|
‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’
Bovenstaande komt uit een liedje van Urbanus van Anus (als ik me niet vergis) en het geeft exact aan hoe de wereld in het algemeen, dit land inbegrepen, steeds complexer wordt en oplossingen steeds moeilijker. Van België is het al langer geweten dat hier geen simpele eenvoudige wetten kunnen gemaakt worden en dat er altijd wel iets niet klopt omdat er gewoon teveel achterpoortjes en uitzonderingen zijn en blijven. Dat maken we ook nu weer mee nu men tot de vaststelling gekomen is dat er zo’n twee miljard euro tekort zou zijn om de federale begroting te doen kloppen. Zeker is dat echter nog niet en het wachten tot eind volgende week om daarover een juistere schatting te hebben.
Dat tekort van twee miljard zou er gekomen zijn door tegenvallende inkomsten, een foutieve inschatting van de voorafbetalingen, extra kosten bij de sociale zekerheid en onze onafscheidelijke index, die nergens anders nog bestaat. De spilindex is eerder dan verwacht overschreden en dan draait de hele carrousel weer door. Wat men in dit landje ook wil veranderen, steeds moet dat gaan in horten en stoten, want geen enkele regel is voor iedereen gelijk. Voor wie daaraan zou twijfelen, hoeft maar even terug te schakelen naar de discussie over het eventueel verlagen van de vennootschapsbelasting of de uitleg volgen van een nieuw Open VLD wetsvoorstel om werknemers de keuze te laten tussen het aannemen van een bedrijfswagen en meer nettoloon. Dit laatste hangt o.m. af van wie al recht op zo’n wagen heeft en wie niet en dan zijn er weer de zoveelste uitzonderingen. Volgens mij heeft de indiener (Egbert Lachaert) er niet eens rekening mee gehouden dat een verhoging van dat nettoloon er straks mee voor zorgt dat de loonkloof met de buurlanden – al dan niet via de index - weer zal toenemen, want dat was tot heden de reden waarom men van die bedrijfswagen niet af wou.
Dat de federale regeringen sinds Verhofstadt’s actieve welvaartstaat er niet meer in slagen de staatsschuld onder controle te krijgen blijft op rekening van diezelfde Verhofstadt die in het eerste decennium van deze eeuw een gunstig economisch klimaat mee had waarin hij echt kon besparen, maar dat niet gedaan heeft en niet zijn programma, maar dat van de PS heeft uitgevoerd. De man die in zijn eerste drie burgermanifesten dweepte met Friedrich von Hayek, was waarschijnlijk een uitspraak van deze econoom/Nobel prijswinnaar vergeten: ‘Wie zijn principes verloochent, gaat naar de hel’…
|
