Kennissen van ons gaan elk jaar naar de Antwerpse Sinksenfoor. Op een gegeven ogenblik waren er echter problemen met de zoon der huizes die er op school niet veel van bakte. Vader stelde toen als voorwaarde, dat zoonlief dat schooljaar geen herexamen mocht hebben, want dat ze anders niet naar de foor zouden gaan. Eens het laatste examen voorbij, kwam de zoon thuis met het nieuws dat hij geen enkel herexamen had. Dat weekeinde trok de hele familie, zoals gebruikelijk dus weer naar de foor. De ontnuchtering kwam er na het weekeinde, toen de uitslagen met de post arriveerden. De knaap was zowat in alle vakken gezakt en moest dus uiteraard geen herexamen meer doen!

   Bovenstaand verhaaltje is bij ons in de familie en vriendenkring blijven hangen, om maar te zeggen, dat die Antwerpse Sinksenfoor een begrip is, niet alleen in de koekenstad, maar ook in de verre regio er rond. Het was dan ook du jamais vu dat een rechter zo’n feestelijk gebeuren na meer dan een halve eeuw plots verbood omdat een half dozijn (nieuwe?) omwonenden er een klacht tegen hadden neergelegd. Doet zo’n beetje denken aan mensen die bij een vliegveld gaan wonen en daarna klagen over het lawaai van de vliegtuigen. Het verschil is wel dat de Sinksenfoor slechts vijf weken duurt en men bij een vliegveld het hele jaar door geluidshinder zal hebben.

   Ik moet het hele verhaal hier niet verder uit de doeken doen; het staat in alle kranten en wordt in geuren en kleuren verteld op radio en Tv. De voornaamste reden hiervoor is niet het verhaal op zich, maar gewoon het kat-en-muis-spel dat er in de Antwerpse politiek gespeeld wordt sinds Janssens en zijn SP.a er de gemeenteraadsverkiezingen glansloos verloren. Ik wil me daar verder niet over uitspreken, maar het is duidelijk dat dezelfde linkse oppositie evenzeer te keer zou gegaan zijn, mocht die Sinksenfoor niét zijn doorgegaan. Het wordt helemaal belachelijk als Wouter de boskabouter voor zo’n fait divers De Wever al gaat vergelijken met Poetin. Wie in een (al dan niet politiek) debat begint te schelden, geeft toe geen ander argumenten meer te hebben. Hetzelfde Woutertje trouwens dat, nota bene, in zijn eigen Borgerhoutse district een coalitie is aangegaan met de erfgenamen van Stalin, heel wat erger dan Poetin. Even belachelijk zijn trouwens de telkens terugkomende oprispingen van de rode fractieleidster op het Schoon Verdiep, Kerbache, voor het minste besluit dat er daar door de nieuwe meerderheid genomen wordt. Buiten de functie als kabinetschef van Di Rupo en die van rode fractieleidster, gaat Kerbache trouwens op het (Pieter!) De Koninckplein, waar ze woont, een café openen. Hopelijk doet ze dat zo snel mogelijk, zodat we haar toekomstige commentaar terecht als ‘cafépraat’ zullen kunnen klasseren.