Vorige week was onze nationale Charel op officieel staatsiebezoek in Rusland, waar hij met alle eer werd ontvangen en zelfs een gesprek van twee uur had met de nieuwe tsaar Poetin. Men kan zich afvragen wat voor nut zo’n bezoek heeft. Wie vertegenwoordigde Michel daar? De E.U.?, de NATO?, België?. Of alleen maar zichzelf? Opmerkelijk was dat dat bezoek in Vlaanderen voor nieuws zorgde, maar in Michel’s eigen regio, Wallonië, bijna onopgemerkt voorbij ging. Men had daar meer oog voor de (trans)migrantenproblemen. Tegelijk zitten de States achter hem aan om ervoor te zorgen dat het Belgisch budget voor defensie in dit land zou worden aangepast. Dat staat ergens op 1,2% van het totaal budget, terwijl de afspraak bij de NATO was dat het 2% zou worden. De Amerikanen hebben Michel al laten weten nog wat geduld te zullen hebben, mocht België kiezen voor de aankoop van de F35 ter vervanging van de oude F16’s. Dat is voor Michel een harde keuze, want als Waal gaat zijn voorkeur naar de Franse Rafale, niet omdat die beter zou zijn - verre van zelfs – maar omdat het een Frans vliegtuig is en onze francofonen nog altijd naar Frankrijk kijken als konijnen naar een lichtbak. Frankrijk heeft laten verstaan dat het anders zijn investeringen in den Belgiek wel eens zou herbekijken. Die investeringen, o.a. bij Sonaca, liggen grotendeels in Wallonië. Extraprobleem daarbij is dat de Fransen zich niet gehouden hebben aan het gevraagde reglementaire bestek bij de aanbieding en daardoor alleen al zichzelf hebben uitgesloten. Qua prijs/kwaliteit kunnen ze gewoon niet concurreren tegen de Amerikanen en daarom hadden ze zich teruggetrokken uit de race, om dan langs een achterpoortje met de nodige chantage de Belgische regering onder druk te zetten. We mogen daar niet aan toegeven, buurland of niet, omdat Frankrijk een land is dat al lang boven zijn gewicht speelt op de internationale scene. Dat is nog een gevolg van de politiek van generaal De Gaulle die, nadat hij geweerd was op de conferentie van Jalta, er toch in slaagde, dank zij de hulp van de Sovjet Unie, zijn land toch een beslissende stem te geven in de veiligheidsraad. Huidig Frans president Macron gedraagt zich zo'n beetje als le grand Charles, maar slaagt er niet in hetzelfde gewicht in de schaal te werpen. Daar komt nog bij dat China in de tijd van De Gaulle (nog) niet meetelde, nu wel. Voor België zou het veel beter zijn aan te sluiten bij Duitsland, Nederland en de Scandinavische landen dan bij het armlastige Frankrijk. Krijg dat maar eens uitgelegd aan onze francofonen...