|
I.v.m. de heisa die er de laatste week van 2017 verkocht werd over het doen en laten – en de uitspraken – van Theo Francken over Soedanezen die al dan niet werden teruggestuurd, is het misschien zinvol te vermelden dat de E.U. al enkele jaren geleden akkoorden heeft gesloten met Soedan, dat inderdaad ook toen al bestuurd werd door dezelfde dictator. Reeds in 2014 was er het zgn ‘Khartoum proces’, dat een jaar later in Malta bevestigd werd en waarbij Soedan zo’n 100 miljoen euro steun kreeg (in drie jaar). In totaal heeft dat land van Europa al 250 miljoen gekregen, officieel ter ondersteuning van plaatselijke politie en gerecht, maar in de eerste plaats om Soedanezen en Eritreërs te beletten naar Europa af te reizen. Het was mede als gevolg van die akkoorden dat Francken op een gegeven ogenblik gevraagd had dat Soedanese ambtenaren hier e.e.a. kwamen natrekken en eventueel bevestigen. Een van de grote criticasters van Francken, Gerard Deprez, vroeger ooit nog voorzitter van de Waalse christendemocraten maar overgelopen naar de MR, zit zelf in het Europees parlement dat de akkoorden met o.a. Soedan bekrachtigde. Om maar te zeggen hoe schijnheilig het daar bij de E.U. allemaal aan toegaat. Vergeleken met de Khartoem afspraak is de vluchtelingendeal met Turkije, althans volgens Rik Van Cauwelaert, een voorbeeld van politiek fatsoen.
En dan is er nog die gepensioneerde uit Berlare, die beter zou zwijgen omdat hij zelf vroeger nooit iets anders heeft gedaan dan mensen tegen elkaar op te zetten, ook in de eigen VLD-partij. Om nog maar te zwijgen over zijn Fortis demarches.
Het is altijd hetzelfde bekende liedje: luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden. Bijna al wie macht heeft in de E.U. heeft wel ergens boter op zijn hoofd, omdat men ervan uitgaat dat de man in de straat wel met wat anders bezig is. ‘Met geld koopt met Zwitsers’ is het Adagium. Blijkbaar geldt dat nog veel meer voor Afrikanen.
|
