Er zijn nog steeds simpele zielen (o.a. bij het Belang van Limburg) die vinden dat CD&V de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen heeft. De partij heeft die niet verloren omdat ze op dat niveau nog wel haar mannetje (en vrouwtje) staat, maar het vooruitzicht van de regionale en federale verkiezingen van volgend jaar mei is voor de partij alles behalve rooskleurig. Dat geldt ook voor Limburg, waar een van de sterkhouders, Jo Van Deurzen, het voor bekeken houdt. Hij heeft er genoeg van, zelfs al heeft niet meteen een nieuwe job.
In Oost-Vlaanderen verliest CD&V Pieter De Crem. De man had al gezegd met de nationale politiek te stoppen mocht hij in zijn thuisgemeente, Aalter, herkozen zijn als burgemeester. Die job had hij in het verleden alleen in naam gehad, want hij was achtereenvolgens Minister van Landsverdediging en Staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. Wat minder bekend was, was dat De Crem nog wél gesolliciteerd had naar de plaats van lijsttrekker voor de Europese verkiezingen. Met zijn ervaring op Defensie en Buitenlandse Handel was hij er de geknipte man voor. Het heeft niet mogen zijn, de plaats ging naar stoorzender Kris Peeters als ‘compensatie‘ voor diens debacle in de Antwerpse verkiezingen. Het is niet de eerste keer dat De Crem, die een van de laatste rechtsgezinde tsjeven van enig niveau is, door de partij genegeerd wordt. Hij pakte ook al eens naast het voorzitterschap van de partij, dat Dehaene (ACV) niet hem maar Leterme (ook ACV) gunde.
Met Van Deurzen en De Crem verliest CD&V echter wel twee stemmenkanonnen. Peeters was dat vroeger ook, maar zal dat nu wel niet meer het geval zijn. Net als Marianne Thyssen, die als partijvoorzitter de vorige verkiezingen verloor, wordt ook hij dus misschien beloond met een riant betaalde job in Europa.
Van riant betaalde jobs gesproken, Van Deurzen krijgt 135.000 euro en De Crem naar het schijnt zelfs zo’n 400.000 als ‘uittredingsvergoeding’. Nota bene, nadat ze er zelf een einde aan hebben gemaakt. Daar zijn ze persoonlijk niet verantwoordelijk voor, wel ons politiek systeem dat nog steeds zo’n absurde regelingen treft.
Kris Peeters heeft nog geen uittredingsvergoeding nodig. De lonen bij het Europees Parlement zijn op zich al riant genoeg. De man komt van ver: voorzitter van Unizo, Vlaams minister, Vlaams minister-president, voorbestemd om federaal premier te worden. Dat laatste is grotendeels mislukt omdat de partij het belangrijker vond dat Marianne Thyssen, de verliezer van de vorige verkiezingen, Eurocommissaris werd al was het maar van een tweederangs commissariaat. Door die topbenoeming te krijgen, kon CD&V het Belgisch premierschap echter niet meer opeisen en werd Peeters dan ‘maar’ minister van Werk, alhoewel hij eerst gezegd had zoiets niet te zullen doen. Op die post was hij in de eerste plaats trouwens de man van het ACV en dwarsboomde hij regelmatig de plannen van de centrumrechtse meerderheid. Denk maar aan het overwerk bij de e-commerce, die dit land volledig en waarschijnlijk definitief gemist heeft. In de federale regering waren ze hem beu en zelfs in de eigen partij slonk zijn populariteit zienderogen. Een plaats in het Antwerps stadsbestuur had daar soelaas in kunnen brengen, maar dat werd dus een afgang van jewelste. Peeters beweert nu dat hij zelf voor die Europese lijsttrekkersplaats heeft gesolliciteerd. Wie gelooft die man nog?
Hoe men het ook bekijkt, zowel Van Deurzen als De Crem waren politieke zwaargewichten die aardig wat voorkeurstemmen kregen die de partij straks zal moeten missen en niemand zal ervan wakker liggen dat Peeters uit de regionale en federale politiek zal verdwenen zijn. Europa blijft voor de man/vrouw in de straat een ver van mijn bed show en staat, politiek gesproken, zowat gelijk met een fin de carrière. Dat was zo voor Marianne Thyssen en dat zal ook zo zijn voor Kris Peeters. Ondertussen blijft CD&V verweesd achter. Het heeft zo’n beetje weg van de Titanic: het orkest blijft spelen, maar het schip is aan het zinken. Het vooruit schuiven van ‘Markske’ Beke als nieuwe frontman van de partij zal zeker geen schokeffect teweeg brengen. Daar heeft men meer voor nodig dan een politiek lichtgewicht…
|