De N-VA vindt dat het meer dan tijd is dat we aan de rest van Europa (en aan de wereld) de echte verhoudingen in dit land uitleggen. Ondanks alle pogingen tot nu toe blijven de internationale media hun nieuws over België bijna uitsluitend halen uit de Franstalige pers en dito diplomaten, waardoor in vele landen, zelfs buurlanden, het hardnekkig idee blijft bestaan dat België een francofoon land is en men nauwelijks beseft dat de meerderheid hier Nederlands spreekt. Nu de N-VA mede in de federale regering zit en daarin zelfs de grootste partij is, is het niet meer dan logisch dat ze dat eens duidelijk laat zien. Dit heeft niets te maken met het communautaire en hoeft dus niet tot 2019 verzwegen te worden zoals dat met andere hete hangijzers wél het geval kan zijn.
Zo is er in Brussel een Deutsche Schule die ermee uitpakt al 10 jaar tweetalig te zijn: daarmee bedoelt ze dan Duits-Frans en Duits-Engels. Van het Nederlands geen sprake! En dan maar verwonderd zijn als men hoort dat de nieuwe Duitse voetbaltrainer van Anderlecht bijna perfect Frans spreekt, maar schijnbaar geen Nederlands. Met campagnes zoals die voor de Rode Duivels tijdens het Europees Kampioenschap voetbal was de strijdkreet uitsluitend in het Frans en de rest van de campagne navenant. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Borlées, die obstinaat weigeren ook maar één woord Nederlands te spreken alhoewel ze die taal in de lagere school van hun gemeente wel hebben moeten leren.
Buiten de taalkwestie kan de N-VA tegelijkertijd ook zijn standpunten t.o.v. Europa verduidelijken en o.m. stellen dat wij Vlamingen afzien van een Europese superstaat à la Verhofstadt die de laatste jaren alleen maar voor ellende heeft gezorgd, nog niet het minst binnen de eurozone, waar de kleinere landen hun eigen economie niet meer kunnen sturen omdat ze geen eigen munt meer hebben.
Er is dus, in de eerste plaats voor de N-VA, nog heel wat werk aan de winkel.
|