|
‘Wie ’t kleine niet eert, is ’t grote niet weerd’, zegt het spreekwoord. Dat geldt zeker voor de heisa om de één en twee eurocentjes, die echt een vaudeville aan het worden is. Eerst werd besloten ze uit circulatie te halen door, naar Nederlands voorbeeld, af te ronden naar een veelvoud van vijf. De PS was het daar niet mee eens, daar ze in die partij dachten dat daarmee onze koopkracht zou worden aangetast en stelde ze voor het ‘probleem’ over de verkiezingen van 25 mei te tillen. Later kwam ze daar op terug en kregen we een oplossing ‘à la belge’, waarbij de regel alleen maar zou gelden voor wie contant betaalt en zou er niet worden afgerond voor wie de betaling elektronisch verricht. Nu blijkt dat de Belgische supermarkten daar niet mee akkoord zijn omdat de kans bestaat – tenminste voor wie zijn rekeningen grondig nakijkt – dat de klanten contant gaan betalen als ze naar beneden kunnen afronden en elektronisch als het naar boven zou moeten, waarbij de verkoper telkens de sigaar zou kunnen worden. Dit lijkt muggenzifterij, maar ketens zoals Carrefour en Delhaize, die meer dan één miljoen klanten hebben, zien daarin een serieus potentieel verlies.
Dat alles omdat onze politiek het vertikte gewoon het Nederlandse systeem over te nemen, waarbij altijd wordt afgerond, contant én elektronisch. Dat bestaat bij onze noorderburen al een tiental jaren en niemand heeft er daar ooit moeilijk over gedaan, ook de grootwarenhuizen niet. Ze hebben daar natuurlijk niet af te rekenen met een DDR-partij zoals de Waalse PS. Ondertussen blijkt nog maar eens, zoals ik al vaststelde in mijn blog van 30 maart, dat men in dit land niet meer in staat is een gewone, duidelijke, simpele wet in elkaar te steken.
Het ziet er dan ook naar uit, dat het centjesprobleem toch over de volgende verkiezingen zal getild worden, samen met dat van de Arco-coöperanten, dat van de betaling der vergrijzingskosten, dat van de hervorming van het secundair onderwijs, van de legeraankopen en van alle nog bestaande hete hangijzers waarover men geen beslissing meer zal durven nemen o.w.v. 25 mei…
Bruno De Winter noemde als eerste ons parlement een ‘praatbarak’. 50 jaar later blijkt dat parlement nog steeds niet tot veel meer in staat te zijn.
|
