N.a.v. het drama met de 39 Chinezen die zijn omgekomen in een koelwagen in het Britse Essex, heeft Pieter De Crem, voorlopig nog minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid in de ontslagnemende regering van Michel, in het parlement zwaar uitgehaald naar Jan Jambon en Theo Francken, Nota bene: twee leden van een partij waarmee zijn eigen partij mee in de Vlaamse regering zit. Hij verwijt ze dat ze in de regering Michel Light niet genoeg gedaan hebben i.v.m. de controle op vluchtelingen en het werk van de mensensmokkelaars in de haven van Zeebrugge, waar de koelwagen met de Chinezen vandaan kwam. De Crem gaat hierbij rechtstreeks in tegen de argumentatie van het havenbedrijf, dat eerder al verklaarde dat het om een verzegelde koelwagen gaat die in Zeebrugge normaal niet geopend wordt. Er passeren daar dagelijks zo’n 4.000 trucks, waarvan slechts een klein deel kan worden gecontroleerd en degene die - meestal elders - verzegeld zijn, niet meer worden opengemaakt. Daarenboven kan een groep van liefst 39 mensen nooit ongemerkt binnen het haventerrein in een voertuig geraken en zelfs dan zou er nog iemand dat voertuig daarna opnieuw hebben moeten verzegelen.
Crembo lijkt de pedalen verloren te hebben. Eerst werd hij als minister van Defensie in de regering Di Rupo gedegradeerd tot staatsecretaris van Buitenlandse Handel in de regering Michel, waarbij hij zijn bevoegdheden dan nog moest delen met het Vlaams niveau. Waarschijnlijk uit ongenoegen daarmee sprak hij de wens uit de federale politiek te stappen en zich terug te plooien op zijn Aalter, waar hij titelvoerend burgemeester is. Toen de regering Michel viel over Marrakech en De Crem weer federaal minister kon worden, trok hij die wens in. Aan de voorzittersverkiezing van zijn CD&V wil hij niet meedoen, waarbij hij – samen met ‘Straffe Hendrik’ Bogaert – in feite de rechtervleugel van de christendemocraten heeft opgedoekt. De reden daarvoor zou kunnen zijn, dat – nu er weer gepraat wordt over de vorming van een federale regering – hij de kans schoon ziet misschien weer federaal minister te kunnen worden (‘In het land der blinden …’).
Kortom, De Crem is geëvolueerd van een algemeen gerespecteerd politicus tot een zielige tafelspringer, die straks niet zal aarzelen een nieuwe federale regering te steunen, ook als die geen meerderheid in Vlaanderen zou hebben (als hij er maar bij kan zijn!)
|