderhandelen om te komen tot een
vergelijk waar feitelijk niemand tevreden mee is. Dat om een budget waarvoor
de 27 deelnemende landen zo ongeveer 1% van hun eigen belasting aan bijdragen en dat zeven jaar zou moeten meegaan. Het doet denken aan de vijfjarenplannen van de vroegere Sovjet Unie, die stelden tenslotte ook niet veel voor.
Het toppunt is dan feitelijk nog, dat het
niet eens zeker is dat het resultaat van een etmaal onderhandelen misschien ook
maar iets gaat opbrengen. Het moet, volgens het verdrag van Lissabon, nl nog
bekrachtigd worden door het Europese parlement, waar de vier grootste fracties
al gezegd hebben het niét te zullen doen. Dat parlement wil nl geen Europees
deficit (van 52 miljard euro), wil meer toekomstgerichte investeringen en wil
vooral dat Europa een eigen financiering krijgt, waardoor in de toekomst
discussies van de staats- en regeringsleiders zoals deze die we nu gehad
hebben, niet meer nodig zullen zijn.
Er is natuurlijk nog een andere mogelijkheid
om veel discussies en kosten te besparen: men kan ook dat Europees parlement
afschaffen. Daarover hoort men echter niemand iets zeggen. Wat moeten in dat
geval de onderscheidene landen dan doen met al die politiekers die men in
eigen land kwijt wil (bij ons Verhofstadt bv)? Of men zou, om te beginnen,
Straatsburg als Europese hoofdstad nummer twee kunnen schrappen, waardoor de
aanhoudende verhuis vanuit Brussel niet meer zou hoeven. Dat Frankrijk daarvoor
dwars ligt, moet geen probleem zijn. Als men morgen de Fransen voor de keuze
zou stellen te kiezen tussen het wegvallen van Straatsburg of van de landbouwsubsidies,
dan zou het snel beslecht zijn, denk ik.
We moeten ons over bovenstaande ideeën niet
teveel voorstellen. We zullen in Europa blijven aanmodderen, net zoals we dat
in België doen, waar ook heel wat zaken, instellingen e.d. overbodig zijn.
Iedereen weet dat, maar men doet er niets aan. Het wordt wachten op de uitslag
van de Duitse verkiezingen in deze herfst (en bij ons op die van volgende jaar).
Wie leeft, zal zien.
|