Laat Assad maar netjes zitten waar hij zit. Dergelijke mannen hebben ze daar in de regio broodnodig. Stabiliserende factoren, zeg maar. Pure noodzaak. Onze democratie ginder proberen te installeren is tot nu toe altijd een flop geweest. Dat kennen ze daar gewoon niet en zullen ze ook nooit kennen. Haal er een dictator weg, en hij wordt binnen de kortste keren vervangen door tien andere, zo mogelijk nog veel slechtere.
De miserie die we nu kennen, is allemaal te wijten aan het politiek ondoordachte en vooral dubieuze optreden van Amerika en zijn Europese vazallen. De Arabische Lente, laat me niet lachen. Zo'n winter hebben ze daar nog nooit gekend, me dunkt. Had men Saddam en Kadhafi laten zitten, dan hadden we nu al die vluchtelingen ellende niet gekend. Gelukkig hebben ze hun slag niet thuis kunnen halen met Egypte.
Wat ginder in het Midden-Oosten gebeurt, is in principe onze zaak niet. Tenzij als het om Israël gaat. Het westen moet maar eens leren om niet altijd de hele wereld overal naar haar hand te willen zetten volgens zijn eigen principes van vrijheid en democratie. Overigens is het daarmee hier intussen ook maar povertjes meer gesteld. Dat ze elkaar ginder vermoorden, raakt, heel eerlijk gezegd, mijn kouwe kleren niet. Zolang ze het maar daar onder elkaar uitvechten. Gecontroleerde branden, zeg maar. Ik kan mij onmogelijk de hele wereldmiserie aantrekken. Ik wil dat ook niet. Hier hebben we er inmiddels al genoeg. Door de schuld vooral van Amerika en de Europese onozelaars. Iedereen is ergens verantwoordelijk voor zijn eigen geluk... of ongeluk. Of niet soms?
Vroeger had ik nooit enige sympathie voor de Russen. Ik was fel pro Amerika. Dat communisme, weet je. Dat is intussen fel verandererd. Sedert de opkomst van Obama, intussen beter bekend als de ongelukskater. Ik waardeer ergens het huidige optreden van Poetin. Ik weet ook wel dat hij absoluut geen doetje is, geen kat om zonder handschoenen aan te pakken, geen lieverdje, maar dat is Odrama ook niet. Wees daar maar van overtuigd. Wel is hij de slechtste (moslim)president die Amerika ooit heeft gekend, een man van weinig of geen capaciteiten, buiten een radde tong. Een gladde jongen, meer niet. Eentje die het goed kan zeggen, een BDW-tje van bij ons als het ware. Die kan het ook goed zeggen, maar niet zo goed uitvoeren. Alhoewel, sedert hij zondag laatst de degens kruiste met TVG, is zijn zelfverzekerdheid iets verminderd. Een meester ontmoette zijn meester. Kortom, Obama, een progressief links element, dat hier door zijn Europese soortgenoten constant als een ware messias wordt bejubeld. Dat op zich zegt al genoeg.
Het doet me dan ook ontzeggend veel deugd dat dit stuk Amerikaans presidentieel onbenul in de Syrische kwestie in snelheid werd gepakt door het Rusland van Poetin. In een maand heeft die daar meer bereikt tegen IS en tutti quanti dan tribunespeler Obama in al die jaren. Wat een politieke afgang voor hem. Wat een Amerikaans en Europees (!) geklungel. Amerika en de wereld kan niet vlug genoeg verlost zijn van de kwalijke zwarte ongelukskater. Aan Amerikaanse en Europese handen kleeft al het bloed van de intussen door IS gruwelijk vermoorde mensen, mannen, vrouwen en kinderen. Niets doen of althans onvoldoende om dat allemaal zo vlug mogelijk te voorkomen, staat gelijk aan het hechten van een soort goedkeuring aan al dat soort daden. Neen, dan veel liever het doortastende optreden van Poetin. Het mag zelfs nog veel harder, wat mij betreft. Hoe vlugger al die kerels daar worden opgedoekt, hoe liever. Zachte heelmeesters maken immers alleen maar stinkende wonden.
De toekomst van Europa ligt volgens mij dan ook eerder bij een bondgenoot als Rusland, dan bij dit zwakke Amerika van Obama, hoe vreemd dat ook moge klinken.
02-11-2015, 14:39
Geschreven door Geronimo
|