|
Het blijft mij een raadsel waarom de media, i.v.m. de federale regeringsvorming, het steeds hebben over een ‘landing’. Om te kunnen landen, moet men nl eerst opstijgen en zo te zien geraakt deze zgz Zweedse coalitie niet eens van de grond.
Het eerste accident was het feit dat men verkoos Marianne Thyssen* voor te dragen als kandidaat Europees commissaris. Daarmee miste men niet alleen de kans om van ‘stoorzender’ Reynders vanaf te geraken, maar moest Kris Peeters ook zijn premier ambities opgeven. Dat laatste zorgde ervoor dat de afspraken tussen N-VA en CD&V na de Vlaamse regeringsvorming herzien dienden te worden. Eergisteren was er dan de botsing tussen partijvoorzitters Beke en Rutten, waardoor de hoop op een zgz ‘landing’ deze week kon vergeten worden.
Tussendoor was er nog meer nieuws dat zorgde voor frustratie. Koen Geens was met zijn Plan B voor de Arco coöperanten voor de pinnen gekomen en dat plan lekte binnen de 24 uur uit in de media. Om het njet van Europa te omzeilen heeft Geens een constructie uitgedokterd waarbij de Arco schuldeisers – de staat, Belfius en het ACW – het geld dat ze van Arco terugeisen zouden overdragen aan de coöperanten. Die schuldeisers zouden nog e.e.a. bijpassen zodat de 800.000 door het ACW bedrogen spaarders zo’n derde van hun geld zouden kunnen terugzien. Een oplossing die niemand gelukkig zal maken.
Tussen de soep en de patatten kreeg men dan van Europa nog te horen, dat de Belgische overheidsschuld plots met 26 miljard euro gestegen was. Dit na een boekhoudkundige operatie van datzelfde Europa, waarbij o.m. de kosten van de huisvestingsmaatschappijen en de zgz ‘illegale economie’ (drugshandel, prostitutie en smokkel!) mee in de begroting moeten komen. Resultaat van deze ommekeer is wel dat de Belgische staatsschuld daarmee op 104,5% van het bbp zal komen, terwijl Geens vorig jaar nog fier uitbazuinde toen hij dat cijfer (even) onder de 100% grens kreeg door de BNP-Paribas aandelen (onder te prijs) te verkopen…
Kortom, de nieuwe federale regering is er nog niet en mocht ze er niet komen, dat zal het onderlinge wantrouwen zo groot zijn, dat ook een tripartite er niet meer in zal zitten. Rest dan nog een regering die onderhandeld kan worden tussen de gewesten, een soort confederale regering, de natte droom van Bart De Wever, toen die nog hoopte dat zijn partij bij de verkiezingen van 25 mei incontournable zou worden…
* Om een idee te geven hoe belangrijk die Europese post van Marianne Thyssen is: in het gezaghebbend economisch weekblad ‘The Economist’ (oplage 800.000, waarvan meer dan de helft in de States) van 13 september in een uitvoerig artikel van Charlemagne over de toewijzing van de Europese topjobs, werd Thyssen’s naam niet eens vermeld…
|
