|
Vijf jaar aan de zijlijn staan, so what, Guido? Wat brengt de deelname van de N-VA aan deze Belgische regering dan op voor Vlaanderen? Wat zal de N-VA voor Vlaanderen dan wel op het einde van deze laffe regerings rit bereikt hebben op het vlak van ontvoogding? Niets substantieels,volgens mij, want ik zie met de beste wil van de wereld niet in hoe. Het zal overigens na deze legislatuur nog niet veranderen, het communautaire staat volledig op stop voor de komende tien jaar. Minimum. Wees daar maar zeker van. Al de rest is je reinste Vlaamse dagdromerij.
Mag ik in dat verband overigens toch nog even terug komen op het eerder aangehaald artikel van Jean-Pierre Rondas?
Rondas schrijft stelt volgens mij terecht:
"Maar dat botst dan toch met die levensgrote anomalie van de pariteit tussen de ministers in de regering Michel? Waarbij de truc met de staatssecretarissen niet echt meetelt als het om het evenwicht tussen Franstaligen en Vlamingen gaat. Om een actueel voorbeeld te nemen: om artikel 195 van de Grondwet (grondwetsherziening) toe te kunnen passen heeft men een meerderheid nodig in de schoot van der ministerraad, niet van de staatssecretarissenraad, wat dus neerkomt op de mogelijkheid van een Franstalig veto. Daartoe is die pariteit trouwens uitgevonden, net zoals de hele trukendoos vol van Franstalige vetos die samen de meest ingewikkeldste supermajority (gekwalificeerd meerderheidssysteem) ter wereld uitmaken."
U stelt, Guido, "en het alternatief is dat ze dan weer vijf jaar aan de zijlijn blijven staan, terwijl Vlaanderen ondertussen verder uitgemolken wordt.". Denkt u nu echt dat met de N-VA in de regering dat "uitmelken" ook maar iets zal verminderen, laat staan stoppen. Dat kan toch geen enkele bewuste Vlaming denken. De MR is overigens, als het er op aan komt, een even rabiate Vlaminghatende partij als alle andere francofone partijen, en ze zal daarom op geen enkel vlak laten tornen aan de francofone financiële privilegies. Niets communautairs, was de afspraak, of liever de afdreiging, enkel socio-economische maatregelen.
Ze zal in het beste geval meewerken, de N-VA, aan een beter Belgische bestuur, en bewijzen dat België wel degelijk kan werken. Ze wordt, wat zeg ik, ze is al een Belgische partij in al haar doen en laten. Wat is dan het gewin voor Vlaanderen, buiten een minder slecht bestuur, misschien, op federaal vlak? Is het regeren zonder socialisten dan al verworden tot een staatshervorming? Wie gelooft nu echt dat op die manier Vlaanderen ooit in staat zal zijn om zich los te maken van dit kunstmatig gedrocht dat België heet? Welk zinnig mens gelooft dat nu, welke overtuigde Vlaming kan geloven in het N-VA-zoethoudertje van de "verdampingstrategie" ? Want zelfs dat heeft de N-VA intussen ook al lang opgeborgen.
De N-VA staat duidelijk voor België, niet zozeer voor Vlaanderen. Vlaanderen is voor die partij grotendeels een uithangbord om Vlaamse stemmen binnen te halen. Het is hen gelukt de laatste keer om vele welmenende en overtuigde Vlamingen te doen overlopen van het VB, waarschijnlijk omdat die mensen dachten van het is nu of nooit voor Vlaanderen. Wel, ze zullen ontwaken met een levensgrote Vlaamse kater, geloof me, althans zij die zich niet meer laten bedwelmen door de "strategie" van den Bart aan het einde van de "rit".
De N-VA is duidelijk een partij van Vlaamse mossels, bang van hun eigen schaduw. "Reyers Laat" was daar een treffend toonbeeld van ? Ene Bruno DE WEVER, historicus en broer van, kreeg er het woord i.v.m. uitspraken van bepaalde N-VA-ers van lang geleden - om ze niet te noemen Jambon en Francken - en het bezoek, van Jambon, als ik me niet vergis, aan een of ander verjaardagsfeestje van oud-VMO-er, Maes. Een misdaad naar Belgische francofone normen. Nog nooit zo'n ontluisterend commentaar gehoord, nog nooit iemand zich zo in bochten zien en horen wringen als letterlijk en figuurlijk klein Brunoke. Ik voelde echt een plaatsvervangende schaamte om zo veel "Vlaamse" lafheid. Als je het mij vraagt, zielige familie, die de Wevers, in elk geval, en ik begrijp nu beter de manier waarop Bart, onze zo geroemde "Vlaamse" strateeg, die de hele wereld ons benijdt, aan Belgische politiek doet, en zich zelfs in woorden afkeert van Vlaams-nationalisten en het Vlaams-nationalisme. Maar waarschijnlijk behoort dat ook tot de zo geroemde strategie.
