|
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 10
januari, is de kans groot dat we nog een hete lente gaan meemaken, zeker nu er
van de gebruikelijke hete herfst niets is in
huis gekomen. De situatie op de arbeidsmarkt is nu eenmaal verre van
gunstig en dat geldt zowel voor werkgevers als werknemers. Het feit dat men de
gelijkschakeling van de statuten van arbeiders en bedienden waarschijnlijk
nooit tegen 8 juli klaar zal krijgen, is een open deur intrappen. De schuld
daarvoor ligt bij alle partijen, die het verzuimd hebben te doen, toen het overal in
de ons omliggende landen plaats vond: dertig tot veertig jaar geleden.
Ondertussen zijn de kosten en de lonen zo erg gestegen dat het inderdaad een
dure grap zou kunnen worden, vooral in deze slecht conjuncturele tijd. De
kans is dan ook groot dat het nu enkele duizenden arbeidsplaatsen gaat kosten (In het
economisch vakblad Trends sprak men zelfs van 10.000). Dat gisteren alleen
het ABVV daartegen betoogd heeft, is gewoon het gevolg van het feit dat de
stakerskas van het ACV, na het Dexia avontuur, niet veel meer voorstelt.
Hilarisch was dan helemaal, dat men echt staakte bij Nike*. Het Amerikaanse
bedrijf, dat zelf de statuten wél al heeft aangepast, lijdt nu schade, alleen
omdat de werknemers nog maar denken dat ze hun nieuw statuut er gaan
kwijtspelen. Als men straks gaat staken voor alles wat men nog maar denkt dat
er kan gebeuren, dan kan men er best helemaal mee ophouden.
Dat er veel meer syndicale actie was in
Wallonië dan in Vlaanderen, is ook de normaalste zaak van de wereld. Als ze ten
zuiden van de taalgrens het woord grève nog maar horen, ligt alles plat. Dat
gebeurt in Vlaanderen (nog) niet, buiten nu bij Nike dan. Toch gaat het in
Vlaanderen ook helemaal niet zoals men zou willen. Ook de Vlaamse lente blijft
uit. Van het fameuze Vlaanderen In Actie (VIA) blijft ook niet veel over, als
de minister-president zelf moet toegeven dat amper 38% van de 337(!) projecten
positief evolueert. Vlaanderen verliest zijn plaats binnen de Europese topregios
en zijn export naar Noord-Amerika en Azië daalt, terwijl bv de Nederlandse
stijgt.
Wat men in dit verhaal meestal niet hoort is
de vraag, wat Vlaanderen extra zou kunnen doen, mocht het kunnen beschikken
over de twaalf miljard euro (12.000.000.000!), die het elk jaar via transfers
moet afgeven aan de meest stakende regio. En dan wil men nog dat datzelfde
Vlaanderen daarenboven de federale regering komt depanneren bij de overdracht
van de in de laatste staatshervorming afgesproken bevoegdheden. En wat denk je dat er zou
kunnen bereikt worden, mocht men eindelijk eens stoppen met de import van
armoede die wij blijven meemaken. Als men op deze weg verder gaat, komen we er
nooit en wordt het angstig afwachten wat de generaties na ons nog zullen
overhouden van het luxe leventje dat wij al bij al gekend hebben. Als we niet
opletten wordt het over and out.
* In
tegenstelling tot wat men zou denken, is de naam Nike geen Amerikaans, ook al
wordt het zo als naaikie uitgesproken. Nike is de naam van een Griekse godin
uit de oudheid, de godin van de zege. De Griekse uitspraak is niekei.
|
