|
In zijn reactie op mijn vorige blog, waarin ik het had over de 7 miljard transfers (van Vlaanderen naar Wallonië), heeft onze Jean gelijk, waar hij schrijft dat het wel eens het dubbele zou kunnen zijn. Vanwaar dat verschil? Wel, het is geweten dat de Belgische staatsschuld voor ±90% door Vlaanderen (en ±10% door Brussel) wordt betaald. Wallonië zegt gewoon dat het geen geld heeft, zo simpel is dat in dit land. Brussel profiteert mee van de 7 miljard, maar draagt tenslotte wel iéts bij voor de afbetaling van de staatsschuld, dit in tegenstelling tot Wallonië die nergens ook maar iets bijdraagt.
Er is dus ergens een totaalbedrag aan transfers dat zeker 50% meer bedraagt dan die 7 miljard, al kan men er geen juist cijfer op plakken. Vermoedelijk is dat de reden waarom men zich bij officiële commentaren bij die 7 miljard houdt. Men zou in Vlaanderen wát blij zijn mochten we die al zelf kunnen houden. Zoals een lezer in ’t Pallieterke van vorige week uitkiende, zouden we daarmee bv het volgende kunnen betalen:
- Het eerste jaar van het Oosterweeltraject, overkappingen inbegrepen.
- Het tweede jaar alle nodige voorzieningen voor o.m. gehandicapten.
- Het derde jaar het wegennet in orde brengen.
- Het vierde jaar bv voor het totaal bedrag aan fietspaden aanleggen.
- Het vijfde jaar de belastingen verminderen.
En zo zouden we nog een tijdje kunnen doorgaan. Jammer genoeg zal het bij dromen blijven, zolang de structuur van dit land blijft wat het nu is. En zou het misschien zelfs erger kunnen worden, mocht Crootje zijn droom, die van de terugkeer naar de federale kieskring, verwezenlijkt zien, want dan zal men het bos helemaal niet meer zien o.w.v. de bomen.
|
