xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In een reactie op mijn blog van eergisteren,
schrijft lezer Gilbert dat hij de indruk heeft dat ik de kant kies van de N-VA
ten koste van het VB en vraagt hij mij daarop te reageren. Dat ga ik even
proberen.
Zoals lezers die mijn blogs al jaren volgen
weten, is mijn Vlaamsnationalisme een gevolg van de repressie die ook mijn
familie getroffen had. Mijn vader heeft nooit gecollaboreerd, maar werd door
afgunstige buren daarvoor wel aangeklaagd. Vrij snel werd hij gerehabiliteerd,
maar ondertussen hadden de helden van het verzet wel ons hele huis
leeggeroofd, inbegrepen vaders schoenmakerij en daarvan hebben we nooit iets
teruggezien. Toen, vlak na de oorlog, Herman Wagemans opkwam voor amnestie,
hebben wij voor hem gestemd en daarna achtereenvolgens voor de Volksunie, het
Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Ook nu kies ik en het grootste deel van mijn
familie nog steeds voor het origineel, hoe pijnlijk de partij ook is afgezwakt.
De opgang van de N-VA heeft iedereen
verrast, zowel de traditionele partijen als het VB. Heel wat kiezers die
vroeger voor het Vlaams Blok/Belang stemden, omdat zij het met het verraad van
de Volksunie niet eens waren, kiezen nu voor de N-VA. Sommigen omdat het een
valabel alternatief lijkt, iets wat er daarvoor niet was, anderen omdat een
partij in opgang nu eenmaal meer aantrekt. Mensen stemmen graag voor winnaars. M.i. is momenteel niet het belangrijkste voor welke partij we zullen
stemmen, maar wel hoe we erin zullen slagen ons Vlaanderen onafhankelijk te
krijgen. Het confederalisme, waarmee de N-VA schermt, in welke vorm dan ook, is
geen einddoel, maar wel een tussenstap. Om het einddoel te bereiken moeten de
Vlaamse partijen bij de volgende, o zo belangrijke verkiezingen, in de eerste
plaats de meerderheid halen in het Vlaamse parlement om van daaruit het
Belgische systeem te hervormen en er later uit te kunnen stappen. Met de
wetenschap dat het Vlaams Belang dit niet (meer) kan bereiken en de
mogelijkheid dat de N-VA daarvoor de stemmen van het VB nodig zal hebben, wordt
het dan ook uitkijken naar de verkiezing aller verkiezingen van mei 2014. Als
de N-VA dan op zijn eentje de volstrekte meerderheid zou halen, gaan we echt
weten waar we aan toe zijn. Als ze die niét haalt tenzij met de steun van het
VB, zullen we het ook weten. Dat laatste wordt dan dé Vlaamse lakmoestest. Dat
die twee partijen nu niet door één deur kunnen, moeten we er (nog even) bij
nemen. Als er na de regionale verkiezingen van 2014 geen Vlaamsnationale meerderheid
komt en de traditionele partijen voor
België blijven kiezen, dan mogen we een kruis maken over de Vlaamse ontvoogding
cq onafhankelijkheid. Ik ben ondertussen 73 en denk niet het dan nog te zullen
meemaken.
Wat de peilingen betreft, blijf ik erbij dat
dit momentopnamen zijn, al hecht ik meer belang aan een enquête van Le Soir dan
aan een van VRT/De Standaard, omdat die combinatie anti-Vlaams en
bevooroordeeld is. Het belangrijkste is m.i. niet het resultaat van één
enquête, maar het vergelijken van de verschillende peilingen. Als die allemaal
een zekere trend bevestigen, kan er iets van waar zijn. Er is echter geen reden
om te vroeg victorie te kraaien. Het is nog 14 maanden wachten tot de resultaten
die tellen bekend zullen zijn. In de politiek is dat nog een eeuwigheid.
|