|
Erdogan zou het dus gehaald hebben, met de hakken over de sloot (echt zeker is het nog niet; er is sprake van verkiezingsfraude). Zelfs als het wél klopt, blijft het een Pyrrusoverwinning, want als de zowat 150.000 mensen, die hij heeft opgesloten, hun burgerrechten ontnomen en hun werk afgepakt, hadden kunnen meestemmen, dan had hij het nooit gehaald. Ook niet als hij niet had kunnen rekenen op de stemmen van de Turken in het buitenland, die zelf wel mee genieten van de voordelen van een democratisch gastland, maar er geen problemen mee hebben hun in Turkije achtergebleven landgenoten straks politiek gesproken berooid achter te laten. ‘Asociaal’ noem ik zo’n mensen.
Erdogan wordt waarschijnlijk bij de eerstvolgende verkiezingen (over twee jaar) een soort alleenheerser die in principe daarna tot 2029 als een nieuwe sultan zal kunnen heersen over zijn land (misschien zelfs tot 2034, mits gebruik te maken van een wettelijk achterpoortje). Voor de Turken zou het de laatste keer kunnen geweest zijn dat ze nog eens vrij zullen hebben kunnen kiezen. De nieuwe Erdogan zal nl geen premier meer hebben, hij zal zelf zijn ministers en vice-president(en) kunnen aanduiden, de hoogste rechters benoemen en het parlement naar huis sturen. De checks en balances van bv het Amerikaanse systeem, waarmee hij het vergelijkt, zullen er nl niet bij zijn.
Dat de Turkse economie er wel bij zal varen, is een fabeltje. Die was onder het huidige bewind van Erdogan inderdaad verbeterd, maar zal nu even snel weer verslechteren. De Turkse lira zal, na een misschien korte heropleving, in vrije val komen en de economie slabbakken. Welke buitenlandse ondernemer zal immers nog willen investeren in een land zonder vrije media, waar mensen zonder vorm van proces kunnen worden aangehouden en dat een verdoken burgeroorlog voert tegen 15% van zijn eigen (Koerdische) bevolking? O.w.v. dat laatste en zeker zolang die oorlogen in de buurlanden blijven duren, moet ge trouwens gek zijn om nog met vakantie te gaan naar Turkije. Ik zie ze straks al op de VTM komen klagen, de simpele zielen die ginder wat zullen meegemaakt hebben tijdens hun uiteraard goedkope vakantie.
Dé schande is echter wel dat de Europese Commissie nog steeds weigert de gesprekken over een mogelijke toetreding van de nieuwe dictatuur op te schorten, laat staan te annuleren. En dan maar janken dat de ene lidstaat na de andere het in de E.U. niet meer ziet zitten, met zo’n lafaards aan het bewind!
Tenslotte is het ook opmerkelijk dat de nipte verkiezingsoverwinning in Turkije kan worden toegevoegd aan al even nipte overwinningen in de Amerikaanse verkiezingen en in het referendum over de Britse Brexit, terwijl men in Nederland er nog niet uit is hoe de volgende regering eruit zal zien, nu er voor de allereerste keer met vier partijen onderhandeld moet worden. Deze wereld wordt er niet eenvoudiger op.
|
