|
Van Di Rupo zijn we nog niet vanaf. De man met het rode strikje heeft laten weten zeker aan te blijven als PS-voorzitter tot aan de federale verkiezingen van 2019 en dan te zien hoe die gaan verlopen. Als ge het mij vraagt, voor hem niet goed evenmin als voor zijn PS. Dat laatste heeft niet alleen te maken met de schandalen in Luik (Publifin) en Brussel. (Samusocial), die de kiezers zo maar niet vergeten zullen zijn, maar ook met een boek dat Di Pippo net heeft geschreven en waarin hij zijn partij nog linkser wil hebben dan nu het geval is. Dat heeft natuurlijk te maken met de hete adem van de communisten van de PTB/PvdA in zijn nek, de vraag is maar of men de man straks nog gaat geloven. In zijn boek ‘Nouvelles conquêtes’ (‘nieuwe veroveringen’) stelt hij nl een werkweek voor van 4 dagen met behoud van het huidige loon*. Daarenboven wil hij een algemene sociale bonus voor elke uitkering van 1.115 euro, meer inspraak voor de werknemers in raden van bestuur, hogere belastingen op kapitaal en nog van dattem.
Di Rupo’s voorstellen kunnen misschien op enig begrip rekenen in Wallonië, maar zijn niet te verkopen in Vlaanderen. Als de partij hem zou volgen, wordt de kans steeds groter dat de PS zichzelf uitsluit van deelname aan een volgende federale regering, waar weinig in Vlaanderen over zullen rouwen (zelfs niet bij de SP.a). De kans is trouwens groot dat de PS er de volgende keer ook in Brussel niet meer bij zal zijn. Ook daar wil kopstuk Onkelinx – wier man/advocaat het werk van de onderzoekscommissie bij Samusocial wilde beletten - van geen wijken weten en riskeert de plaatselijke regering nog zo’n twee jaar in lopende zaken te blijven.
* Doet me denken aan het mopje over die vakbondsactie in 2099, wanneer een delegee de massa toeroept dat ze een werkweek willen van nog één dag. Waarop een stem uit de menigte: ‘Maar niet op een maandag, hé!’
|
