|
‘In de communautaire discussies hebben wij die vijf minuten politieke moed getoond’. Voilà, daarmee hebben CD&V en MR het Belgische vaderland weer eens gered en dan willen ze nog eens gaan doen na de volgende verkiezingen*. Zo staat althans te lezen in de weekeindeditie van De Standaard, waarin de respectievelijke voorzitters Beke en Michel Jr verklaren het wel niet over alles met elkaar eens te zijn, maar toch genoeg aanknopingspunten hebben om ervoor te zorgen dat hun partijen de as van de volgende federale regering zullen vormen. Hoe zegt men dat ook weer over dat vel van de beer?
Voor Beke lijkt het wel een vlucht vooruit, een soort wanhoopsdaad. Van zijn met veel tamtamgeroffel aangekondigde Innesto offensief hoort men helemaal niets meer. Het ACV/W, dat altijd de linkervleugel van zijn partij was, ligt in de touwen. De vakbond heeft in het Arco debacle minstens honderd miljoen euro (4 miljard Bfr!) verspeeld en enkele honderdduizenden (!) Arco spaarders dreigen af te haken. Een half dozijn stemmenkanonnen doen bij de volgende verkiezingen niet meer mee. Een mens zou voor minder gaan wanhopen en gekke dingen doen.
Officieel gaat het CD&V/MR offensief niet alleen tegen de N-VA, maar ook tegen de PS. Daarmee hoopt Beke wat wind uit de electorale N-VA zeilen te houden. Beide heren vergeten er wel bij te zeggen dat hun partijen al meer dan twee jaar naar de pijpen van diezelfde PS gedanst hebben en mede verantwoordelijk zijn voor alles wat er tijdens die tijd is gebeurd en nog te gebeuren staat in de afwikkeling van de zesde staatshervorming. En dat is niet allemaal rozengeur en maneschijn, zoals Verherstraeten ons denkt wijs te maken.
Enfin, het is weer de tsjevenretoriek van altijd. De partij heeft in haar statuten nog altijd wel het confederalisme staan, maar zou nu gaan samenwerken met een partij die dat niet wil en die gaat voor een nationale kieskring. De klok dertig jaar terugdraaien, net zoals Open VLD dat wil doen, maar die is dan tenminste nog zo eerlijk datzelfde confederalisme te schrappen. Bij CD&V is het nog altijd enerzijds/anderzijds en blijft het zo dat de partij nooit een duidelijk standpunt zal innemen. De middenklasse is ze kwijt, de arbeidersklasse volgt en wat overblijft zijn de restanten in allerlei bestuursorganen en niveaus waar de partij haar mannetjes steeds heeft kunnen plaatsen en die vastklampen aan hun job en de daaraan hangende profijtjes.
Tenslotte zal de vorming van gelijk welke regering niet afhangen van coalities met partijen die niet eens meer weten hoever ze nog boven de kiesdrempel zullen hangen, maar van de keuze van de kiezer. In een wielerkoers – zegt men - worden de prijzen gegeven aan de meet, in de politiek kan dat heel wat later zijn.
* Een tweede opvallende uitspraak van Beke in het weekeindinterview was: ‘Wie zegt dat België ziek is, moet beseffen dat we het land al verschillende keren weer gezond hebben gemaakt’. Doet me denken aan die kettingroker die zei: ‘Met roken stoppen is niet moeilijk. Ik heb het al zo dikwijls gedaan’!
|
