|
Na de opmerkingen van de mensen van het Rekenhof dat ze aan het rapport van de centrumrechtse federale regering niet aan uit kunnen, zijn ze in de commissie Financiën daarover gaan debatteren. Hoe kan je nu debatteren over iets waarvan nog steeds geen definitieve, duidelijke cijfers zijn? Dat laatste wordt waarschijnlijk zelfs pas februari, wanneer de nieuwe regering weer bij Europa te biechten moet, omdat ze ook daar nog maar eens op het verdachtenbankje zit (gelukkig ditmaal samen met Frankrijk en Italië waardoor de ‘pakkans’ kleiner wordt).
Het begint allemaal zo’n beetje te lijken op luchtgitaar spelen, zeker nu Kris Peeters met een rapport van de Nationale Bank zwaait, waarin dan weer gunstigere vooruitzichten, waaronder 59.000 nieuwe jobs, worden voorspeld voor … 2019. Dat is nog ver weg, maar als deze regering het zo lang zou uithouden kan dat tegen de dan geplande verkiezingen van pas komen. Volgens de media is het Kris Peeters vooral te doen om de sociale partners weer samen aan de tafel te krijgen. Dat kan een goed idee zijn. Vraag is maar of het wat zal uithalen. Het is in dit land altijd zowat traditie geweest dat vakbonden en werkgevers inderdaad sociaal overleg pleegden. Zoals het ook traditie was dat ze er meestal niet uitkwamen en dat de regering tenslotte de knoop moest doorhakken, wat betekende met geld over de brug komen. Dat laatste zal er deze keer niet bij zijn omdat de huidige regering geen geld op overschot heeft. De kans dat het nu iets zal worden is dan ook vrijwel nihil.
Een klassiek voorbeeld van zo’n vroeger sociaal overleg is dat van de bedrijfswagens. Toen er op een gegeven ogenblik geen ruimte voor loonopslag meer bleek te zijn (de loonkloof, weet je wel), had men ontdekt dat extra loon ook kon worden uitbetaald door het aanbieden van een bedrijfswagen. Dat was zowel voor de werkgevers als de werknemers interessanter, want men betaalde daarop geen belasting. Het resultaat is wel dat het de staat, dus de belastingbetaler, momenteel vier miljard euro per jaar kost, want in dit land rijden momenteel zo ongeveer één miljoen bedrijfswagens (bussen, bestelwagens en vrachtwagens inbegrepen)!* Alleen al in de banksector (KBC, Belfius en BNP Paribas Fortis) zijn er zo’n 10.000 en dat zullen er vanaf 01.01.2015 nóg meer worden daar dan ook ING ermee instapt. Dat noemt men in bankjargon ‘de cafetariaplannen’, omdat werknemers kunnen kiezen uit een ‘menu’ in de vorm van een reeks extra legale voordelen waaronder steeds een bedrijfswagen, om het brutoloon niet te verhogen (waarbij men meer belastingen zou moeten betalen). Een zoveelste uitzondering, achterpoortje of hoe men het ook zou willen noemen, waaraan onze wetgeving zo rijk is. Een reden temeer om er komaf mee te maken en te vervangen door één taks zonder al die tierelantijntjes, zoals ik ook al schreef in mijn blog van eergisteren (‘Geen taks-, maar vlaktaksshift’).
* En zich dan maar afvragen waar die files in de ochtend- en avondspits blijven vandaan komen!
|
