Ik zat er weer niet ver naast, toen ik in mijn blog van 27 dezer (‘De cafetariaplannen’) stelde dat dit land in de eurozone nog maar eens op het verdachtenbankje zit, maar er waarschijnlijk goedkoop vanaf zou komen omdat het daar in goed gezelschap verkeert (Frankrijk en Italië, na Duitsland de belangrijkste industrielanden van de E.U.). Ik zat er wel naast toen ik meende dat België tot februari tijd kreeg om orde op zaken te stellen. Dat wordt pas maart, waardoor er dus nog een extra maand tijd bij komt om e.e.a. uit de hoed en de mouwen te toveren.
Maar zelfs zonder dat illustere gezelschap van la douce France en het land van de belcanto, wist men ook bij Europa dat we uit een jaar met verkiezingen komen (veel beloven, weinig geven…) en dat zowel het verdict van Europa als dat van het Rekenhof terug te brengen zijn tot de reële proporties, nl dat de hoge staatsschuld en de begrotingsperikelen grotendeels het gevolg zijn van het niet werken van de vorige federale regeringen. Het grote verschil daarmee is niet persé de aanwezigheid van de N-VA in de huidige, maar wel het ontbreken van de socialisten, die niet bereid zijn het vuile werk op te knappen waarmee de regering Michel nu wordt opgezadeld.
Dit laatste werd bevestigd door Di Rupo himself op een uiteenzetting voor Waalse studenten in het auditorium van de Naamse universiteit (die maar voor viervijfde vol raakte!) De kersvers herkozen voorzitter van de PS vertelde daar dat hij blij was dat Michel het mocht afwerken en zij – de socialisten – het niet moesten doen. Hij weet dus goed genoeg dat er iets moet gebeuren, maar krijgt dat niet aan zijn achterban verkocht. De heisa vanwege tante Laurette en Co in het parlement is dan ook grotendeels maar voor de galerij.
Voor de petite histoire: De Rupo vertelde er in Namen ook bij dat bij een splitsing van België de Walen de grootste verliezers zullen zijn. ‘Zonder de Vlaamse transfers verliest elke Waal 167 euro per maand’, aldus de gestrikte. Zo hoort men het ook eens uit onverdachte bron.
|