In mijn blog van 24 dezer schreef ik dat men nu ook in Wallonië begonnen is met de zorgverzekering en dat 10 jaar nadat Vlaanderen er al mee gestart was. Het is zelfs erger, want het blijkt bij ons al 15 jaar te bestaan en het initiatief werd toen door onze Waalse vrienden tegengewerkt. Het Waalse gewest en de Franse gemeenschapsregering trokken toen naar het Grondwettelijke Hof en de Raad van State omdat ze die verzekering alleen op federaal niveau wilden. Dat laatste proberen ze op alle gebied en is er mede de oorzaak van dat de transfers van Vlaanderen naar Wallonië geen 8 miljard euro bedragen, zoals recentelijk Waals minister-president Paul Magnette nog toegaf, maar ergens tussen de 12 en de 16 miljard. Alle betalingen die immers federaal gebeuren worden voor zo’n 90% door Vlaanderen betaald (en de resterende 10% door Brussel), de staatsschuld inbegrepen.

   Nu Wallonië ook eindelijk een eigen zorgverzekering heeft (Brussel nog steeds niet!), pakt men uit met te zeggen dat ze genereuzer is dan de Vlaamse, nl 300 euro tegen 120 euro in Vlaanderen. Met een achterstand van 15 jaar mag het wel eens iets meer zijn, zeker? Komt daar nog bij dat alleen de thuis verblijvende bejaarden ze krijgen en zelf niet eens kunnen beslissen wat ermee te doen, terwijl zij die daar in rusthuizen verblijven (en dat zijn er percentsgewijs meer dan in Vlaanderen) niets extra krijgen, daar er voor hen reeds een tegemoetkoming bestond van ongeveer hetzelfde bedrag, dat nu zal wegvallen.

   Tenslotte zal het project pas in werking treden in de zomer van volgend jaar. Dus weer eens much a do about nothing en te klasseren in de hoera berichten over het herstel van Zuid-België, die door onze Vlaamse media gretig worden overgenomen, maar dikwijls niet veel méér voorstellen dan de klassieke dooie mus.