|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In mijn blog van 31 januari (Het syndicale
kapitalisme) had ik het reeds over enkele financiële constructies vanwege onze
vakbonden om te ontsnappen aan de Belgische fiscus. Hetgeen toen verteld werd,
blijkt nog klein bier te zullen worden t.o.v. wat er nu zo stilaan boven water
aan het komen is. Het gaat nl thans niet meer alleen om belastingontwijking, nu
spreekt men zelfs over fiscale fraude en valsheid in geschriften. Dat alles
i.v.m. de opbrengst van de reeds aangehaalde winstbewijzen van het ACW bij
Belfius (ex-Dexia), waarvoor de vakbond zon 102 miljoen euro (!) zou
geïncasseerd hebben via een nieuw opgerichte financiële constructie, een
zogenoemd sociaal engagement, waarbij op dat immens bedrag slechts 58.000
euro aan onroerende voorheffing zou betaald zijn i.pl.v. de 25% die u en ik
daarvoor eventueel hadden moeten neerleggen. Daardoor zou het ACW zon 7
miljoen euro aan belastingen hebben ontweken.
Nu is het wel zo dat bepaalde financiële
constructies eventueel toelaten daar e.e.a. volledig legaal van af te kunnen
trekken (in vaktermen: een DBI), maar dan moet de belanghebbende wel voldoen
aan een paar eisen die in het geval van het ACW onbestaande zouden zijn. Dat
zou o.m. te maken hebben met het feit dat het Arco was dat het geld aanbracht
en niet het ACW, dat echter wel het geld voor het aanbrengen kreeg, terwijl de
Arco-coöperanten nog steeds dreigen hun spaarcenten kwijt te raken.
Om een lang verhaal kort te maken: het N-VA
heeft bloed geroken en heeft gesteld dat hier best eens een parlementaire
commissie over zou geïnstalleerd worden. In geval dat niet gebeurt, is de
partij zinnens ermee naar het gerecht te stappen. Dat laatste wordt haar zelfs aanbevolen
door de Vlaamse federale meerderheidspartijen, waarbij CD&V dan waarschijnlijk
hoopt dat de zaak zo op de lange baan zal geschoven worden (misschien zelfs tot
ze verjaart). Het Belgische gerecht kennende en zijnde een zaak tussen een
Vlaamsnationale partij en een Belgicistisch syndicaat is dit geen utopie. Zo
eenvoudig zal het echter niet gaan, want het hele verhaal is in eerste
instantie niet uitgebracht door de N-VA, maar door Johan Van Overtveldt, de
hoofdredacteur van het economische weekblad Trends. Wie de hele technische
uitleg erover wil lezen kan dat op de website van het weekblad.
De N-VA heeft, met de ruggensteun van VOKA
het gros van de liberale kiezers al over de meet gehaald. Via de slag om Arco
is nu ook de aanval ingezet op die van CD&V. Een slag die het moeilijk
verliezen kan. Zelfs als het ACW ongeschonden uit dit debat zou komen, zullen
de Arco spaarders zich bedrogen blijven voelen en het idee hebben dat niet
CD&V maar N-VA voor hun rechten is opgekomen.
|
