|
Ik zal wel niet de enige zijn, die zo stilaan genoeg krijgt van de politieke spelletjes van SP.a en Groen. Hebben die partijen echt niets anders te doen dan spijkers zoeken op laag water om in de belangstelling te blijven?
Neem nu die affaire met die stomdronken Tunesiër op de Antwerpse Meir. Groot kabaal, omdat De Wever en de stafchef van zijn politiekorps een persconferentie gegeven hadden, terwijl dat – volgens de oppositie - niet mocht van Justitie. Minister Geens kwam dat dan nog eens bevestigen, met een verwarde tsjevenuitleg, iets wat we van die partij zo stilaan al wel gewend zijn (enerzijds, anderzijds. Ja, maar). Later bleek dat het parket wél groen licht gegeven had voor die korte persconferentie, waarop alleen verteld werd wat er gebeurd was en niet wat er achter kon zitten. Stel eens voor dat die zatte kerel, die daar zelfs niet eens mocht komen met zijn wagen, iemand had aangereden, wat zouden groene Van Besien en zijn rode echo dan verteld hebben?
Heel wat ernstiger, maar evenzeer naast de kwestie, is de heisa om een bombardement van de geallieerden in de oorlog tegen IS in het Iraakse Mosoel, waarbij tientallen burgers zouden zijn omgekomen. Rood en Groen zegden nog net niet dat de piloten van onze luchtmacht, die daaraan hadden deel genomen, als oorlogsmisdadigers moeten berecht worden. Zo leek het althans. Die oorlog tegen IS is geen gewone oorlog. Het is een strijd tegen een zootje ongeregeld dat qua brutaliteit zijn gelijke niet kent in de moderne geschiedenis. Iedereen die het daar een beetje volgt, weet dat IS soms burgers gebruikt als levend schild en dat is in Mosoel niet anders. Als tenslotte straat na straat, huis na huis moet heroverd worden en de luchtmacht ter hulp wordt geroepen, is het onmogelijk te vermijden dat er daar ook burgerslachtoffers vallen*. Hoe erg het ook is, het is zo een beetje als zeggen dat er alleen nog omelet mag gebakken worden als men de eieren niet breekt.
Dat onze roodgroene oppositie zich daar mee bezig houdt – en met weinig anders – is een teken van politieke bloedarmoede. Wat denken zij daarmee te bereiken?
* Dat bombardement in Mosoel is daarenboven niet te vergelijken met die op plaatsen in Syrië waar zelfs scholen en hospitalen – al dan niet met chemische bommen – bestookt worden, zonder dat er ook maar straatgevechten aan de hand zijn.
|
