|
Het schandaal met de zitpenningen bij Samusocial blijft de politiek beroeren. Net zoals bij Publifin komt er, ditmaal op vraag van het Brussels gewest, een parlementaire onderzoekscommissie. In werkelijkheid blijkt het daar immers nog veel erger aan toe te zijn gegaan dan bij Publifin. Bij dat Luikse bedrijf waren er af en toe wel degelijk vergaderingen, ook al werden bepaalde personen er ook betaald als ze niet kwamen. Bij Samusocial zijn er zo goed als geen vergaderingen geweest – er zijn in elk geval geen notulen van – en werden de leden forfaitair betaald à rato van tien vergaderingen per maand. Zelfs tijdens de zomermaanden, wanneer zo goed als iedereen met vakantie was (Samusocial is in hoofdzaak een seizoengebonden winterverhaal) gingen die betalingen door. Een ander groot verschil met Publifin is dat deze laatste tenminste commercieel en winstgevend is, terwijl het bij Samusocial gaat om geld dat onttrokken wordt aan de giften voor de groep minstbedeelden uit onze samenleving, de daklozen dat in de zakken van socialistische politici terecht kwam.
Ook Brussels burgemeester Mayeur maakte deel uit het selecte Samusocial bestuursgroepje van vier, maar was in januari van dit jaar teruggetreden. Waarschijnlijk voelde hij de bui hangen, toen het Publifin schandaal losbrak. Op de interpellaties i.v.m. de virtuele zitpenningen weigerde hij trouwens zelf te antwoorden op vragen ter zake en wees hij alles door aan voorzitster Paraïta, zijn verre van onbesproken beschermelinge.
Tenslotte blijkt het bij Samusocial uitsluitend om socialisten te gaan, terwijl er bij Publifin ook liberalen betrokken waren, die men er waarschijnlijk met opzet bij betrokken had om zich politiek in te dekken. Zoals ik in mijn blog van 4 dezer daarover meldde, gaat ook PS-voorzitter Di Rupo in deze zaak niet vrij uit. Hij blijft die Peraïta een hand boven het hoofd houden en dat laatste gebeurt ook door Laurette Onkelinx, de nummer één van de Brusselse PS, die vindt dat de dame ‘haar creativiteit en engagement heeft aangewend voor de meest behoeftigen’. Tante Laurette vergeet er wel bij te zeggen dat dit gebeurde met publiek geld én met giften die niet voor de bestuursleden maar voor de behoeftigen zelf bedoeld waren. Tenslotte blijkt dat het op te starten onderzoek werd tegengewerkt door het advocatenbureau van Marc Uyttendaele, niet toevallig de (tweede) man van Onkelinx, die zo’n beetje doorgaat als dé advocaat van de PS.
Als deze zaak geen vervolg kent en er tijdens de volgende winter financiële problemen zouden zijn voor de opvang van daklozen in Brussel, dan gaat ze weer boven water komen en zal ze zeker haar weerslag hebben op de gemeentelijke verkiezingen van 2018. Ecolo en SP.a, die beide deel uitmaken van de Brusselse meerderheid dreigen ondertussen uit de coalitie te stappen.
Na Publifin en Samusocial kan men zich wel afvragen waar het volgende schandaal zal zijn, de volgende vzw of iets dergelijks waar aan bestuursleden en mandatarissen geld wordt uitgedeeld om niets te doen.
|
