|
De samenwerking van la Homans met de nieuwe staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir lijkt zijn vruchten af te werpen. Vrijdag heeft de Vlaamse regering haar diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva de laan uitgestuurd. De uit Oekraïne afkomstige dame lag al een tijdje op ramkoers met haar minister en dacht er in ‘De Afspraak’ op VRT nog een schepje bovenop te moeten doen door te verklaren ‘dat ze opgegroeid was in een totalitair regime en wist hoe het voelde onrechtvaardig behandeld te worden’. (M)Ergodan zou het niet beter hebben kunnen formuleren. Haar functie is dus opnieuw vacant. ‘Ander en beter’ is hier de juiste uitdrukking. Allochtonen die denken hier iets te vertellen te hebben door als betaalde ambtenaar de autochtonen de les te willen spellen, moet men niet langer pamperen. Persoonlijk vind ik dat een functie zoals die van diversiteitsambtenaar zou moeten worden uitgeoefend door een duo, een allochtoon en een autochtoon, zodat de vele discussies die er in de materie kunnen zijn eerst best onderling kunnen worden uitgepraat.
Alona Lyuabayeva was trouwens niet de enige allochtone ambtenaar die dezer dagen de bons kreeg. Zelfs bij Unia, het vroegere Centrum voor Gelijke Kansen van Youssef De Witte, schijnt er toch een iets andere wind te waaien. Daar kreeg een zekere Rachida Lamrabet, van Marokkaanse origine, te horen dat ze bedankt werd voor de bewezen diensten en dat ze het daar zonder haar zouden gaan doen. Die Lamrabet was juriste bij de Unia van Els Keytsman en had gedacht in een interview in Knack eens haar mening te moeten geven over het dragen van de boerka, uitgerekend nadat het Europese Hof van Justitie zopas nog verklaard had dat zelfs een hoofddoek in bepaalde omstandigheden door werkgevers verboden kon worden. Zij, Lambradet, vindt een boerkaverbod een inbreuk op de vrijheid van de vrouw. Uitgerekend deze ‘gevangenis van stof’, zoals Mia Doornaert* de boerka noemt, verkopen als vrijheid is iets dat zelfs in het politiekcorrecte Unia een brug te ver is. Het feit dat uitgerekend Abou Jahja zich in de discussie gemengd had door nog vóór het ontslag bekend was, te tweeten dat hij dat onterecht vond, was niet van dien aard om Lambradet niét te ontslaan. Waar moeit die illegaal zich trouwens mee? Kritiek kwam er ook van het Minderhedenforum waar het wegpromoveren van Van Bellingen blijkbaar niet voor de frisse wind gezorgd heeft waarop men gerekend had. Ook in deze zaak was er al stevige kritiek vanwege Zuhal Demir, die voor de tweede keer in luttele dagen gelijk kreeg. Hopelijk zorgt de tandem Homans-Demir voor een verdere correctie binnen enkele van onze instellingen waarin men dergelijke tegenwerkingen stilaan meer dan beu is.
* Mia Doornaert is een onafhankelijk experte in internationale betrekkingen, voormalig journaliste bij De Standaard, waarin ze tweewekelijks, op maandag, nog een column schrijft die wel eens durft afwijken van het gelinksel van ‘de moslimkrant’ (dixit Kaaiman).
|
