|
Het zit er weer bovenop tussen Israeli en Palestijnen en de kans is groot dat het weer een van die oorlogjes wordt zoals er al een drietal zijn geweest de laatste tien jaar. Na de waanzin van de bestorming van de grens tussen Gaza en Israel door weinig of niet gewapende militanten van Hamas, is men nu vanuit Gaza weer begonnen met het afschieten van die inefficiënte raketjes, die meestal onderschept worden en waarbij de schade van degene die niet onderschept worden te verwaarlozen is. Niettemin beantwoordt Israel deze raketaanvallen met wél efficiënte bombardementen en is de kans groot dat het aantal doden aan Palestijnse kant nog groter zal worden dan de honderd tot nu toe.
Het kan best zijn dat de Palestijnen uit de Gaza strook geen andere oplossing meer zien dan zich nutteloos op te offeren als martelaars, maar het is niét zo dat Gaza zgz de grootste gevangenis ter wereld is. De grens met Israel mag dan wel gesloten zijn, die met Egypte is dit eveneens en over dat laatste hoor je niemand reclameren. Dat praat echter niet goed dat Hamas de eigen mensen zo goed als ongewapend de vuurlijn in stuurt, kleine kinderen inbegrepen, om daarna groot misbaar te maken over de dood van een baby van 8 maanden, gestikt door afgevuurd traangas. Wat moet zo’n kind daar?
De viering van het 70-jarig bestaan van de staat Israel en de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem*, zal het vredesproces daar – als het überhaupt nog bestaat - zeker geen goed doen. Daarvoor krijgt Israel overal ter wereld veel kritiek. Dat de Palestijnen de staat Israel nog steeds niet erkennen en integendeel er de ondergang van wensen, hoort men minder. Toch zal er daar nooit vrede komen als Palestijnen en andere moslimorganisaties niet eerst de staat Israel erkennen. Al de rest in geleuter in de marge.
* Voor die verhuis van de U.S.- ambassade naar Jeruzalem krijgt Trump de verwachte bakken kritiek. Zijn voorgangers Obama en Clinton hadden die verhuis nochtans eveneens beloofd, maar nooit uitgevoerd. M.a.w. als een Amerikaans president iets belooft en het niet uitvoert, maakt er zich niemand druk over. Als men in diezelfde functie echter wél doet wat men beloofd heeft, is het kot te klein. Bij ons gebeurt zoiets ook, maar hebben onze politiekers altijd het nog het excuus dat ze het niet alleen voor het zeggen hebben en dat de coalitiepartners niet akkoord gaan. In de States is dat niet het geval. Daar heeft de partij die de verkiezingen won de volstrekte meerderheid.
|
