De twee partijen die traditioneel de Spaanse politiek beheersten – conservatieven en sociaal democraten – hebben flink op hun donder gekregen bij lokale Spaanse verkiezingen. Van de eerste was dat voorspeld, omdat ze nu eenmaal op een slecht moment aan de macht is én geplaagd wordt door financiële schandalen. De sociaaldemocraten hebben daarvan niet kunnen profiteren, omdat die partij aan de macht was vóór de crisis en die alleen maar erger heeft gemaakt, o.m. door een te lakse immigratiepolitiek waardoor er in Spanje elk jaar 800.000 mensen bijkwamen (nu vertrekken er daar elk jaar 200.000).

   Bij de lokale verkiezingen waren de overwinnaars dan ook de nieuwe protestpartijen: het linkse Podemos (‘Wij kunnen’, afgezien van Obama) en het centrumrechtse Ciudadanos ‘Burgers’). Mits het smeden van coalities – een nieuwigheid in de Spaanse politiek - zullen er nieuwe meerderheden gevormd worden met deze niet klassieke Spaanse partijen. Eind dit jaar worden er in Spanje nationale verkiezingen gehouden en wordt het uitkijken of de tendensen zullen aanhouden. Opmerkelijk is wel dat de Partido Popular, die nu nationaal aan het bewind is, toch de grootste partij is gebleven.

   Sinds een vorige lokale verkiezing in Andalusië, toen men dacht dat Podemos het succes van het Griekse Syriza ging herhalen – wat niet het geval was – zou het wel eens kunnen dat de politieke situatie in Spanje zich zal stabiliseren met vier i.pl.v. twee partijen. Bij Podemos blijkt er ook intern nogal geruzied te worden (lijkt wel België) en dat heeft o.m. te maken met een harde kern die banden zoekt met de neocommunisten uit Venezuela, die daar hun land aan de rand van de afgrond hebben gebracht.

   Tenslotte is het wachten op wat in Barcelona zal gebeuren. Ook daar komt er meer dan waarschijnlijk een meerderheid van grotendeels linkse ‘opstandelingen’. Of die de afscheiding van de regio uit Spanje al dan niet aanhangen, is mij niet duidelijk. Vergeten we echter niet dat de drang naar onafhankelijkheid bij de Catalanen geen links-rechts zaak is. Zowel links als rechts zijn er vóór de afscheiding. Vanuit Vlaanderen blijft het dan ook uitkijken of ze in hun onafhankelijkheidsstreven zullen volharden.