Om haar programma te kunnen verwezenlijken zonder in het rood te gaan (wat ik, zoals reeds eerder geschreven, niet slim vind), moet de nieuwe Vlaamse deelregering dus duchtig besparen en ze denkt dat o.m. te doen door een soort participatiesamenleving in het leven te roepen, naar het voorbeeld van wat in het Verenigd Koninkrijk en in Nederland gebeurt. Dat betekent ook afstappen van de regelneverij die de Vlaamse regering tot nu toe terecht verweten werd en die in feite een links dogma is, afgekeken van la douce France, die door de Belgische federale regering steeds werd nageaapt. Niet de regering, maar de ondernemers, middenveldorganisaties en lokale besturen moeten het land er bovenop brengen. Wat minder staat en wat meer verantwoordelijkheid voor iedereen. Dat zal niet van vandaag op morgen gebeuren, maar is alvast een eerste stap om de Vlaamse politiek, in tegenstelling tot de Belgische, steeds minder afhankelijk te maken van het Franse voorbeeld dat momenteel een slecht voorbeeld is.
Om die participatiesamenleving tot stand te brengen moeten dan ook heel wat overbodige structuren worden afgeschaft of onder één noemer ondergebracht. Een eerste initiatief op dat gebied is, dat men het Vlaams Energiebedrijf onderbrengt in de Vlaamse investeringsmaatschappij PMV en feitelijk daarmee opdoekt. Dat energiebedrijf was destijds opgericht als tegengewicht van het Franse monopolie ter zake, dat onze energiemarkt beheerst. Toevallig komt er nu hulp uit eerder onverwachte hoek. Twee Nederlandse centrales uit de grensstreek (Vlissingen en Maasbracht) zijn nl bereid hun installaties aan de Belgische te koppelen via nieuwe hoogspanningskabels, zodat er geen nieuwe, dure centrales gebouwd dienen te worden. Dit is goed nieuws want het zou het risico van een black out tijdens de komende winter grotendeels wegnemen en betekent nogmaals minder afhankelijkheid van Frankrijk. Vlaanderens toekomst ligt in het noorden, niet (meer) in het zuiden.
---
Ik krijg gelijk waar ik schreef dat we, ondanks alles, toch beter af zullen zijn met Sven Gatz dan met bv een Jean-Jaques De Gucht als Vlaams minister. Het blijkt nu, dat Open VLD wel degelijk geprobeerd heeft de ‘zoon van’ de job te geven, maar daarin niet slaagde omdat hij niet in Brussel woont en de tijd om hem daar te domiciliëren te kort was. Het had trouwens nóg erger kunnen zijn, want daarna heeft de partij ook Noël Slangen daarvoor aangesproken, met hetzelfde resultaat. Noël Slangen was indertijd de ‘spindoctor’ van Verhofstadt en was o.m. ook de man die destijds bij de hoorzittingen van de commissie Dutroux weigerde te antwoorden op een vraag van Gerolf Annemans, enkel en alleen omdat die tot een volgens hem ‘verkeerde partij’ behoorde…
|