Zondag was er het eerste en enige debat tussen de twee kandidaten voor het Duitse kanselierschap waarvoor onze oosterburen over drie weken naar de stembus gaan. Angela Merkel zou het – volgens de kenners – op punten gewonnen hebben, wat geen verrassing was. Martin Schulz had een dubbel nadeel: als sociaaldemocraat maakt hij weinig kans, zijn politieke strekking zit nu eenmaal in de hoek waar de klappen vallen. Verder zit zijn partij mee in de huidige Duitse regering, zodat hij Merkel weinig verwijten kan. Toch was er één lichtpunt: toen Schulz zei dat – mocht hij kanselier worden - hij de toetredingsgesprekken met Turkije zou stopzetten. ‘Mutti’ ging nog niet zover, maar gaf wel toe dat het land van sultan Erdogan op dit moment geen lid kan worden en dit zeker niet zal worden zolang Erdogan het in Turkije voor het zeggen heeft. De relaties tussen Turkije en Duitsland (maar ook met Nederland) zitten momenteel in zo’n slechte fase dat het er niet naar uit ziet dat er ooit nog iets van komt. Daar kunnen we alleen maar verheugd om zijn. De economische banden tussen Turkije en de E.U. zullen wel blijven – er hangt voor beide partijen teveel van af - maar politiek gezien is er geen enkele reden om dat land nog een kans tot toetreding te geven. Er is natuurlijk het akkoord van 2016, waarbij Turkije er zich toe verbond de vluchtelingen uit Syrië niet verder naar Europa te sturen, maar dat zal Erdogan niet snel opzeggen, want zijn land kreeg daar 6 miljard euro voor toegezegd. Zó gek is hij dan ook weer niet.
In april van dit jaar vroeg het Europese parlement dat de toetredingsgesprekken zouden worden bevroren. Misschien worden ze straks, na de Duitse verkiezingen, wel degelijk stopgezet. Men verwacht trouwens dat heel wat zaken nog hangende zijn o.w.v. die verkiezingen en dat er in dit najaar nog wel meer knopen zullen worden doorgehakt.
|