|
Een van de meest opvallende gebeurtenissen van
de eerste paasweek was, dat Bert Anciaux nog eens in het nieuws kwam. Waar is
de tijd toen hij uit dat nieuws niet weg te slaan was? Hij werpt hij zich
nu op ter verdediging van het in gevangenissen opsluiten van mensen die, al dan
niet veroordeeld, beter af zou zijn bij een internering. Dat laatste bestaat
echter nog niet echt in die geweldige Belgische samenleving, waarmee sommigen zo graag
uitpakken.
Ik
herinner me nog de start van Bertje, toen hij voorzitter werd van de door
België gerecupereerde Volksunie. De verwachtingen waren hoog gespannen:
eindelijk een jonge kerel uit een echt Vlaams nest die de zaken eens zou gaan
rechttrekken, dachten velen. Het heeft heel anders uitgepakt: Bertje reed de
partij in de vernieling en in de politieke afgrond (Dirupo in het Italiaans!).
Via Spirit en Idee 2000 geraakte hij met een paar overgebleven linkselaars
tenslotte onder dak bij de SP.a en daar zit hij nog steeds. Over zijn tijd als VU-voorzitter
geeft hij in een interview in De Standaard van dit weekeinde trouwens toe, dat
hij toen doordraaide. Letterlijk: Ik ging maar door en keek niet om, tot ik
plots merkte dat niemand nog volgde. Juister kan dat niet gezegd worden.
Momenteel is hij SP.a fractieleider in de senaat, als plaatsvervanger
van Marleen Temmerman, die een internationale functie kreeg in wereldgezondheid
organisatie. Volgend jaar kan hij voor die senaat niet meer verkozen worden en
weet hij nog niet of hij zich nog ergens voor kandidaat zal stellen. In 2009
geraakte hij als SP.a-lijstduwer voor de Europese lijst niet eens verkozen.
Voor de regionale lijsten zijn er momenteel veel gegadigden in een partij die
meer dan waarschijnlijk nog verder af zal kalven. Het kan verkeren, wist
Bredero al.
Opmerkelijk in het bovenvermelde interview was wel Berts uitspraak dat
hij sinds de dood van zijn moeder, tien jaar geleden, weer regelmatig naar de
mis gaat. Alleen, want zijn vrouw en kinderen krijgt hij niet mee. Dat is niet
vanzelfsprekend voor iemand die zich nu een overtuigd socialist noemt (ik zou
trouwens de CD&V politici die niet meer naar de kerk gaan, de kost niet
willen geven). Dat en de inzet voor de geïnterneerden zijn goede punten voor de
mens Anciaux. Als politieker heeft hij echter grandioos gefaald. Typisch voor zijn
interview van twee bladzijden was, dat de naam Vlaanderen er niet één keer in werd vermeld.
Hij is inderdaad helemaal socialist geworden!
|