Even ontluisterend trouwens de lafheid door de manier waarop deze stoere N-VA-ers zich thans menen te moeten excuseren tegenover hun francofone meesters, omdat ze hadden durven zeggen - hoe durven ze, de onverlaten - dat de Vlamingen destijds begrijpelijke redenen hadden gehad om te collaboreren, gezien de liefdevolle behandeling vanwege de Belgische staat, alhoewel deze collaboratie fout was geweest. Los van het feit dat wie de oorlog verliest, altijd fout zit, was de collaboratie inderdaad een vergissing, al was het maar omdat Vlaanderen ook van die kant niet veel gekregen zou hebben, om dan nog niet te spreken over de misdadigheid van het Duits nationaal socialisme. Maar dat terzijde, want daarover gaat het nu niet, maar het is wel tekenend voor een bepaalde mossel-mentaliteit, die van de onderhorige, die door zijn meester op het matje geroepen wordt.
Ik blijf er persoonlijk van overtuigd dat er nooit vooruitgang zal geboekt worden voor Vlaanderen via gesprekken met de Franstaligen. Als je op die manier probeert om Vlaanderen zelfbeschikking te geven, dan zijn we er over 100 jaar nog niet substantieel op vooruit gegaan. Die zogezegde "verdamping" is larie en apekool. Pure fictie, zeg maar boerenbedrog. Nee, Vlaanderen zal het democratisch moeten forceren, hoe dan ook. Zoals het VB terecht heeft gesteld en nog altijd stelt.
Dat er nu nog geen meerderheid voorhanden is bij de Vlamingen voor een effectieve boedelscheiding, daar ben ik het mee eens. Ten eerste is de Vlaming geen vechter, ten tweede is hij eerder conservatief, zeg maar bang voor veranderingen, en ten derde en vooral, hij ziet er het nut nog altijd niet van in. Daarom vind ik dat je het hem eerst moet laten voelen, in zijn portemonnaie, wat er schort en hoe het beter kan voor hem, anders zal hij nooit ontwaken uit zijn lethargische Belgische slaap. Dat is een pijnlijke realiteit. Vandaar dat ik persoonlijk denk dat als de N-VA nu aan bepaalde communautaire eisen had vast gehouden, ze de daaruit voortvloeiende tripartite had kunnen gebruiken als hefboom om de Vlamingen wakker te schudden bij een volgende verkiezing, door constant te blijven wijzen op deze uitmelking en het verslechterende socio-economische klimaat. Nu zal ze hoe dan ook stemmenverlies lijden bij een volgende stembusgang. Wat is dan de winst?
U schrijft verder ook nog: "Daarom hoeven we daarna echter niet persé een nieuwe tripartite te slikken, maar wel een gesprek te beginnen tussen de gewesten over een boedelscheiding. Noem het desnoods confederalisme"
Wel ik sluit me volkomen aan bij wat Rondas daaromtrent zegt, ik citeer letterlijk:
"We hoeven het confederalisme in België namelijk niet in te voeren, we hebben het al. België is nu al een nefast werkende en tersluiks opererende confederalistische staat, waarvan het supermajority-systeem een krakend radertje is. Het houdt gewoon het containment (de inperking, beteugeling) van Vlaanderen in stand."
En om te eindigen nog deze bemerking van Rondas, omdat die zo tekenend is voor de wijze waarop de N-VA door het stof gekropen is, zo laag lag de lat, en nog altijd kruipt, ook met de schandalige, altijd weerkerende hetze, zoals hoger al aangehaald, die nu tegen een paar van haar leden in de regering gaande is vanwege onze toch zo liefdevolle Zuiderburen.
"Non-agressiepact
Wat zijn ze bijvoorbeeld van plan met de fameuze 26 samenwerkingsakkoorden waarvoor met de PS en de Cdh zal moeten onderhandeld worden? Valt enige ferme onderhandelingspositie ook al onder dat geheime en i
17-10-2014, 00:56
Geschreven door Geronimo
|
