|
Groot nieuws in onze media. In de jaren
zestig, zeventig en tachtig was er, in meestal katholieke zorg- en
onderwijsinstellingen, niet alleen seksueel misbruik van kinderen, maar ook
misbruik van andere aard: fysiek en psychisch. Ik ga dat hoegenaamd niet
betwisten en als aan de nasleep daarvan iets kan gedaan worden en dat blijkt wel
degelijk te kunnen - zoveel te beter. Ik vraag me wel af waar de mensen, die na
dertig en veertig jaar daar nu opeens over reclameren, waar die mensen de vorige
jaren waren toen er openlijk over dat seksueel misbruik werd gedebatteerd en
nog geen klein beetje. Waren die slachtoffers toen niet hier, zaten die op een
andere planeet? Waarom konden die toen niet uit de anonimiteit komen en nu wel?
Of hebben we hier te maken met een zoveelste circuit van extra inkomsten? En zo
zullen er nog wel enkele vragen zijn.
Ik heb zo de indruk dat de papenvreters
schrik hebben dat ze hun momentum aan het verliezen zijn. Datzelfde geldt ook
voor de aanvallen op Mgr Léonard, die weliswaar als geen andere de kunst
verstaat om iets controversieel te zeggen op het verkeerde moment, maar die in
elk geval zegt waar hij op staat. Geen watje zoals Daneels, zijn voorganger, die
eerder een exponent was van de lijdende Kerk, niet van de strijdende zoals
Léonard dat wél is.
Zelfs op de Paus kan men tegenwoordig weinig
vitten. Men heeft wel getracht hem meteen in diskrediet te brengen o.w.v. een
eventuele passiviteit tijdens de militaire dictatuur in zijn Argentinië, maar
ook dat verhaal is doodgebloed. Erg, hé?
Ik vraag me echt af, wat voor meerwaarde
heel die papenvreterij heeft. Was een bewind van de vrijmetselaarsloge beter
geweest? Zeker niet voor Vlaanderen, want die logebroeders hebben nooit iets
verwezenlijkt voor ons landsdeel en moeten ook nu nog de wet van de Franstalige
vrijmetselaars ondergaan. So what?
---
En om toch in de kerkelijke sfeer te
blijven, nog dit: Wilfried Martens is met zijn Miet getrouwd voor de Kerk. Dat
kon, omdat zijn eerste vrouw recentelijk overleden was en hij dus officieel weduwnaar
geworden is. Op zijn kerkelijk huwelijk waren er ook drie van zijn kinderen. Niet
uit zijn eerste huwelijk, maar uit een tweede, dat alleen voor de wet had
plaatsgevonden en waarover nu zedelijk in ware sovjet stijl gezwegen wordt als
had het nooit plaats gevonden. Nu, iedereen doet met zijn leven wat hij
wil, maar als men door het leven wil
gaan als een voorganger van een christelijke partij (én als voorzitter van de
Europese Volkspartij EVP - waartoe ook Martens CD&V behoort), zou het
toch wel iets kieser geweest zijn als de ooit Vlaamsgezinde studentenleider dat
tweede kerkelijk huwelijk in sourdine had laten plaatsvinden, i.pl.v.
uitgebreid voor de cameras, waar het niet meer was dan een hypocriete
bedoening.
|
