xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het was me wel een krokusweek om even bij
stil te staan. Het leek erop alsof men gewacht had tot onze politiekers het
land uit waren (bijna allemaal op vakantie!) om voor wat sensatie te zorgen in
een week die anders bijna in de komkommertijdreeks zou gepasseerd zijn. Denk
maar aan de zaak Debie en de staatsveiligheid of aan het al dan niet schrappen
van het woord allochtoon. Of aan het schandaal met het paardenvlees.
Broederlijk Delen had van de start van wat
tegenwoordig de Veertigdagentijd heet, maar bij de man en vrouw in de straat
nog steeds de Vasten* wordt genoemd, gebruik gemaakt om een campagne te starten
om de arme boeren in Noord-Oeganda te steunen. Dat gebeurde onder de slogan:
Molly, de vrouw die durft dromen, het verhaal van een alleenstaande Oegandese
moeder met zes kinderen. In het door oorlog geteisterde land kunnen de gewone
mensen daar nog nauwelijks overleven. Dat geldt trouwens niet alleen voor Oeganda,
maar zowat voor alle landen uit die regio, het oosten van onze Kongo
inbegrepen. Een initiatief dat, merkwaardig genoeg, samenviel met het ontdekken
van een kolossale voedselfraude in ons eigen Europa. Kant-en- klaarmaaltijden
bleken geen rundvlees te bevatten, zoals aangeduid op de etiketten, maar
paardenvlees of een mengeling van beiden. Dagelijks vallen er in deze zaak nog
lijken uit de kast en alles laat voorzien dat het zo nog wel even zou kunnen aanslepen.
Wat ik nergens lees is, wat ze met die vervalste maaltijden, die ze uit de
rekken hebben gehaald, gaan doen. Hoe verwerpelijk de praktijk van het
vervalsen van de etiketten ook moge zijn, paardenvlees op zich is verre van
ongezond. Zelfs mét de kans op het bevatten van ontstekingsremmers. Die
hoeveelheden liggen nl in zo één lasagna ter hoogte van Contadors
dopingproduct na het zgz eten van vervuild vlees (xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />0,000005 gram of
zoiets).
Dat ze die vervalste producten uit te rekken
halen is niet meer dan juist. Dat men honderden, misschien duizenden tonnen van
die eetwaar zou wegsmijten, terwijl men in Afrika nog net niet van de honger
sterft, kan er bij mij echter niet in. Ik denk dat Molly de kant-en-klaarmaaltijden
zeker niet zou weigeren. Ze zijn daar e.e.a. gewend en eten tussendoor nog wat
anders dan paardenvlees, zonder zich daarover veel vragen te stellen.
* Moeten
we straks dan ook spreken van een Veertigdagenavond?
|