|
Er zijn steeds meer Nederlanders die Vlaanderen ontdekken of tenminste denken te ontdekken. Een zoveelste in de rij is een zeker Paul Scheffer, hoogleraar Europese Studies aan de universiteit van Tilburg, net over de grens. Zo’n kijk op ons eigen landje vanwege een buitenstaander is altijd interessant om weten, al kan men niet nalaten de wenkbrauwen te fronzen met wat die geleerde man allemaal vertelt. Om het kort te houden: zijn interesse voor Vlaanderen werd gewekt door het Vlaams Blok/Belang, hij is zich daarna gaan interesseren in de aanpak van CD&V en is tenslotte via de Antwerpse SP.a. terecht gekomen bij Groen. Een grote bocht dus van rechts naar links, waarbij de man Vlaanderen nu zowat vereenzelvigt met een linksgezinde gemeenschap. Tot dat besluit was hij gekomen na gesprekken met – houdt u vast! – Yves Desmet, Stefan Hertmans, Geert van Istendael, Guy Verhofstadt, Karin Heremans, David van Reybrouck, Mark Elchardus, Saïda Sakali en … Abou Jahjah! Zoals men kan zien, allemaal figuren uit de politiekcorrecte en linkse tot uiterst linkse hoek, die in Vlaanderen een minderheid zijn die momenteel, politiek gesproken, weinig tot de verbeelding spreekt en politiek niet veel (meer) te vertellen heeft. Enfin, de man lijkt nog net goed genoeg om zijn column kwijt te raken aan De Standaard, volgens Kaaiman de islamkrant van Vlaanderen. ‘Europa begint bij de buren’, was de titel van zijn column. Arme leerlingen, die daar in Tilburg les moeten krijgen van zo’n vooringenomen geleerde professor en die straks over het nabije Vlaanderen nog minder zullen weten dan over Chamamaca.
---
Ondanks alles, toch enkele merkwaardige uitspraken vermelden:
- ‘België is het enige land ter wereld, waar de meerderheid zich aan het afsplitsen is van de minderheid.’ Dat klopt. In een normaal land gebeurt zoiets niet, omdat de meerderheid het daar voor het zeggen heeft. Dat dit bij ons niét zo is, is in de eerste plaats de schuld van de traditionele Vlaamse partijen, die zich continu hebben laten rollen, in zoverre dat confederalisme voorlopig het enige haalbare is op korte termijn.
- ‘België is ook het enige land, waar twee gemeenschappen zich door elkaar onderdrukt voelen.’ Een reden te meer om er mee op te houden. Dat dit niet gebeurt, heeft alles te maken met het feit dat de francofonen niet weten waar ze dan de miljarden zouden moeten halen die ze nu via de transfers van het gulle Vlaanderen krijgen.
- ‘België is vandaag blijkbaar een laboratorium voor de verwijdering tussen de volkeren’.
Die laatste is niet van Scheffers zelf, maar van Jean-Pierre Rondas, weliswaar overtuigde Vlaming, maar ook al links (komt niet voor niks van de VRT) en niet te benauwd om regelmatig steekvlamkritiek te geven op de N-VA. Niet dat hij altijd ongelijk zou hebben (dat geldt ook voor Bart Maddens), maar zolang in Vlaanderen zelf de Vlaamsnationalisten geen meerderheid halen, kan men daar geen enkele partij de schuld van geven. Zelfs een discussie, zoals die recentelijk tussen Barbara Pas en Peter De Roover in de Debatclub, blijft een dovemansgesprek omdat beide partijen, VB en N-VA, in dezelfde politieke vijver vissen. Pas als er bij een volgende verkiezing een Vlaamsnationale meerderheid zou zijn, zal blijken of beide partijen in staat zullen zijn hun huidige vooringenomenheid even te vergeten en tot een akkoord te komen.
|
