Toen er voor de eerste keer sprake was van moeilijkheden met Rusland over de Krim en Russisch sprekend Oekraïne en er door het Westen meteen met sancties gedreigd werd, was er enige bezorgdheid over het feit dat de rest van Europa enorm veel gas uit Rusland afnam en dat de kans bestond dat er daaromtrent moeilijkheden zouden rijzen. Dat zou echter, zei men, weinig of geen invloed hebben op België, dat zo goed als geen gas van Rusland afneemt.
Dat klopt. Alleen blijkt nu dat dit land wel 45% van zijn ruwe olie uit Rusland haalt (dat is 10% boven het Europese gemiddelde) en dat Rusland op dat gebied de grootste leverancier hier is. De Antwerpse raffinaderijen en petrochemie draaien steeds meer op Russische olie, meer bepaald op nafta*, wat een soort ruwe olie is, waarvan men niet alleen brandstoffen, maar ook plastics maakt. Het is nog maar eens duidelijk dat het nooit slim is alle eieren in één mandje te leggen. Als het daar in Oekraïne slecht zou aflopen, riskeert de hele petrochemische industrie van Antwerpen (én Rotterdam) daarvan grote schade op te lopen. Zeker als we de Amerikaanse politiek achterna blijven lopen. Voor Amerika is Oekraïne een ver-van-mijn-bed show, voor West Europa maakt het deel uit van de continentale politiek. Verhofstadt mag dan in Kiev al gaan vertellen zijn dat Europa als één man achter de Oekraïners staat, in werkelijkheid hebben wij met dat land weinig echte banden en mogen we al blij zijn dat de E.U. de eigen armoezaaiers, zoals Roemenië en Bulgarije, voorthelpt voordat het nog meer van dat binnen haalt.
* De Italianen spreken in hun omgangstaal van ‘nafta’ als zij het over dieselolie hebben, net zoals bij ons sommige mensen hier nog ‘naft’ zeggen tegen benzine. Bij het begin van het naoorlogse toerisme kwamen sommige landgenoten daarmee in Italië wel eens in de problemen als ze bij het bediend tanken diesel kregen toen ze dachten met benzine te doen te hebben.
|