|
Volgende week ‘vieren’ we weer de Vlaamse feestdag. Dat is al jaren een tweeslachtige bedoening, omdat het nog steeds geen officiële Belgische feestdag is. Het is er een voor de happy few, die het geluk hebben bij het Vlaams gewest in dienst te zijn of het in de CAO van hun bedrijf hebben kunnen krijgen. Voor de andere Vlamingen, die daarvoor geen dag vrijaf kunnen of willen nemen, is 11 juli een dag zoals een andere. Met de ‘Belgium’ gekte zal het dit jaar nog minder zijn dan anders, want de feestdag valt nu uitgerekend in de periode van het Wereldkampioenschap voetbal waarin ‘onze’ Rode Duivels het tot nu toe goed doen. E.e.a. zal afhangen hoe ze het er vrijdag vanaf gaan brengen tegen vijfvoudig wereldkampioen Brazilië. Mochten ze ook die match overleven, dan zullen de feestelijkheden rond 11 juli helemaal niet veel meer voorstellen.
Persoonlijk verwacht ik dat niet. Panama en Tunesië waren makkies en de match tegen Engeland, waarbij beide ploegen al op voorhand wisten dat ze geplaatst waren, was eerder een klucht omdat de teams niet alleen volledig gewijzigd waren (België met 9 vervangingen, Engeland met 7) maar beiden eerder hoopten die match te verliezen dan te winnen om Brazilië te kunnen ontlopen. Dat is dan Engeland gelukt… De match tegen Japan was inderdaad een thriller, al kwam het eerste doelpunt van het Belgische elftal letterlijk uit de lucht gevallen. Even terloops, maar betekenisvol: in Japan kom je zo maar niet binnen, laat staan dat ge er de nationaliteit zou krijgen en in de nationale ploeg zou kunnen spelen zoals bij ons het geval is. Op een uitzondering na is het Japanse elftal dan ook echt Japans. Bij ons gebeurt het tegenovergestelde en is men soms zelfs verbaasd te moeten vaststellen dat er hier nog teams zijn waar enkele originele Belgen in rondlopen.
|
