|
Ik weet dat het heel wat Vlamingen geen barst kan schelen wat er ten zuiden van de taalgrens gebeurt, maar de politiek is er op dit ogenblik een stuk interessanter dan bij ons. Al bij al mogen we niet vergeten dat zolang dit land in zijn huidige vorm blijft bestaan, we steeds rekening zullen moeten blijven houden met Brussel en Wallonië. Doen alsof die niet bestaan, is er niet bij. Dat zullen we eind 2019 weer ondervinden.
Voor het Waals gewest hebben MR en CdH na een crisis van 5 weken een akkoord bereikt om een nieuwe gewestregering te vormen - een centrum-rechtse a.u.b. - die de laatste achttien maanden van deze legislatuur wil uitdoen. Het is 30 jaar geleden dat ze daar nog een regering zonder de PS hebben gehad. Spannend wordt het helemaal als men weet dat in de andere twee deelregeringen – de Brusselse en die van de Franse Gemeenschap (waarvoor in Vlaanderen geen equivalent bestaat) – er (nog) geen akkoord is, waardoor de crisis daar blijft duren. Al dat gelul over de ‘fédération Wallonie-Bruxelles’, ‘WalloBrux’ of hoe ze het ook willen noemen ten spijt, heeft die term geen enkele grondwettelijke waarde. Francofonië – een naam die beter zou passen - blijft voorlopig een verdeelde regio, met een Ecolo die de kat uit de boom kijkt en een Maingain die denkt dat hij belangrijk is geworden nu hij in de eigen Brusselse regio met zijn Méfi partijtje iets tegen kan houden en voor de verandering ook eens een andere partij kan jennen dan de MR waarmee hij gebroken heeft.
We zullen zien hoe het zal aflopen en of men er in zal slagen aan de vele wantoestanden van het PS bewind een einde te maken. Positief lijkt mij althans dat men er ook werk wil maken van het afschaffen van de provincies, iets wat ik in deze rubriek al jaren bepleit. Mocht dat in Wallonië lukken, dan staat niets in de weg om dat ook bij ons te doen en zou men althans een begin kunnen maken van een eerste structurele besparing, zonder dewelke men dit land nooit uit zijn schuldenlast zal kunnen halen. Zelfs Verhofstadt pleitte er destijds voor, maar dat was toen hij vanuit de oppositie zijn eerste drie burgermanifesten schreef, die hij later – toen hij aan de macht kwam en er iets aan kon doen - grandioos verloochende.
Nog iets waaraan de nieuwe Waalse regering een einde wil maken is hun zoveelste ‘Marshall plan', een uitvinding van Di Rupo & Co, waarmee men ervoor ging zorgen dat Wallonië Vlaanderen zou bijbenen op economisch vlak. Dat plan heeft nooit serieus gewerkt, al bleven zelfs Vlaamse media er, tegen beter weten in, in geloven.
.
|
