Zoals frequente lezers van mijn blog weten, wekken peilingen niet mijn grootste interesse. Er zijn er pas weer twee geweest, één in elke landshelft en feitelijk zeggen die bitter weinig op exact één jaar vóór de echte peilingen, die de verkiezingen zijn. Dat is in de politiek een eeuwigheid en wie weet wie schiet nog hoeveel kemels vóór het zover is. Toch zijn er twee gegevens die eruit springen: in Vlaanderen nóg eens een verlies voor de Open VLD van liefst 4%* en in Wallonië een voor de PS van zelfs 9%. Het is duidelijk dat liberalen met een Vlaamse overtuiging in de N-VA een alternatief gevonden hebben. Het verschil tussen die twee is, dat N-VA voor Vlaanderen gaat en Open VLD voor België. Als Rutten, Croo’tje en Co dat signaal blijven negeren, mogen ze straks gaan vrezen voor de kiesdrempel.

   In Wallonië ligt dat allemaal helemaal anders, een zoveelste bewijs dat dit land in werkelijkheid twee verschillende werelden zijn. Daar verliest de PS aan haar linkerzijde, aan de meloenen van Ecolo (groen van buiten, maar rood van binnen) én aan de Waalse tegenhanger van onze stalinisten van de PvdA. We zouden kunnen zeggen: ‘ze doen maar’, maar zo eenvoudig is het niet. De belangrijkste reden voor de terugval van de PS in Walenland is, dat een deel van haar achterban vindt, dat de partij er te rechts wordt en steeds meer aan besparingen denkt i.pl.v. aan belastingen. Dat laatste klopt ook, voorlopig toch nog, anders houdt Di Rupo zijn zeskoppige regering niet samen. Het schijnbaar goede nieuws, dat België geen Europese boete gaat oplopen, ondanks het feit dat het de 1% structurele besparingen niet haalde, is in feite minder goed nieuws. De verleiding zal nu des te groter zijn om belangrijke besparingen uit te stellen of minstens over de verkiezingen van 2014 te tillen. Dat laatste wordt trouwens bevestigd door Koen Geens in Trends van deze week.

   Over die peiling tenslotte nog dit: onze linkse media vinden dat de N-VA teveel afhangt van één man, De Wever en daarin hebben ze zelfs geen ongelijk. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen. Ook CD&V wordt steeds meer een partij die van één man afhangt, in casu Kris Peeters. Daar waar De Wever zich steeds uitdrukkelijker op het Vlaamse niveau profileert (om eventueel van daaruit het federale België open te breken), is het zeer de vraag of Peeters dat ook zal doen. N-VA zou er zelfs geen probleem mee hebben om Peeters Vlaams minister-president te laten blijven, op voorwaarde dat diens partij het programma van de N-VA mee uitvoert. Bij gebrek aan een duidelijk alternatief op federaal vlak (vooral door het afhaken van Vanackere) heeft CD&V momenteel op dat niveau geen alternatief en zal het voor de tsjeven aartsmoeilijk worden er een te vinden tegen mei 2014. Alle Innesti (mv) ten spijt.

* Volgens die laatste peilingen verliest de N-VA ook 4%, maar dat is een luxeprobleem voor een partij die haast aan de 40% zat. Het kan de partij zelfs ten goede komen, nu ze weer met haar voetjes op de grond staat en weet niet te snel te moeten gaan dromen.