|
In De Tijd van dit weekeinde stond een interview met Gwendolientje van de Open VLD. Positief, zoals altijd, kijkt ze naar de verkiezingen uit en zegt daarbij dat ze wil dat haar partij de tweede wordt in Vlaanderen. Dat is wishful thinking, zeker als men weet dat Open VLD in de laatste peilingen op de vierde plaats eindigde met nog geen 13% van de stemmen. De plaats bij de verkiezingen maakt trouwens niet veel uit – ook niet voor de andere traditionele partijen – als men al content is met de tweede plaats en geen hoger percentage kan halen. Dat overdreven positieve – ‘goesting’ noemen ze dat bij de liberalen – vindt men ook terug bij bv Bart Tommelein, die ons land tegen x-aantal jaren gaat verlossen van de kernenergie, maar die ook mee doet met de gemeenteraadsverkiezingen in Oostende en daar zelfs de ambitie heeft burgemeester te worden. Als hem dat lukt, zal het hem waarschijnlijk worst wezen wat er op federaal en regionaal vlak nog gebeurt, iets wat ook beeldstormer Quicky in Kortrijk overkomen is.
Open VLD en N-VA vissen zo’n beetje in dezelfde electorale vijver, met dit verschil dat N-VA de klemtoon op het Vlaamse blijft leggen en de liberalen nog steeds niet uit hun Belgische droom ontwaakt lijken. Voor de doorsnee Vlaming, ook al loopt die niet direct warm voor de partij van De Wever, is de keuze dan ook snel gemaakt. Wij moeten hier niet zorgen dat Wallonië ons bij beent, dat moeten de Walen zelf doen. Volgens Willy Borsus, de Waalse regionale minister-president, loopt Wallonië 14 jaar achter op Vlaanderen. Dat ze liever niet naar Vlaanderen komen werken, heeft niet alleen iets te maken met de taal, maar ook met het Waalse activeringsbeleid. De reden waarom bv in West-Vlaanderen meer Fransen dan Walen komen werken, is eenvoudig omdat de werkloosheidsuitkeringen in Frankrijk beperkt zijn in de tijd, nog een voorstel dat De Wever al eens gedaan heeft, niet Open-VLD. Als die laatste partij hier echt iets wil blijven betekenen, moet ze in de eerste plaats de Vlaamse zaak dienen en niet de Belgische, zoals ook de groenen en de PvdA doen.
---
Ondertussen zijn we in Italië toe aan een nieuwe comedia dell’arte. De doodgeverfde nieuwe premier Conte heeft zijn mandaat terug gegeven, omdat de socialistische president Mattarella weigerde zijn kandidaat als nieuwe minister van Financiën, Paolo Savona, te aanvaarden. Savona (° 1936/ Cagliari)) is een economist en ook al een universiteitsprofessor die uiterst kritisch staat t.o.v. de euro. Daarmee dreigt de chaos ginder compleet te worden.
Wordt gegarandeerd vervolgd.
|
