|
Het lijkt er steeds meer op dat men bij de E.U. werkt met de slogan: ‘Waarom het gemakkelijk maken, als het moeilijk ook kan’? Na het negeren van de Irak-piste in geval men zou kiezen voor een militaire interventie, valt men nu ook in verscheidene E.U.-landen van het ene uiterste in het andere wanneer het gaat over het bewaken van de Schengen-grenzen. In mijn blok van gisteren had ik nog gesteld dat, door het feit dat de huidige buitengrenzen niet waterdicht blijken te zijn, dit land en de ons omliggende buurlanden niet perse elk met een eigen ouderwetse grensbewaking moeten herbeginnen, maar dat men beter terug zou vallen op het eerste Schengen-verdrag uit de jaren 1980, met alleen Duitsland, Frankrijk en de Beneluxlanden, eventueel aangevuld met Zwitserland. Lezer Rob maakte mij erop attent dat dat laatste niet mogelijk is, daar de Zwitsers bij referendum al besloten hebben dat men hun grondgebied zomaar niet binnenkomt. Zwitserland blijft, steeds volgens Rob (en ook daarin heeft hij gelijk) een bufferstaat. Hadden we er zo maar meer.
Toch zijn er ook nu weer een aantal zgz geleerde professoren (waaronder de veiligheidsadviseur van Verhofstadt van tijdens diens actieve welvaartstaat!) die al zijn gaan uitrekenen wat het dit land zou kosten om zijn eigen grenzen opnieuw te gaan bewaken. Dit kan inderdaad niet meer, al was het maar omdat ons politieapparaat al zodanig is ingekrompen dat het zijn normale alledaagse taken zelfs niet meer aan kan (denk maar aan het zopas nog verlenen van meer bevoegdheid aan Child Focus, om dezelfde reden). Wij zijn het enige land in West- en Zuid-Europa dat geen Rijkswacht meer heeft, een stommiteit die ik al meermaals heb aangekaart en evenmin hebben we nog een verplichte legerdienst. Een buitengrens bewaken van een zeg maar ‘mini-Schengen’, zou wel doenbaar zijn, maar dat lijkt de E.U.-heren veel te simpel. Vóór ze daarmee beginnen, na een zoveelste Europese top, kan het kalf al lang verdronken zijn.
|
