|
Gisteren was het dus D-day voor de affaire rond de Gentse Ghelamco Arena. Stadbestuur en AA Gent hadden woord gehouden en geïnteresseerden konden alle documenten inkijken die ze wilden, een hele kamer vol. ‘Des Guten zuviel’, bleek meteen. Zelfs de reporter die zo slim was een jurist mee te brengen, zoals die van de VRT (als het goed is, zeggen we het ook), moest toegeven dat zoiets uitpluizen wel eens weken, zelfs maanden kan duren. Het doet zo’n beetje denken aan het adagium: ‘If you can’t convince them, confuse them’.
Hét probleem met de stad Gent is, dat die alle grote projecten laat uitvoeren door het stadsontwikkelingsbedrijf, dat ze op zijn beurt doorgeeft aan dochterbedrijven en zelfs aan onderafdelingen ervan. Op de duur ziet men het bos niet meer door de bomen en dat was hier klaarblijkelijk ook de bedoeling. Bij de bouw van het voetbalstadion was de nv Buffalo aan de beurt, die op haar beurt aandeelhouder is in de cvba Artevelde, de echte bouwheer. Toen die laatste haar schulden aan de stad Gent niet meer kon betalen, werd de stad zelf eigenaar van het stadion. Pas vanaf dat moment werd ook de oppositie erbij betrokken; daarvoor wist die er zo goed als niets van.
Dat werken met dochterondernemingen werd/wordt in Gent ook toegepast in andere dossiers. Denk maar aan Publipart, op zijn beurt weer een dochteronderneming van Publilec, waar ook het door schandalen verteerde Luikse Publifin mee tussen zat. Het was pas bij het faillissement van de Optima-bank dat bekend raakte dat Publilec hoge vergoedingen uitbetaalde aan Gentse schepenen, waardoor o.a. eerste schepen Tom Balthasar – de doodgeverfde opvolger van Termont – de eer aan zichzelf hield en opstapte.
Verder is de kans groot dat in dat veelvoud aan paperassen, dat gisteren tentoon werd gesteld, er weinig zal te vinden zijn over wat niét op papier gezet werd, nl de gesprekken die er toe leidden dat Ghelamco het project van Optima overnam. Evenmin als wat Ghelamco later nog beloofd kreeg als compensatie in de vorm van extra werken, omdat het stadion op zich onrendabel was. De verklaring van Ghelamco topman Gheyssens dat hem 15.000 euro was gevraagd om het boek van Vandewalle niét uit te brengen, hoort daar ook bij. Een welles-nietes verhaal.
Om het project voor Ghelamco rendabel te maken en er tegelijkertijd voor te zorgen dat Optima zonder geldverlies uit het project kon stappen, werd beroep gedaan op nóg een dochteronderneming van de stad: TMVW, de Gentse waterwerken. Die stopte zowaar 15 miljoen euro in de zaak, waarbij men zich kan afvragen wat een watermaatschappij te maken heeft met een voetbalstadion. Dat zoiets in Gent (en misschien ook elders) kan, komt doordat zo’n zaken rechtreeks met het schepencollege ‘geregeld’ worden en niet met de gemeenteraad, laat staan de oppositie…
Ondertussen is het boek van Vandewalle gepubliceerd en wordt het afwachten hoe de zaak verder zal evolueren. Zeker de bewering van Gheyssens dat hij door de schrijver en/of de uitgever is gechanteerd geworden om de publicatie tegen te houden, zou nog voor nieuws kunnen zorgen.
|
