Het grootste deel van mijn leven had ik een abonnement op de Gazet Van Antwerpen, zelfs toen ik in militaire dienst was in Duitsland of op Sardinië woonde. Toen die krant werd overgenomen door Stevaert’s Concentra en degradeerde tot de Gazet Van Janssens, was ik een van de meer dan honderdduizend abonnees die afhaakte. Ik heb toen enkele jaren een abonnement gehad op Het Laatste Nieuws, waarvan ik alleen de brievenrubriek en de spottekeningen van Meynen kon appreciëren, maar waarbij ik toch ook deelnam aan ‘De Stemmenkampioen’. Toen die rubriek werd afgevoerd omdat mijnheer Verhofstadt zich teveel geviseerd voelde, ben ik overgeschakeld naar De Standaard. Die krant was ook al niet ideaal, zeker niet voor een Vlaamsnationalist, maar – bij gebrek aan beter - heb ik toch zo’n zes jaar uitgehouden. Nu heb ik besloten mijn abonnement erop niet meer te vernieuwen. Ik ben uitgekeken op de zelfverklaarde ‘kwaliteitskrant’ en ben de diverse linkse commentatoren meer dan spuugzat. Mensen van de N-VA mogen er druppelsgewijze soms eens hun mening verkondigen, die van het Vlaams Belang helemaal niet, dat terwijl de cryptocommunisten van de PvdA er regelmatig aan bod komen, om nog te zwijgen van de diverse al dan niet omfloerste linkse schrijvelaars van het type Zinzen, Goossens (vader en zoon), Brinkman en soortgenoten.
Waar ik mij de laatste tijd enorm aan erger – en dat geldt niet alleen voor De Standaard – is dat gezeur over de bonussen. Dat over Johnny Thijs is stilaan verstomd, nu hebben ze weer een been gevonden bij de nieuwe topvrouw van Belgacom; die hier en daar nog wat extra profijtjes zou bijeen knabbelen. Het gaat indertijd telkens over veel geld, tientallen tot honderdduizenden euro’s, maar dat zijn bedragen die men (misschien teveel) betaalt aan hier en daar een enkeling. Over de 12 miljard euro die Vlaanderen elk jaar weggeeft aan Wallonië (sommige spreken zelfs van 16!), geld dat daar gewoon wordt uitgedeeld om er de levensstandaard hoog genoeg te kunnen houden zonder er iets voor te moeten doen, daarover spreekt zo goed als niemand meer. Als onze politici en journalisten zich dáár eens meer mee bezig hielden.
Eenzelfde steeds terugkomend verhaal over de afluisterpraktijken van de NSA en konsoorten. Het lijkt wel of iedereen daarover zijn mening moet blijven geven, terwijl het zo klaar is als een klontje dat er in onze gedigitaliseerde wereld van vandaag geen privacy meer is. Wie niet wil worden afgeluisterd en/of gecontacteerd – op welke manier ook – moet zijn bankkaart, gsm, gps, computer en alles wat ermee te maken heeft, van de hand doen en gaan leven als een kluizenaar. Daarover blijven janken zal niets oplossen. Dat janken geldt trouwens ook voor heel dat holebi gedoe, al dan niet m.b.t. tot de Olympische winterspelen in Sotsji. Ik gun die mensen hun rechten, maar ze moeten ook niet overdrijven. In en op onze media heeft men soms de indruk, dat er op deze wereld alleen nog holebi’s zijn en dat hetero’s zo stilaan een uitstervend ras wordt, terwijl het juist die laatste zijn die zorgen dat deze wereld bevolkt zal blijven.
Exit De Standaard, dus. Ik denk eraan af en toe eens De Tijd te lezen, Trends en natuurlijk het Pallieterke dat een goed antidotum blijft in deze hectische tijden. Met Bruno De Winters slagzin: ‘Wat niet vrolijk kan gezegd worden, is de waarheid niet’, blijft het leven in elk geval een stuk aangenamer.
|